koya tribe : మనకు తెలియని గిరిపుత్రుల జీవన విధానం

చుట్టూ ఉన్న చెట్టూ చేమా వారి చుట్టాలు. పొద్దు పొడుపు మొదలు సంధ్య వేళ వరకు తమతో పాటు చెమటోడ్చే పశువులే వారికి ఆత్మీయులు. భయంకరమైన క్రూరమృగాలైనా వారికి నేస్తాలు. మన్యంలో ప్రతి అణువణువు వారికి సుపరిచితాలు.. వారే మన్యం బిడ్డలు. వరి అన్నం అంటే పండుగలకే చేసుకుంటారని.. తాగు నీరంటే గడ్డలో పారుతుందని.. రోడ్డు అంటే కొన్ని మైళ్ల దూరం వెళ్తే కనిపిస్తుందని.. ఆహారం అంటే వేటాడితే వస్తుందని.. ఇతర వస్తువులంటే వారం సంతలోనే దొరుకుతాయని వారిలో ఎవ్వరినడిగినా చెబుతారు. దండకారణ్యంలో గిరిజనులు(koya tribe) జీవనచిత్రంపై ఓ లుక్కేద్దాం.

పొరుగునున్న దేశాలకు చుట్టంచూపుగా వెళ్లొచ్చినంత సులభంగా చుట్టొస్తున్నాం. కొన్ని దశాబ్దాల తర్వాత ఏమి జరగబోతుందో ముందే కనిపెట్టేంత సాంకేతికత సాధించాం. అభివృద్ధి పథంలో రాకెట్​ కంటే వేగంగా దూసుకుపోతున్నాం. కానీ ఇప్పటికీ వారితో ఉన్న మానవాళి ఇంత అభివృద్ధి చెందిందని తెలియనివారున్నారంటే నమ్మశక్యంగా లేదు కదూ.. వారే అభివృద్ధికి ఆమడ దూరంలో.. ప్రకృతి ఒడిలో బతుకుతున్న గిరిజనులు. ఈ మధ్యకాలంలోనే వారి జీవణ ప్రమాణాలు కాస్త మెరుగుపడుతున్నాయి.

ఊరంతా ఒకే చోట

భద్రాద్రి కొత్తగూడెం జిల్లా చర్ల, దుమ్ముగూడెం మండలాల్లో ఛతీస్​గఢ్​ సరిహద్దు అటవీ ప్రాంతంలో అనేక గిరిజన గ్రామాలున్నాయి. ఈ ప్రాంతంలో నివసించే ప్రధాన తెగ కోయ. సాధారణ ప్రజల జీవన విధానంతో పోలిస్తే వీరి జీవన విధానం పూర్తి భిన్నంగా ఉంటుంది. ప్రకృతే వారికి దేవాలయం.. అడవి దాటితే వారికి ఊపిరాడదు. కష్టం చేయందే వారికి పూట గడవదు. కాలాన్ని బట్టి అడవుల్లో లభించే కాయలు, దుంపలు, ఆకులు, పండ్లు వారి ఆహార వనరులు. వాగుల్లో పారే నీరే వారికి తాగునీరు. వీరు మాట్లాడే భాష కోయ. దీనికి లిపిలేదు. భారత రాజ్యాంగం ఐదో షెడ్యూల్​లోని గిరిజన తెగల్లో కోయలు ప్రధానమైన తెగ. కోయలను (koya tribe) వారి వృత్తులను బట్టి ఏడు వర్గాలుగా విభజించవచ్చు.

సామూహిక వంటా వార్పు

తొలకరితో మొదలవుతుంది

ఆదివాసీ ప్రాంతాల్లో తొలకరి జల్లులు పడినప్పటి నుంచి బతుకుబండి మొదలవుతుంది. ఈ కార్యక్రమాన్ని వారు చాలా ఘనంగా జరుపుకుంటారు. గూడెంలోని ప్రజలంతా ఓ చోట చేరి ప్రతి ఇంటి జొన్నలు, కొర్రలు, బియ్యం, ఇప్పసారా తీసుకొచ్చి ఓ చోట పెట్టి పూజలు చేస్తారు. ఆ తర్వాత వాటిని వండుకుని అందరూ అక్కడే భోజనాలు చేస్తారు. ఆడా, మగ అందరూ ఇప్పపువ్వు సారా తాగుతారు.

తొలకరి జల్లు కురిసినప్పటి నుంచే మేము పనులు మొదలు పెట్టుకుంటాం. ఆ రోజు మాకు అందరికీ చాలా ప్రత్యేకం. అందరం కలిసి పూజలు చేసి, వంటలు చేసుకుంటాం. వాన పడితేనే మాకు పంట పండుద్ది. అడవిలో ప్రతి భాగము మాకు దైవ సమానమే. పండుగ రెండో రోజు నుంచి వేట మొదలు పెడతారు. ఏ కార్యక్రమమైనా ఒక నియమం ప్రకారం నిర్వహించుకుంటాం. గూడెం పెద్ద.

తొలకరిలో ప్రత్యేక పూజలు

పండుగ రెండో రోజు నుంచి గూడెంలోని పురుషులంతా వేటకు బయలుదేరతారు. అంతా కలిసి పక్షులను, జంతువులను వేటాడుకొస్తారు. వేట మాంసాన్ని అన్ని కుటుంబాల వారు పంచుకుంటారు. గ్రామ దేవతలకు నైవేద్యం సమర్పించిన తర్వాత వండుకుని తింటారు. కోయ స్త్రీలు నేల మీదే ప్రసవిస్తారు. మంత్రసాని పురుడు పోస్తుంది. పుట్టిన వెంటనే పసికందులకు కలి చల్లుతారు. దొండాకు పసరు పోస్తారు.

వేట ప్రధాన జీవనాధారం

వ్యవసాయం ఎలా చేస్తారంటే..

గిరిజన ప్రాంతాల్లో పశువులను సంపదగానే చూస్తారు. పశువులకు పాలు తియ్యరు. బర్రెలు, ఎద్దులతో దుక్కి దున్నుతారు. కొన్ని కుటుంబాల్లో ఎంతమంది మగపిల్లలుంటే అన్ని నాగళ్లు ఉంటాయి. ఏరోజు ఇంటి వద్ద ఎవ్వరూ ఉండరు. వేకువనే పొలం పనులు.. రాత్రి వేళ వేట.. వారంలో సంత ఇదే వారి జీవన చక్రం. అడవుల్లోను, కొండ వాలు ప్రాంతాల్లో దుక్కి దున్ని పంటలు వేస్తారు. వర్షాధారంగా సాగు చేస్తారు. ఇక్కడి పొలాలు ఎగుడుదిగుడుగా చిన్న చిన్న మడులుగా ఉంటాయి.

మహిళలకు ఇదే ఉపాధి

ఇదీ చూడండి: గిరిజనులు మనుషులు కాదా...?

ఆహార, ఆదాాయ మార్గాలు ఇవే...