স্পৰ্টছ ডেস্ক, 1 ফেব্ৰুৱাৰী : ভাৰতৰ মহিলা ৰাষ্ট্ৰীয় হকী দলৰ প্ৰশিক্ষক য়েন্দালা সৌন্দৰ্য তেলেংগানাৰ নিজামাবাদৰ বাসিন্দা ৷ তেওঁ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়তো ভাৰতীয় হকীক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছে ৷ প্ৰশিক্ষক হিচাবে ডাঙৰ দায়িত্ব পোৱাৰ পিছত, তেওঁ ইটিভি ভাৰতৰ সৈতে এক বিশেষ বাৰ্তালাপত মিলিত হয় আৰু তেওঁৰ অভিজ্ঞতা ভাগ-বাটোৱাৰা কৰে ৷
তেওঁৰ খেলৰ প্ৰাৰম্ভিক দিনবোৰৰ বিষয়ে সৌন্দৰ্যই কয়, "হকীয়ে এতিয়া স্বীকৃতি লাভ কৰিছে, কিন্তু যেতিয়া মই এই খেল খেলিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিলো, ছোৱালীৰ বাবে কোনো আগুৱাই যোৱাৰ সুযোগ দিয়া হোৱা নাছিল ৷ মোৰ দেউতাই মিস্ত্ৰী হিচাপে কাম কৰিছিল আৰু মোৰ মায়ে বিড়ি তৈয়াৰ কৰিছিল ৷ মই তিনিটা সন্তানৰ ভিতৰত ডাঙৰ আছিলোঁ, আমাৰ গৃহচহৰ নিজামাবাদৰ আলম্মাগুট্টা ৷"
তেওঁ আৰু কয়- "স্কুলৰ প্ৰশিক্ষকসকলে যেতিয়া দেখিলে যে মই হকী খেলি ভাল পাওঁ, তেতিয়া তেওঁলোকে মোৰ মাজত থকা প্ৰতিভাক চিনি পাইছিল আৰু মোক খেলিবলৈ শিকাইছিল ৷ সেই সময়ত আমাৰ হাতত খেলৰ সামগ্ৰী কিনিবলৈ, ভাল খাদ্য খাবলৈ বা জোতা কিনিবলৈ টকা নাছিল ৷ সেইবাবেই মা-দেউতাই মই খেলাটো বিচৰা নাছিল ৷ সেই সময়ত মোৰ হকীৰ প্ৰতি থকা উৎসাহ দেখি ককাদেউতাই অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰিলে... মাজে মাজে টকা দি মোক সহায় কৰিছিল যদিও সেই টকা যথেষ্ট নাছিল ৷
এছ এ আইত (SAI) যোগদান কৰাৰ পিছত অসুবিধা কমি গ’ল :
সৌন্দৰ্যই আৰু কয়, "স্পৰ্টছ অথ’ৰিটি অব ইণ্ডিয়া (SAI)ত আসন পাওঁতে মোৰ অসুবিধা অলপ আঁতৰ হ’ল ৷ ইয়াৰ পিছত মই মোৰ খেলত মনোনিৱেশ কৰিলোঁ আৰু 2006 চনত ৰাজ্যিক দলক নেতৃত্ব দিয়াৰ সুযোগ পালো ৷ তাত মই ভাল খেলিলোঁ আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় দলৰ বাবে নিৰ্বাচিত হ’লো ৷ এতিয়ালৈকে আমাৰ তেলেগু ৰাজ্যৰ কোনো খেলুৱৈ ৰাষ্ট্ৰীয় দলৰ বাবে নিৰ্বাচিত হোৱা নাই ৷ সেইটোৱেই আছিল মোৰ প্ৰথম জয় ৷ মোক দেখি মোৰ সৰু ভাই সাগৰেও ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ হকীত উজ্জ্বল প্ৰদৰ্শন আগবঢ়াইছিল ৷"