ஆந்திராவின் கடற்கரைப் பகுதியில், நீர்மூழ்கிக் கப்பலில் இருந்து அணு ஆயுதங்களை எடுத்துச் சென்று எதிரி இலக்குகளைத் தாக்கி அழிக்கும் கே-4 (எஸ்.எல்.பி.எம்) ஏவுகணை கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை (ஜன.19ஆம் தேதி) வெற்றிகரமாக சோதிக்கப்பட்டது.
இந்த ஏவுகணையானது மூவாயிரத்து 500 கிலோ மீட்டர் தொலைவு வரை உள்ள எதிரி இலக்குகளைத் துல்லியமாக தாக்கி அழிக்கும் வலிமை கொண்டது. இதுதொடர்பாக அதிகாரப்பூர்வ செய்திக்குறிப்புகள் எதுவும் வெளிவரவில்லை. இருப்பினும் அரசு தகவல்கள் கே.4 ஏவுகணை சோதனை வெற்றியை உறுதிப்படுத்துகின்றன.
இதுமட்டுமின்றி “இது சீன ஏவுகணைகளை விட மிகவும் அதிநவீனமானது” என்ற தகவலும் வெளியாகியுள்ளது. இந்த ஏவுகணையை இந்தியாவின் பாதுகாப்பு ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு அமைப்பு (டி.ஆர்.டி.ஓ), கே4 எஸ்.எல்.பி.எம் வளர்ச்சியுடன் தொடர்புடைய பிற நிறுவனங்கள் தயாரித்துள்ளன.
இந்த சாதனைக்கு அவர்கள் நிச்சயம் பாராட்டப்பட வேண்டியவர்கள். எனினும் இந்தியா நீருக்கடியில் அணுசக்தி தடுப்பு குறித்து வெளியாகும் தகவல்களை மிகைப்படுத்துதல் விவேகமற்றது. இந்தியா சமீபத்தில் உலகளாவிய அணுஆயுத நாடுகள் பட்டியலில் இணைந்தது. ஐக்கிய அமெரிக்க நாடுகள் (யூஎஸ்ஏ), சோவியத் யூனியன் ரஷியா (ரஷியா) ஆகிய நாடுகள் கடந்த காலங்களிலே இந்தப் பட்டியலில் அங்கம் வகிக்கின்றன.
இரு நாடுகளுக்கும் இடையே, 'பனிப்போர்' 1980ஆம் ஆண்டுகளில் உச்சத்தில் இருந்தது. அப்போது இரு நாடுகளும் அழிக்கமுடியாத நீர்முழ்கிக் கப்பலில் ஏவுகணைகளை நிறுத்தியிருந்தது. 12ஆயிரம் கிலோ மீட்டர் வரை சென்று தாக்கும் வலிமை கொண்டது. குறி வைத்த பின்னர் தவறு நடக்க வாய்ப்புகள் மிகமிக குறைவு.
இலக்கு பகுதிக்குள் 100 மீட்டர் வேண்டுமானால் தவறு நிகழலாம். அமெரிக்காவுடன் ஒப்பிடும் போது இங்கிலாந்து மற்றும் பிஃரான்ஸ் உள்ளிட்ட நாடுகள் நடுத்தர ஆயுத சக்தி வாய்ந்த நாடுகளாக கருதப்படுகின்றன.
சீனா தனது முதல் அணுஆயுத சோதனையை 1964ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் முன்னெடுத்தது. அதன் தொடர்ச்சியாக 1984ஆம் ஆண்டு முதல் எஸ்.எல்.பி.எம். ரக ஏவுகணை சோதனை நடந்தது. ஜே.எல்.1 என்னும் இந்த ஏவுகணை 1700 கிலோ மீட்டர் வரை சென்று தாக்கும் சக்தி படைத்தது.
