உணவு பாதுகாப்பு, குறைந்தபட்ச ஆதார விலை திட்டங்களில் இந்திய எதிர்கொள்ளும் சவால்கள் என்னென்ன? WTOல் எதிரொலிக்குமா இந்தியாவின் குரல்? - WTO Ministerial Conference

உணவுப் பாதுகாப்பு மற்றும் குறைந்தபட்ச ஆதார விலைக்கான திட்டங்களைக் காப்பாற்ற எதிர்கால உலக வர்த்தக அமைப்பின் அமைச்சர்கள் மாநாட்டில் இந்தியா உறுதியாக நிற்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளது. அது குறித்து பரிதலா புருஷோத்தம் விவரிக்கிறார்.

டெல்லி:உலக வர்த்தக அமைப்பின் அமைச்சர்கள் மட்டத்திலான 13வது மாநாடு கடந்த மார்ச் 3ஆம் தேதி ஐக்கிய அரபு அமீரகத்தில் நிறைவு பெற்றது. சர்வதேச வர்த்தக அமைப்பைப் பற்றி அறிந்த எந்தவொரு அமைப்பும் யூகிக்கக் கூடிய வகையில் இந்த கூட்டத்தில் கணிசமான முடிவுகள் எதுவும் எடுக்கப்படவில்லை.

இந்த கூட்டத்தில் எந்தவொரு முடிவும் எடுக்கப்படாமல் முட்டுக்கட்டை ஏற்படுவதற்கான காரணம் உலக வர்த்தக அமைப்பின் வடிவமைப்பிலேயே இருக்கிறது என்று கூறலாம். இந்த அமைப்பில் உள்ள உறுப்பினர்களின் மிஞ்சிய செயல்பாடுகளே இதற்கான காரணமாக கூறப்படுகிறது. வர்த்தக ரீதியிலான பிரச்சினைகளை ஒருமித்த கருத்து மற்றும் கூட்டு ஆலோசனையின் படி கொண்டு செல்லவே உலக வர்த்தக அமைப்பு தொடங்கப்பட்ட நிலையில், அமெரிக்கா உள்ளிட்ட சில அதிகாரமிக்க உறுப்பினர் நாடுகள் தங்களுக்கு தேவையான நாடுகளுடன் சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தம் மேற்கொள்வது பின்னடைவாக கருதப்படுகிறது.

இது போன்ற செயல்கள் காரணமாக உலக வர்த்தக அமைப்பு தொடங்கப்பட்டதன் காரணம் பொய்த்துப் போகும் சூழலுக்கு தள்ளப்படுகிறது. கடந்த 1993 ஆம் ஆண்டு முதல் முறையாக சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தத்தை அமெரிக்கா அறிமுகம் செய்தது. அமெரிக்காவில் அதிகளவில் விளையும் விவசாய பொருட்களை ஏற்றுமதி செய்வதற்கு ஏதுவாக மெக்சிகோ உள்ளிட்ட நாடுகளுடன் சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தத்தை அமெரிக்கா முன்மொழிந்தது.

அதிக மானியத்துடன் தனது வேளாண் பொருட்களை மற்ற நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்வதையே நோக்கமாக கொண்டு இந்த ஒப்பந்தம் அமெரிக்காவால் கொண்டு வரப்பட்டது. அமெரிக்காவின் இந்த தந்திர வியூகத்தை பின்பற்றி பல்வேறு நாடுகள் தங்களுக்கு வேண்டிய நாடுகளுடன் தேவையான சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தத்தை முன்மொழிந்து கொண்டன.

உலக வர்த்தக அமைப்பு தொடங்கப்பட்ட போது, கணிசமான சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தங்கள் பல நாடுகளிடையே கையெழுத்தாகி இருந்தது குறிப்பிடத்தக்கது. மேலும் இந்த சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தம் தேவைக்கேற்ப விதிகளை மாற்றிக் கொள்ள ஊக்குவிப்பதால் சின்ன மீன்களை, பெரிய மீன்கள் சாப்பிடுவது போல் சிறிய நாடுகளின் வளங்கள் சுரண்டல்களுக்கு உள்ளாகும் நிலை ஏற்பட்டது.

கடந்த பிப்ரவரி 26 முதல் மார்ச் 2 வரையிலான உலக வர்த்தக அமைப்பின் அமைச்சர்கள் மட்டத்திலான 13வது மாநாட்டில் இந்தியா மற்றும் ஐரோப்பிய நாடுகள் விவசாயத்திற்கு முன்னுரிமையாக காணப்பட்டது. ஏனெனில் விவசாயிகளுக்கான மானியத்தில் நிலவும் சிக்கல்கள் மற்றும் சந்தையை அணுகுவதில் நிலவும் சிக்கல்கள் முக்கிய காரணியாகும்.

வேளாண் துறையில் இந்திய மற்றும் அதன் கூட்டணி நாடுகள் இடையே உணவு பாதுகாப்பிற்கான பொது பங்கீடு குறித்த பேச்சுவார்த்தை நீண்ட நெடியது. இந்த பொது பங்கீடு இரண்டு காரணிகளால் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. சந்தையில் வேளான் பொருட்கள் விலை குறைந்த போதும் விவசாயிகளிடம் இருந்து குறைந்தபட்ச ஆதார விலைக்கு வேளாண் பொருட்களை கொள்முதல் செய்வது.

