ఈమె డాక్టర్ హేమా సానే. వయసు 79ఏళ్లు. ఉండేది మహారాష్ట్ర పుణె బుధవారపు పేట్ ప్రాంతంలో. సావిత్రీబాయి పూలే విశ్వవిద్యాలయం నుంచి వృక్ష శాస్త్రంలో పీహెచ్డీ పట్టా పొందారు. పుణె గర్వారే కళాశాలలో ప్రొఫెసర్గా పనిచేశారు. అనేక పుస్తకాలు రాశారు.
ఉన్నత చదువు, ఉద్యోగం.. ఇది హేమ నేపథ్యం. ఆమె జీవనశైలి ఎంతో ఖరీదైనదిగా ఉండొచ్చని అంతా భావిస్తారు. వాస్తవం అందుకు పూర్తి విరుద్ధం. ఒక చిన్న ఇంట్లో ఉంటారామె. అదీ విద్యుత్ లేకుండా.. ఆమెతో కలిసి ఉండేది... ఓ కుక్క, రెండు పిల్లులు, ఓ ముంగిస, పక్షులు, చెట్లే.
పుట్టినప్పటి నుంచి విద్యుత్ వాడకుండా ఉంటున్నానని గర్వంగా చెబుతారు హేమ.
"నేను జీవించగలను. ఎలాంటి కష్టం లేదు. మీరెలా బతుకుతారో నేనూ అలానే. మనకు ప్రాథమిక అవసరాలేంటి? తిండి, గూడు. అవి చాలు. విద్యుత్ తదనంతరం వచ్చింది. ఒకప్పుడు అసలు కరెంటు ఉండేది కాదు. అప్పుడు జనం ఏం చేసేవారు? నేను బతకగలను. ఇంతకుముందు నాకు గ్యాస్ కూడా ఉండేది కాదు. ఇప్పుడు కిరోసిన్ బ్లాక్ మార్కెట్లో మాత్రమే దొరుకుతోంది. అది కూడా పెట్రోల్ ఎంత ధర ఉందో అంతలో. దాదాపు రూ.80కి లీటరు. నా దగ్గరున్నది చెమటోడ్చి కష్టపడ్డ సొమ్ము. నేను బ్లాక్లో కొనొద్దనే గ్యాస్ వాడుతున్నా. నాకు మూడు నెలలు వస్తుంది."
-హేమా సానే
కరెంట్ కనెక్షన్ తీసుకోకపోవడంపై విద్యుత్ శాఖ అధికారులకు అనుమానం వచ్చిందట. ఒకట్రెండు సార్లు వారు వచ్చి హేమను కరెంటు దొంగ అన్నారట. అయినా సరే అసలు విద్యుత్ కావాలని ఎన్నడూ అనిపించలేదట ఆవిడకు.
"నేను అసలు విద్యుత్ కనెక్షన్ కావాలని ఆలోచన కూడా చేయను. పొరపాటున పెట్టుకుంటే.. టీవీ, ఓవెన్, ఇలాంటివన్నీ కావాలి. ఎన్నున్నాయో కూడా తెలియదు. కానీ నాకు అవేవీ వద్దు. ఫ్రిజ్ లేకున్నా నా పని ఆగదు."
-హేమా సానే
ప్రకృతితోనే స్నేహం చేస్తారు హేమ. పర్యావరణమే ఇతివృత్తంగా అనేక పుస్తకాలు రాస్తుంటారు.
"నేను వృక్షశాస్త్రానికి సంబంధించి అనేక పుస్తకాలు, పద్యాలు రాశాను. ఓ పద్యం... "నేను ఊరికే సూర్యుని కింద కూర్చుని నా రొట్టె తయారు చేసుకోలేను. మొక్కలు మాత్రం క్లోరోఫిల్ సహాయంతో అద్భుతాలు చేశాయి...." ఇలా సాగుతుంది. నేను ఇలానే బోధిస్తాను. అది గౌరవప్రదం. బోధనలో మీరు పూర్తిగా లీనమవ్వాలి. ఒడ్డున కూర్చుని, ఈదండి, ఈదండి అంటే ఎలా కుదురుతుంది? మనమూ కొలనులో దిగాలి." -హేమా సానే
తన జీవనశైలి గురించి చుట్టూ ఉన్నవారు ఏమనుకున్నా పట్టించుకోనని అంటారు హేమ. జీవితంలో నీకంటూ సొంత మార్గాన్ని వెతుక్కోమన్న బుద్ధుడి సూక్తే తన సిద్ధాంతమని చెబుతారు.
