ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ: ਭਾਰਤੀ ਪਹਿਲਵਾਨ ਵਿਨੇਸ਼ ਫੋਗਾਟ ਨੇ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਇਕ ਲੰਬੀ ਪੋਸਟ ਲਿਖੀ ਹੈ। ਇਸ 'ਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਦੇ ਬਿਆਨ 'ਤੇ ਸੰਭਾਵਿਤ ਯੂ-ਟਰਨ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਪੋਸਟ ਪੈਰਿਸ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਤਗਮੇ ਲਈ ਉਸਦੀ ਅਪੀਲ ਖਾਰਜ ਹੋਣ ਤੋਂ ਦੋ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਸ਼ੇਅਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਪਰਤਣ ਤੋਂ ਇਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਭਾਰਤੀ ਪਹਿਲਵਾਨ ਨੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਇਕ ਲੰਬੀ ਅਤੇ ਭਾਵੁਕ ਪੋਸਟ ਲਿਖੀ ਹੈ, ਜਿਸ 'ਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਾਲਾਤਾਂ 'ਚ ਮੈਂ 2032 ਤੱਕ ਖੁਦ ਨੂੰ ਖੇਡਦਾ ਦੇਖ ਸਕਾਂਗੀ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇਈਏ ਕਿ ਪੈਰਿਸ ਓਲੰਪਿਕ 2024 ਵਿਨੇਸ਼ ਦੀ ਤੀਜੀ ਓਲੰਪਿਕ ਸੀ, ਵਿਨੇਸ਼ ਨੂੰ 50 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਫ੍ਰੀਸਟਾਈਲ ਕੁਸ਼ਤੀ ਦੇ ਫਾਈਨਲ ਤੋਂ ਸੋਨ ਤਗਮਾ ਮੈਚ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਾਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਅਯੋਗ ਕਰਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਕੁਸ਼ਤੀ ਤੋਂ ਸੰਨਿਆਸ ਲੈਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ CAS ਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਤਗਮਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ CAS ਤੋਂ ਕੋਈ ਸਫਲਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਕਿਉਂਕਿ ਐਡ-ਹਾਕ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ ਵਿਨੇਸ਼ ਫੋਗਾਟ ਦੀ ਅਪੀਲ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਵਿਨੇਸ਼ ਫੋਗਾਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸਟਾਫ਼ ਡਾ. ਵੇਨ ਪੈਟ੍ਰਿਕ ਲੋਂਬਾਰਡ, ਕੋਚ ਵੋਲਰ ਅਕੋਸ ਅਤੇ ਫਿਜ਼ੀਓਥੈਰੇਪਿਸਟ ਅਸ਼ਵਨੀ ਜੀਵਨ ਪਾਟਿਲ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਭਾਰਤੀ ਓਲੰਪਿਕ ਸੰਘ (IOA) ਦੇ ਸੀਐਮਓ ਅਤੇ ਡਾ. ਦਿਨਸ਼ਾਵ ਪਾਰਦੀਵਾਲਾ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਕਿਸਮਤ ਨੇ ਸਾਡਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ: ਦਿਲ ਟੁੱਟਣ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਵਿਨੇਸ਼ ਫੋਗਾਟ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਕਹਿਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੈ, ਪਰ ਸ਼ਬਦ ਕਦੇ ਵੀ ਕਾਫੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨੀ, ਸਾਡੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਰੁਕੀ ਪਰ ਘੜੀ ਰੁਕੀ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਨੇ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਮੇਰੀ ਕਿਸਮਤ ਸੀ।
2032 ਤੱਕ ਖੇਡਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖ ਸਕਦੀ ਸੀ: ਵਿਨੇਸ਼ ਨੇ ਅੱਗੇ ਲਿਖਿਆ, 'ਮੇਰੀ ਟੀਮ, ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਭਾਰਤੀ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਟੀਚੇ ਲਈ ਅਸੀਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਅਸੀਂ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਸੀ, ਉਹ ਅਧੂਰਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਹਮੇਸ਼ਾ ਗੁੰਮ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ। ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਲਿਖਿਆ, 'ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ 2032 ਤੱਕ ਖੇਡਦਾ ਦੇਖ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਅਤੇ ਕੁਸ਼ਤੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਹੇਗੀ। ਮੈਂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਯਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਕੀ ਹੈ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸ ਲਈ ਲੜਦੀ ਰਹਾਂਗੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੀ ਅਤੇ ਜੋ ਸਹੀ ਹੈ।