இரண்டாவதாக, பிரதம மந்திரி கரிப் கல்யாண் அன்ன யோஜனா திட்டத்தின் கீழ் 810 மில்லியனுக்கும் அதிகமான ஏழைகளுக்கு இலவச உணவு தானியங்கள் வழங்குவதற்காக கொள்முதல் செய்யப்படுகிறது. மேலும் தேசிய உணவு பாதுகாப்பு சட்டத்தின் கீழ் அதிக மானியத்துடன் கூடிய உணவுப் பொருட்களை விநியோகிக்கும் கடமையை இதன் மூலம் நிறைவேற்றப்படுகிறது.

வேளாண் பொருட்களை மானிய விலையில் கொள்முதல் செய்வதை உலக வர்த்தக அமைப்பு கட்டுப்படுத்துகிறது. அதேநேரம் இந்தியா, ஆப்பிரிக்க குழுக்களில் உள்ள 80 நாடுகள் உள்ளிட்ட வளர்ந்து வரும் நாடுகளின் G33 கூட்டமைப்பு உணவு பாதுகாப்பிற்கான பொது பங்கீட்டில் நிரந்தர தீர்வு வேண்டி கடந்த 2013ஆம் ஆண்டில் பாலியில் நடைபெற்ற 9வது அமைச்சர்கள் மட்டத்திலான மாநாட்டில் முன்மொழிவு தாக்கல் செய்யப்பட்டன.

இது தொடர்பாக நிரந்தர தீர்வு காண்பது குறித்து விவாதிக்க உலக வர்த்தக அமைப்பின் 11வது அமைச்சர்கள் மாநாட்டில் உறுப்பினர் நாடுகள் ஒப்புக்கொண்டன. விவசாயத்தைப் பொறுத்தவரை, இந்தியா தனது பொதுப் பங்கீடு திட்டத்திற்கு நிரந்தரத் தீர்வை விரும்புகிறது, இது உணவு தானியங்களை குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையில் தொடர்ந்து கொள்முதல் செய்து அதன் பொது விநியோகத் திட்டத்திற்காக சேமித்து வைக்கும் திட்டமாகும்.

மேலும், இந்தியாவின் நிலைப்பாடு திட்டத்தில் உள்ள பிரச்சினைகளை முதலில் தீர்க்க வேண்டும் என்பதாகும். பிரேசில் மற்றும் விவசாய ஏற்றுமதியாளர்களின் கெய்ர்ன்ஸ் குழுமத்தின் பிற உறுப்பினர்கள் கூட்டத்தில் விவசாயம் தொடர்பான அனைத்து பிரச்சினைகளையும் ஒரு தொகுப்பாக எடுத்துக் கொள்ள முன்மொழியப்பட்டது.

விவசாய ஏற்றுமதியாளர்களும் அமெரிக்காவும் 80 நாடுகளின் ஆதரவைக் கொண்ட பொது பங்கீட்டை கட்டுப்படுத்த வேண்டும். அதன் காரணமாக அவர்களால் வளர்ந்து வரும் நாடுகளில் சந்தைகளை எளிதில் அணுக முடியும். நிரந்தர தீர்வின் ஒரு பகுதியாக, உணவு மானிய வரம்பை கணக்கிடுவதற்கான திருத்தங்கள் போன்ற நடவடிக்கைகளை இந்தியா கோருகிறது.

மேலும் பொதுப் பங்கீட்டில் சந்தை விலை ஆதரவைக் கணக்கிடப் பயன்படுத்தப்படும் குறிப்புகளை திருத்தவும் கோரப்படுகிறது. தற்போது மானிய விலைகள் 1986 முதல் 1988 ஆண்டுகளின் விலைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டதாகும். தற்போதைய சூழலை காட்டிலும் விலையில் பெரிய மாற்றங்கள் காணப்படுகின்றன.

ஐநாவில் உள்ள 120க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளின் ஆதரவுடன், முறையாக உலக வர்த்தக அமைப்பில், முதலீட்டு வசதிக்கான மேம்பாட்டு ஒப்பந்தத்தை மீண்டும் கொண்டுவர முயற்சி மேற்கொள்ளப்படும். இந்தியாவும் தென்னாப்பிரிக்காவும் உலக வர்த்தக அமைப்பின் 13வது அமைச்சர்கள் மாநாட்டில் இந்த முயற்சியை வர்த்தகத்துடன் எந்த தொடர்பும் இல்லை என்ற அடிப்படையில் வெற்றிகரமாக முன்மொழியப்பட்டன.

2026ஆம் ஆண்டு கேமரூனில் உலக வர்த்தக அமைப்பின் அடுத்த கட்ட அமைச்சர்கள் மாநாடு நடைபெற உள்ள நிலையில் அதற்கு இடையில், இந்தியா உலக வர்த்தக அமைப்புடன் பாலினம், சிறு குறு நடுத்தர வர்த்தகம் மற்றும் பிற விஷயங்களை கொண்டு வருவது குறித்து பேச வேண்டும்.

மேலும், போட்டித்தன்மை மற்றும் பொருளாதார சக்தியின் அடிப்படையில் இந்தியாவின் வலிமை குறித்து உலக வர்த்தக அமைப்புடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்த வேண்டும். அடுத்த சுற்று அமைச்சர்கள் மாநாடுகளில் இந்தியா தனது நலன்களைப் பாதுகாக்கும் திறன் கொண்டதாக மாற வேண்டும்.

இதையும் படிங்க :உணவு பாதுகாப்பு, விவசாய மானியங்களில் இந்திய எதிர்கொள்ளும் சிக்கல்கள் என்ன? WTO மாநாட்டை அலங்கரிக்குமா இந்தியா?