மருத்துவ புரட்சியால் நவீன காலத்தில் வாழும் மக்கள் பயனடைந்துவருகின்றனர். இருப்பினும், கரோனா வைரஸ் நோய் அவர்களை அச்சுறுத்திவருகிறது. சிறப்பான மருந்துகள், மருத்துவர்கள் இருந்தபோதிலும் நோய் பரவலை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. உலகம் முழுவதும் ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் இதனால் உயிரிழந்துவருகின்றனர். இப்படி இருக்கையில் மருத்துவ வசதி இல்லாத அக்காலத்தில் மக்கள் எப்படி தொற்று நோயை கட்டுப்படுத்தினர் என்ற கேள்வி எழுகிறது. வாழ்க்கை, வாழ்வாதாரம், நாட்டையே அழிக்கும் பாக்டீரியா, வைரஸிலிருந்து மக்கள் எப்படி தப்பித்தார்கள் என்ற கேள்வியும் எழாமல் இல்லை. இம்மாதிரியான நோய் தொற்றுகள் உலகிலிருந்து எப்படி முழுவதுமாக அழிந்தது என்ற கேள்வியும் எழுகிறது.
மனித வரலாற்றில் மிகக் கொடிய நோய்களில் ஒன்று பிளேக். கி.பி. 541 இல் கிழக்கு ரோமானிய பேரரசின் தலைநகராக விளங்கிய கான்ஸ்டாண்டிநோபிளில்தான் முதன்முதலாக இந்த நோய் தாக்கியது. எகிப்திலிருந்து மத்திய தரைக்கடல் வழியாக இந்நோய் மற்ற கண்டங்களுக்கு பரவியது. மருத்துவ வசதியில்லாத அந்த காலகட்டத்தில் இந்த நோய் பாதிக்கப்பட்டு மூன்று முதல் ஐந்து கோடி வரையிலான மக்கள் உயிரிழந்து இருக்கலாம் என கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. கி.பி. 541 முதல் 750 வரையிலான காலகட்டத்தில் பல நாடுகளை உலுக்கிய இந்த பிளேக் நோய் காலபோக்கில் அழிந்தது. நோய் எதிர்ப்பு சக்தி மிகுந்தவர்கள் இந்நோயிலிருந்து தப்பித்தாக வரலாற்று ஆசிரியர்கள் கூறுகின்றனர். இதற்கு ஜஸ்டினியன் பிளேக் என்ற பெயர் உள்ளது.
ஜஸ்டினியன் பிளேக் நோய்க்கு காரணமான யெர்சினியா பெஸ்டிஸ் பாக்டீரியம் 800 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு புபோனிக் பிளேக் என்ற பெயரில் மீண்டும் மக்களை பாதித்தது. கருப்பு மரணம் என்ற பெயரும் இதற்கு உண்டு. 1347ஆம் ஆண்டு ஐரோப்பிய கண்டம் முழுவதும் இந்நோய் பரவியது. நான்காண்டுகளில் கோடி கணக்கான மக்கள் இந்த புது விதமான பிளேக் நோயால் உயிரிழந்தனர். இதற்கான சரியான சிகிச்சையை மக்கள் அறிந்திருக்கவில்லை. இருப்பினும், பாதிக்கப்பட்டவரிடமிருந்து இந்நோய் பரவுகிறது என்பதை மக்கள் பின்னர் அறிந்து கொண்டனர். இதனை கட்டுப்படுத்தும் விதமாக பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் நாடு கடத்தப்பட்டனர். ரோமானிய துறைமுகங்களில் ஆட்சியாளர்கள் பல கட்டுப்பாடுகளை விதித்தனர். 40 நாள்களுக்கு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட மாலுமிகள் நாட்டில் நுழைய அனுமதிக்கப்படவில்லை. அறிகுறிகள் இல்லை என தெரியவந்ததைத் தொடர்ந்துதான் அவர்கள் நாட்டிற்குள் அனுமதிக்கப்பட்டார்கள்.
ஐரோப்பிய கண்டத்தில் புபோனிக் பிளேக் நோய் தற்காலிகமாக அழிந்தது. 1347ஆம் ஆண்டு முதல் 1666ஆம் ஆண்டு வரையிலான காலகட்டத்தில் 20 ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை இந்நோய் மக்களை பாதிப்புக்குள்ளாகியது. ஒவ்வொரு முறையும் இந்நோய் மக்களை அவதிக்குள்ளாக்கியபோது லட்சக்கணக்கானோர் தங்களின் உயிர்களை இழந்தனர். 300 ஆண்டுகளில் 40 முறை இந்நோய் மக்களை தாக்கி பாதிப்புக்குள்ளாக்கியது. 1665ஆம் ஆண்டு, இந்நோய் பாதிப்பால் 75 ஆயிரம் பேர் லண்டனில் உயிரிழந்தனர். இதனை கட்டுப்படுத்த அரசு கடுமையான விதிகளை அமல்படுத்தியது. இதன் ஒரு பகுதியாக, பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தனிமைப்படுத்தப்பட்டு அவர்களின் வீடுகள் சீல் வைக்கப்பட்டன. முதல் முறையாக, மக்கள் தனிமைப்படுத்தப்பட்டனர். உயிரிழந்த நோயாளிகளின் உடல்கள் கொல்லைப்புறத்தில் புதைக்கப்பட்டன. நோயை கட்டுப்படுத்த அவர்களுக்கு வேறு வழியில்லை.
ஐரோப்பிய, ஆசிய, அரபு நாடுகளில் சின்னம்மை பெரிய தாக்கத்தை உண்டாக்கியது. நோய் பாதிக்கப்பட்ட 10 பேரில் மூவர் உயிரிழந்தனர். 7 பேருக்கு கடும் பாதிப்புகள் ஏற்பட்டன. 15ஆம் நூற்றாண்டில், ஐரோப்பிய பயணிகள் மூலம் இந்நோய் அமெரிக்கா, மெக்சிகோ ஆகிய நாடுகளுக்கும் பரவியது. நோய் எதிர்ப்பு சக்தி இல்லாத காரணத்தால் கோடிகணக்கானோர் தங்களின் உயிர்களை இழந்தனர். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு 1796ஆம் ஆண்டு, எட்வர்ட் ஜென்னர் என்ற மருத்துவர் சின்னம்மை நோய்க்கு மருந்து கண்டுபிடித்தார். 1980ஆம் ஆண்டு, நோய் முழுவதுமாக அழிந்தது என உலக சுகாதார அமைப்பு தெரிவித்தது. பல நடவடிக்கைள் மூலம் நோய் கட்டுக்குள் வந்தது.
முதல் உலக போருக்குப் பிறகு 1918ஆம் ஆண்டு, ஸ்பானிஷ் காய்ச்சல் என்ற நோய் மக்களை பாதிப்புக்குள்ளாக்கியது. மற்ற நாடுகளுக்கும் வேகமாக பரவிய இந்நோயால் ஐந்து கோடி பேர் உயிரிழந்தனர். இந்தியாவில் லட்சக்கணக்கானோர் உயிரிழந்தனர். இரண்டு ஆண்டுகளில் இந்நோய் அழிந்தது. 19ஆம் நூற்றாண்டில் காலரா நோய் உலகம் முழுவதும் பரவியது. இதனால், லட்சக்கணக்கானோர் உயிரிழந்தனர்.