ਓਲੰਪਿਕ ਰਿੰਗਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲੈਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਕਹੀ:ਵਿਨੇਸ਼ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ, 'ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਓਲੰਪਿਕ ਕੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਰਿੰਗਾਂ ਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੈ। ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਮੈਂ ਲੰਬੇ ਵਾਲਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਦੀ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਮੋਬਾਈਲ ਫੋਨ ਲੈ ਕੇ ਘੁੰਮਣਾ ਅਤੇ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਰਨਾ ਜਿਸਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਮੇਰੀ ਯਾਤਰਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਚੰਗੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਬੁਰੇ ਹਨ। ਪਿਛਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਟ ਉੱਤੇ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਕਈ ਮੋੜ ਲਏ, ਅਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਰੁਕ ਗਈ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜਿਸ ਮੋਰੀ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸੀ, ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦਾ ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਮੇਰੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਦਭਾਵਨਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਮਰਥਨ ਸੀ। ਇਹ ਲੋਕ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਇੰਨਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸੀ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਪਿਛਲੇ 2 ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਸਕੀ ਅਤੇ ਸਫਲ ਹੋਈ ਹਾਂ।
ਕੋਚ ਵੋਲਰ ਅਕੋਸ ਬਾਰੇ ਵਿਨੇਸ਼ ਨੇ ਕਹੀ ਵੱਡੀ ਗੱਲ: ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਮੈਂ ਉਸ ਬਾਰੇ ਜੋ ਵੀ ਲਿਖਾਂਗੀ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਘੱਟ ਰਹੇਗਾ। ਮਹਿਲਾ ਕੁਸ਼ਤੀ ਦੀ ਦੁਨੀਆ 'ਚ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕੋਚ, ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਕ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਇਨਸਾਨ ਪਾਇਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਂਤੀ, ਸਬਰ ਅਤੇ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਅਸੰਭਵ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਮੈਟ 'ਤੇ ਜਾਂ ਬਾਹਰ ਕਿਸੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਯੋਜਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਵਿਨੇਸ਼ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਜਿਸ ਦੇ ਉਹ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ, ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਕਰਾਂਗੀ। ਇਹ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ, ਉਸ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਉਸ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਦੋ ਛੋਟੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ ਸਮਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਚੁਕਾ ਸਕਦੀ, ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੀ ਉਹ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਕਿੰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਮੈਂ ਅੱਜ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਹ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ ਜੋ ਮੈਂ ਮੈਟ 'ਤੇ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਵਿਨੇਸ਼ ਆਪਣੇ ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ ਔਖਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ:ਉਹ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਦੀ ਹੈ, 'ਪਿਛਲੇ 2.5 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਸ ਸਫ਼ਰ 'ਤੇ ਚੱਲੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦਾ ਆਪਣਾ ਸੀ, ਹਰ ਮੁਕਾਬਲਾ, ਜਿੱਤ ਅਤੇ ਹਾਰ, ਹਰ ਸੱਟ ਅਤੇ ਮੁੜ ਵਸੇਬੇ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਓਨਾ ਹੀ ਉਸਦਾ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਮੇਰਾ। ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਫਿਜ਼ੀਓਥੈਰੇਪਿਸਟ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਜਿਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਯਾਤਰਾ ਪ੍ਰਤੀ ਇੰਨਾ ਸਮਰਪਣ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦਿਖਾਇਆ। ਸਿਰਫ਼ ਅਸੀਂ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਹਰੇਕ ਸਿਖਲਾਈ ਸੈਸ਼ਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਹਰੇਕ ਸਿਖਲਾਈ ਸੈਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦੇ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਸੀ।