இதுதொடர்பாக ஆய்வுகள் தசாப்தங்களாக தொடர்ந்தது. இந்நிலையில் 2018ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் ஜே.எல்.3 ரக ஏவுகணைகள் வெற்றிகரமாக சோதிக்கப்பட்டது. இது ஒன்பதாயிரம் கிலோ மீட்டர் சென்று தாக்கும். இந்த ஏவுகணைகளை முழுவீச்சில் இயக்குவது தொடர்பான சோதனை வருகிற 2025ஆம் ஆண்டு முழு வடிவம் பெறும் என கருதப்படுகிறது.
உலகளாவிய சூழலில் நீருக்கடியில் அணுசக்தி தடுப்பை மேம்படுத்துவதற்கான முயற்சிகள் அவசியமாகிறது. எஸ்.எல்.பி.எம். சோதனையை இந்தியா 2018ஆம் ஆண்டு முன்னெடுத்தது. இதற்கு பிரதமர் நரேந்திர மோடி பாராட்டு தெரிவித்திருந்தார்.
அவர் ட்விட்டரில், “இந்தியா பெருமைகொள்கிறது. ஐ.என்.எஸ். அரிஹந்த் நீர்முழ்கிக் கப்பலில் அணுசோதனை வெற்றிகரமாக நடந்துள்ளது. நீருக்கடியில் அணுசக்தி தடுப்பு வெற்றிகரமாக முடிந்துள்ளது” என தெரிவித்திருந்தார்.
அரிஹந்த் நீர்முழ்க்கிக் கப்பலில் 750 கிலோ மீட்டர் சென்று தாக்கும் மிதமான ஏவுகணை பொருத்தப்பட்டிருந்தது. இது சோதிக்கப்பட்ட இரண்டு ஆண்டுகளில் மூவாயிரத்து 500 கிலோ மீட்டர் சென்று தாக்கும் ஏவுகணை வெற்றிகரமாக சோதிக்கப்பட்டுள்ளது.
இதுகுறித்து அட்மிரல் அருண் பிரகாஷ் கூறும்போது, “அணுசக்தி பாதுகாப்பின் மூன்றாவது கட்டம். இந்த ஏவுகணைகள் எதிரிகளுக்கு அச்சத்தை அளிக்கின்றன. இவைகள் அரபிக் கடல் மற்றும் வங்காள விரிகுடாவில் இந்திய மக்களுக்கு பாதுகாப்பு மற்றும் எதிரிநாட்டுக்கு அச்சுறுத்தலாக திகழ்கிறது” என்றார்.
இந்நிலையில் கடந்த 19ஆம் தேதி நடத்தப்பட்ட கே.4 சோதனை சிறியது என்றாலும் குறிப்பிடத்தக்க படியாகும். ஏனெனில் நீர்மூழ்கிக் கப்பலில் இருந்து ஒரு பாலிஸ்டிக் ஏவுகணையை சுடுவது உலகின் எந்தவொரு இராணுவத்திற்கும் மிகவும் சவாலான பணியாகும்.
பொதுவாக ஏவுகணைகள், விண்வெளி மற்றும் வழிமண்டலத்திற்குச் சென்று தாக்கும் வகையில் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்நிலையில் தற்போது கடலுக்குள் சென்று தாக்கும் வலிமை கொண்ட ஏவுகணைகள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது.
இது ஒரு மிகவும் நுட்பமான ஏவுகணை. அந்த வகையில் கே.4 ஏவுகணைகள், ஏவுகணை தொழிற்நுட்பத்தில் நாட்டை அடுத்தக் கட்டத்துக்கு எடுத்துச் சென்றுள்ளது. இந்தவகை ஏவுகணைகள் சோதனை முடிந்த பின்னரும் முழு வடிவம் பெற நாட்கள் பிடிக்கும். வெளிநாடுகளில் ஆண்டுகள் பல எடுத்துக்கொண்டுள்ளது. அந்த வகையில் இந்தியாவிலும் இதுதொடர்பாக ஆராய்ச்சி மற்றும் சோதனைகள் முழுவடிவம் பெற சிறிது காலம் எடுக்கக்கூடும்.
அதுவரை நிதி ஆதாரங்கள் வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்க அம்சமாகும்.!
ஆந்திராவின் கடற்கரைப் பகுதியில், நீர்மூழ்கிக் கப்பலில் இருந்து அணு ஆயுதங்களை எடுத்துச் சென்று எதிரி இலக்குகளைத் தாக்கி அழிக்கும் கே-4 (எஸ்.எல்.பி.எம்) ஏவுகணை கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை (ஜன.19ஆம் தேதி) வெற்றிகரமாக சோதிக்கப்பட்டது.
இந்த ஏவுகணையானது மூவாயிரத்து 500 கிலோ மீட்டர் தொலைவு வரை உள்ள எதிரி இலக்குகளைத் துல்லியமாக தாக்கி அழிக்கும் வலிமை கொண்டது. இதுதொடர்பாக அதிகாரப்பூர்வ செய்திக்குறிப்புகள் எதுவும் வெளிவரவில்லை. இருப்பினும் அரசு தகவல்கள் கே.4 ஏவுகணை சோதனை வெற்றியை உறுதிப்படுத்துகின்றன.
இதுமட்டுமின்றி “இது சீன ஏவுகணைகளை விட மிகவும் அதிநவீனமானது” என்ற தகவலும் வெளியாகியுள்ளது. இந்த ஏவுகணையை இந்தியாவின் பாதுகாப்பு ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு அமைப்பு (டி.ஆர்.டி.ஓ), கே4 எஸ்.எல்.பி.எம் வளர்ச்சியுடன் தொடர்புடைய பிற நிறுவனங்கள் தயாரித்துள்ளன.
இந்த சாதனைக்கு அவர்கள் நிச்சயம் பாராட்டப்பட வேண்டியவர்கள். எனினும் இந்தியா நீருக்கடியில் அணுசக்தி தடுப்பு குறித்து வெளியாகும் தகவல்களை மிகைப்படுத்துதல் விவேகமற்றது. இந்தியா சமீபத்தில் உலகளாவிய அணுஆயுத நாடுகள் பட்டியலில் இணைந்தது. ஐக்கிய அமெரிக்க நாடுகள் (யூஎஸ்ஏ), சோவியத் யூனியன் ரஷியா (ரஷியா) ஆகிய நாடுகள் கடந்த காலங்களிலே இந்தப் பட்டியலில் அங்கம் வகிக்கின்றன.
இரு நாடுகளுக்கும் இடையே, 'பனிப்போர்' 1980ஆம் ஆண்டுகளில் உச்சத்தில் இருந்தது. அப்போது இரு நாடுகளும் அழிக்கமுடியாத நீர்முழ்கிக் கப்பலில் ஏவுகணைகளை நிறுத்தியிருந்தது. 12ஆயிரம் கிலோ மீட்டர் வரை சென்று தாக்கும் வலிமை கொண்டது. குறி வைத்த பின்னர் தவறு நடக்க வாய்ப்புகள் மிகமிக குறைவு.
இலக்கு பகுதிக்குள் 100 மீட்டர் வேண்டுமானால் தவறு நிகழலாம். அமெரிக்காவுடன் ஒப்பிடும் போது இங்கிலாந்து மற்றும் பிஃரான்ஸ் உள்ளிட்ட நாடுகள் நடுத்தர ஆயுத சக்தி வாய்ந்த நாடுகளாக கருதப்படுகின்றன.
சீனா தனது முதல் அணுஆயுத சோதனையை 1964ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் முன்னெடுத்தது. அதன் தொடர்ச்சியாக 1984ஆம் ஆண்டு முதல் எஸ்.எல்.பி.எம். ரக ஏவுகணை சோதனை நடந்தது. ஜே.எல்.1 என்னும் இந்த ஏவுகணை 1700 கிலோ மீட்டர் வரை சென்று தாக்கும் சக்தி படைத்தது.
இதுதொடர்பாக ஆய்வுகள் தசாப்தங்களாக தொடர்ந்தது. இந்நிலையில் 2018ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் ஜே.எல்.3 ரக ஏவுகணைகள் வெற்றிகரமாக சோதிக்கப்பட்டது. இது ஒன்பதாயிரம் கிலோ மீட்டர் சென்று தாக்கும். இந்த ஏவுகணைகளை முழுவீச்சில் இயக்குவது தொடர்பான சோதனை வருகிற 2025ஆம் ஆண்டு முழு வடிவம் பெறும் என கருதப்படுகிறது.
உலகளாவிய சூழலில் நீருக்கடியில் அணுசக்தி தடுப்பை மேம்படுத்துவதற்கான முயற்சிகள் அவசியமாகிறது. எஸ்.எல்.பி.எம். சோதனையை இந்தியா 2018ஆம் ஆண்டு முன்னெடுத்தது. இதற்கு பிரதமர் நரேந்திர மோடி பாராட்டு தெரிவித்திருந்தார்.
அவர் ட்விட்டரில், “இந்தியா பெருமைகொள்கிறது. ஐ.என்.எஸ். அரிஹந்த் நீர்முழ்கிக் கப்பலில் அணுசோதனை வெற்றிகரமாக நடந்துள்ளது. நீருக்கடியில் அணுசக்தி தடுப்பு வெற்றிகரமாக முடிந்துள்ளது” என தெரிவித்திருந்தார்.
அரிஹந்த் நீர்முழ்க்கிக் கப்பலில் 750 கிலோ மீட்டர் சென்று தாக்கும் மிதமான ஏவுகணை பொருத்தப்பட்டிருந்தது. இது சோதிக்கப்பட்ட இரண்டு ஆண்டுகளில் மூவாயிரத்து 500 கிலோ மீட்டர் சென்று தாக்கும் ஏவுகணை வெற்றிகரமாக சோதிக்கப்பட்டுள்ளது.
இதுகுறித்து அட்மிரல் அருண் பிரகாஷ் கூறும்போது, “அணுசக்தி பாதுகாப்பின் மூன்றாவது கட்டம். இந்த ஏவுகணைகள் எதிரிகளுக்கு அச்சத்தை அளிக்கின்றன. இவைகள் அரபிக் கடல் மற்றும் வங்காள விரிகுடாவில் இந்திய மக்களுக்கு பாதுகாப்பு மற்றும் எதிரிநாட்டுக்கு அச்சுறுத்தலாக திகழ்கிறது” என்றார்.
இந்நிலையில் கடந்த 19ஆம் தேதி நடத்தப்பட்ட கே.4 சோதனை சிறியது என்றாலும் குறிப்பிடத்தக்க படியாகும். ஏனெனில் நீர்மூழ்கிக் கப்பலில் இருந்து ஒரு பாலிஸ்டிக் ஏவுகணையை சுடுவது உலகின் எந்தவொரு இராணுவத்திற்கும் மிகவும் சவாலான பணியாகும்.
பொதுவாக ஏவுகணைகள், விண்வெளி மற்றும் வழிமண்டலத்திற்குச் சென்று தாக்கும் வகையில் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்நிலையில் தற்போது கடலுக்குள் சென்று தாக்கும் வலிமை கொண்ட ஏவுகணைகள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது.
இது ஒரு மிகவும் நுட்பமான ஏவுகணை. அந்த வகையில் கே.4 ஏவுகணைகள், ஏவுகணை தொழிற்நுட்பத்தில் நாட்டை அடுத்தக் கட்டத்துக்கு எடுத்துச் சென்றுள்ளது. இந்தவகை ஏவுகணைகள் சோதனை முடிந்த பின்னரும் முழு வடிவம் பெற நாட்கள் பிடிக்கும். வெளிநாடுகளில் ஆண்டுகள் பல எடுத்துக்கொண்டுள்ளது. அந்த வகையில் இந்தியாவிலும் இதுதொடர்பாக ஆராய்ச்சி மற்றும் சோதனைகள் முழுவடிவம் பெற சிறிது காலம் எடுக்கக்கூடும்.
அதுவரை நிதி ஆதாரங்கள் வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்க அம்சமாகும்.!
Intro:Body:
INDIA TESTS K4 SUBMARINE LAUNCHED BALLISTIC MISSILE
C Uday Bhaskar
India successfully tested the 3500 km range K4 SLBM (submarine-launched-ballistic-missile) on Sunday (Jan 19) from a submerged pontoon off the Andhra coast and it has been reported that all the technical parameters were satisfactorily met. While there has been no official press release, government sources confirmed this K4 success and added that the CEP (circular error probability) is “much more sophisticated than Chinese missiles.”
While the DRDO (Defence Research and Development Organization) and other agencies associated with the development of the K4 SLBM are to be commended for this accomplishment, it would be imprudent to make exaggerated claims about the efficacy of the K4 and by extension, the Indian underwater nuclear deterrent.
India is a recent entrant to the global nuclear weapon club and some historical benchmarking may be useful to place the K4 in a techno-strategic context. As far as SLBM-s go, the USA and Russia (inheritor of the former Soviet legacy and strategic assets) are in a league of their own.
At the height of the Cold War, in the mid 1980’s, these two nations fielded SLBM-s aboard the stealthy and invulnerable SSBN (nuclear powered ballistic missile carrying submarines) and the maximum range of these missiles was 12, 000 kms with a CEP of under 100 metres.
The UK and France are deemed to be medium nuclear weapon powers and are part of the US led strategic configuration as far as the underwater deterrent is concerned. China announced its nuclear weapon capability in October 1964 and carried out its first SLBM test in October 1982. The JL-1 as the missile was called had a modest range of 1700 kms at the time.
In the intervening decades, China has invested considerably in its submarine capability and the underwater deterrent. In November 2018, China tested the JL-3 with a range of almost 9,000 kms and it is understood that the earliest the missile can be mated with the boat (the SSBN) and deemed fully ops will be 2025.
It is in this larger regional and global context that the Indian effort at enhancing its nascent underwater nuclear deterrent must be placed. It may be recalled that India’s arrival in the underwater strategic domain was announced in November 2018 by Prime Minister Narendra Modi who tweeted :“India’s pride, nuclear submarine INS Arihant successfully completed its first deterrence patrol!” This tweet marked the first official acknowledgement by India that the country had now acquired a modest but credible underwater deterrent.
The word modest is not misplaced, for the Arihant is equipped with a missile that has a range of 750 kms and it was evident that the next boat in the SSBN series would need a missile with a longer range. This is the gap that the K4 seeks to redress.
As Admiral Arun Prakash, former naval chief and Chairman of the COSC (Chiefs of Staff Committee) had pointed out when the Arihant completed its first patrol: “As the third leg of a nuclear-triad, an SSBN threatens an adversary with assured retaliation by nuclear-tipped ballistic missiles, while remaining hidden underwater and hence invulnerable. This lends huge credibility to the country’s nuclear deterrent. However Indian SSBNs will need missiles of inter-continental range, so that they can credibly threaten adversary forces and population centres from their safe ‘havens’ in the Arabian Sea or the Bay of Bengal.”
With a range of 3500 kms, the K4 test of January 19 is a small but significant step in that direction. It merits notice that the firing of a ballistic missile from a submarine underwater is perhaps the MOST challenging operational task for any military in the world. Unlike a ballistic missile launched from a ground silo, which has a two domain trajectory (earth’s atmosphere and outer-space ), the SLBM has to deal with three domains with vastly different characteristics.
When launched from underwater, the SLBM has to be traverse the medium of water first ; then traverse the earth’s atmosphere in a parabolic path and enter outer-space ; streak across thousands of kms and again re-enter the earth’s atmosphere in the final target acquisition phase.
This is a very complex technological feat and a number of other parameters have to be harmonized including the impact that firing a heavy missile will have on the stability of the submarine.
The January 19 test of the K4 was conducted from a submerged pontoon and it is expected that the next phase will be to test the missile from the second boat in the Arihant class. Going by the experience of other nations, acquiring this operational status of the SLBM with the appropriate range may take a few more years to realize.
Till then it would be more accurate to note that the Indian underwater deterrent is a work in progress and the requisite degree of national will and financial resources would have to be provided so that the desirable degree of ‘credibility’ is attained.
Conclusion:
