அனைத்து மனிதகுலங்களும் எந்தவித பாகுபாடும் இல்லாமல், சுதந்திரமாகவும், சமத்துவத்துடனும் வாழவேண்டும் என்பதே ஐக்கிய நாடுகளின் (UN) லட்சியம். பூமியில் பிறந்த அனைவருமே சரிசமமானவர்கள் என்று சர்வதேச அமைப்பு (The International Organization) நம்புகிறது. இந்த நோக்கத்திற்காக, டிசம்பர் 10, 1948 அன்று, உலக நாடுகளால் பாரிஸ் நகரில் ஒரு முக்கியத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அன்றுமுதல், ஒவ்வொரு ஆண்டும் டிசம்பர் 10ஆம் தேதி சர்வதேச மனித உரிமைகள் தினம் கொண்டாடப்படுகிறது.
ஒவ்வொரு நபருக்கும் பிறப்பால் சில உரிமைகள் உள்ளன. அவற்றை பாதுகாப்பது, சம்பந்தப்பட்ட அரசுகளின் பொறுப்பாகும். ஆனாலும், உலகம் முழுவதும் மக்களின் உரிமைகள் தொடர்ந்து மீறப்படுகின்றன. இனம், மதம், பிராந்தியம், பாலினம், சாதி, நிறம் மற்றும் தோற்றம் என்ற பெயரில், மக்கள் பாகுபாடு காட்டப்பட்டு வருகின்றனர். தங்கு தடையின்றி உரிமை மீறல் தொடர்கிறது. உரிமைகள் குறித்த வரலாற்றுச் சட்டமான 'மேக்னா கார்ட்டா', 'நியாயமான தீர்ப்பை'த் தவிர வேறு எந்தவகையிலும் சிவில் உரிமைகள் பயன்படுத்துவதைத் தடைசெய்ய முடியாது என்பதை தெளிவுபடுத்துகிறது.
தொடரும் உரிமை மீறல்
இந்தியாவில் இயற்றப்பட்ட மனித உரிமைகள் பாதுகாப்பு சட்டம்-1993, கடந்த ஜனவரி 8, 1994 முதல் நடைமுறைக்கு வந்தது. இச்சட்டம், மனித உரிமைக் குழுக்களை மாநில அளவில் அமைக்க வேண்டும் என்கிறது. இந்தியா உள்பட பல நாடுகளில் மனித உரிமை மீறல்கள் நடந்து வருவதாக, அம்னஸ்டி இன்டர்நேஷனல் அமைப்பு தெரிவித்துள்ளது.
அமெரிக்கா, வெனிசுலா, வங்கதேசம், ஈரான், ஈராக், ஏமன், துருக்கி மற்றும் சிரியாவில் மனித உரிமை மீறல்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாக இருப்பதாக, அந்த அறிக்கை மேலும் கூறுகிறது. சிறுவர் உரிமை மீறல், கருத்துச்சுதந்திரம், பாலின அடிப்படையிலான அத்துமீறல், குழந்தைகள் மற்றும் பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறை மற்றும் சாதி-மத வன்முறைதவிர, சமூக சேவகர்கள், ஆர்வலர்களும் கொல்லப்படுகிறார்கள் என்பதையும், இது வெளிப்படுத்தியது.
இதில் மகளிர் உரிமைகள் தொடர்பாக - லலிதா முட்கல் vs இந்திய அரசு (1995), செல்வி vs கர்நாடக மாநிலம்; மேத்தா vs இந்திய அரசு (1986) ஆகிய வழக்குகள் குறிப்பிடத்தக்கவை. இதில், விசாகா வழிகாட்டுதல்களும் முக்கியமானவை. டெல்லியைச் சேர்ந்த தன்னார்வ அமைப்பு, 'நஜ் பவுண்டேஷன்' (2009), ஹிஜ்ராக்களின் உரிமைக்காக செயல்பட்டு வருகிறது.
ஒவ்வொரு நபருக்கும் குறைந்தபட்ச வசதிகளை அணுக உரிமை உண்டு. நமக்குத் தெரியும் 'பலவீன மாநிலங்களான' பீகார், மத்தியப்பிரதேசம், ராஜஸ்தான், உத்தரப்பிரதேசம் ஆகியவற்றில் குடிநீர், போக்குவரத்து, மின்சாரம் போன்ற குறைந்தபட்ச வசதிகள்கூட இன்னும் கிடைக்கவில்லை.
தொழில்நுட்ப முன்னேற்றம் வளர்ந்தும், பலகோடி ரூபாய் செலவழித்தும்கூட, சில துறைகளில் சமூக வளர்ச்சியின் பற்றாக்குறையை, உரிமைகள் மீறுவதாக கருதப்படவேண்டும். சுதந்திரம் அடைந்து 70 ஆண்டுகளானதன் பலன்களை அவர்களால் இன்னும் அனுபவிக்க முடியவில்லை என்பது வேதனையானது.
மனிதக் கழிவுகளை மனிதர்களே கையால் அகற்றுவது சட்டப்படி குற்றமாகும். இருப்பினும், இந்த செயல்முறை இன்னும் தொடர்கிறது. ஹெல்சின்கி-யின் பிரகடனப்படி, மருந்து பரிசோதனைக்கு மனிதர்களை பயன்படுத்துவது ஒரு குற்றம்.
ஆனால், சமீபத்தில் தெலுங்கானா மாநிலம் பத்ராச்சலம் பகுதி மலைவாழ் பெண்கள் மீது இத்தகைய பரிசோதனைகள் நடந்திருப்பது வெளிச்சத்துக்கு வந்துள்ளது. பெண்கள் கடத்தப்படுவது ஒரு குற்றமாகும். தெலுங்கு பேசும் மாநிலங்களின் நல்லமலா பகுதியில் உள்ள ஆதிவாசிகள் பணம் மற்றும் மதுபானங்கள் கொடுத்து ஏமாற்றப்படுகின்றனர்.
மகாராஷ்டிராவின் வறட்சி பாதித்த பகுதியான மராத்வாடாவின் கதை மிகவும் துயரமானது. இப்பகுதியில் உள்ள பெரும்பாலான பெண்களுக்கு கர்ப்பப்பை கிடையாது. ஏனென்றால் கரும்பு அறுவடைக்கு, கர்ப்பப்பை நீக்கம் செய்த பெண்களை மட்டுமே வேலைக்கு எடுக்கிறார்கள்.
இல்லையெனில், அவர்கள் மாதவிடாய் காலத்தில் மாதம் இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்களுக்கு வராமல் போய்விடுவார்கள் என்பதால் தான். வேலையில்லாமல் போய்விடுமோ என்ற அச்சத்தில் பெண்கள் தங்களின் கர்ப்பப்பையை அகற்றுகின்றனர். இது அவர்களின் உரிமைகளை கடுமையாக மீறுவதாகும்.
இழந்து நிற்கும் பழங்குடியினர்
பேசா சட்டம்-1996ன்(PESA ACT) படி, மலைவாழ் மக்கள் எனப்படும் பழங்குடி ஆதிவாசிகளுக்கு வனவளங்கள் மீது உரிமைஉண்டு. ஆனால் அவர்களின் அனுமதியின்றி வனவளங்கள் கண்மூடித்தனமாக பிரித்தெடுக்கப்பட்டு வருகிறது.
ஒடிசா, மத்தியப்பிரதேசம் மற்றும் தெலுங்கு பேசும் மாநிலங்களில் உள்ள நல்லமலா வனப்பகுதிகளில் யுரேனியம் ஆய்வு போன்றவை, ஆதிவாசிகளின் வாழ்க்கையைத் தடுக்கின்றன. பல்வேறு வளர்ச்சித் திட்டங்கள் மற்றும் இயற்கை வளங்களை பிரித்தெடுப்பது என்ற பெயரில் காடுகள் அழிக்கப்பட்டு வருகின்றன.
மேற்கு வங்கத்தின் மவுசோனி தீவில் வாழும் சில சமூகத்தவர்களின் நிலை மிகவும் மோசமாகஉள்ளது. இத்தீவுகள் சுற்றுச்சூழல் மாற்றங்களால் மிகவும் பாதிக்கப்படுகின்றன. கடல் அரிப்பு மற்றும் நாளுக்கு நாள் கடல்மட்டம் அதிகரிக்கும் சூழலில், அவர்கள் பாதுகாப்பற்ற வாழ்க்கையை நகர்த்திக் கொண்டுள்ளனர். மிகவும் அதிர்ச்சியூட்டும் பலாத்கார வழக்குகள் சமூகத்திற்கு பெரும் சவாலாக மாறிவிட்டன. சில காலத்திற்குமுன் நிர்பயாவும், நேற்று திஷாவும் இதுபோன்ற குற்றங்களுக்கு வெளிப்படையான எடுத்துக்காட்டுகளாக மாறிவிட்டனர். நாட்டின் மக்கள்தொகையில் 8 சதவீதம் உள்ள பழங்குடியின சமூகங்கள் மற்றும் நாடோடி பழங்குடியினரின் உரிமைகள் தொடர்ந்து மீறப்படுகின்றன. நிரந்தர வீடு இல்லாதவர்களின் வாழ்க்கை இன்னும் பரிதாபகரமானது. சமீபத்தில் ஒரு அமைப்பு இதுபற்றி விரிவான கணக்கெடுப்பை நடத்தி, இந்த உண்மைகளை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டுவந்தது. அரசிடமிருந்து அடையாள அட்டைகளை பெறுவதற்குக்கூட ஆதிவாசிகள் போராட வேண்டியுள்ளது. அவர்களின் மூதாதையர்கள் பிரிட்டிஷ் அரசால் குற்றவாளிகள் என்று முத்திரை குத்தப்பட்டனர். இன்றும் அவர்கள் அதே மனப்பான்மையுடனே பார்க்கப்படுகிறார்கள். எங்காவது நடக்கும் சிறிய குற்றங்களுக்குக்கூட காவல்துறையினர் அவர்களைக் காவலில் எடுத்து, கடுமையாக துன்புறுத்துகின்றனர். தேசிய குற்ற புள்ளிவிவர பணியகம்- 2017-இன்படி, குழந்தைகளுக்கு எதிரான குற்றங்கள் அதிகரித்து வருகின்றன. ஆட்கடத்தல் வழக்குகளும் பெருகி வருகின்றன. சிறுவர் கடத்தல், உறுப்புத்திருட்டு, ஆன்லைன் மோசடிகள் மற்றும் நீதிக்கு புறம்பான கொலைகள் அதிகரித்த போதும் அதுபற்றிய திட்டவட்ட புள்ளிவிவரங்கள் எதுவும் இல்லை. இவை அனைத்துமே மனித உரிமை மீறலாகக் கருதப்படுகின்றன.சிறந்த குடும்ப அமைப்பு மிக அவசியம்
மனித உரிமைகளை பாதுகாப்பதில் நெதர்லாந்து முதலிடத்திலும், அடுத்த இடங்களில் நார்வே, கனடா, ஸ்வீடன் மற்றும் சுவிட்சர்லாந்தின் டென்மார்க் ஆகியன உள்ளன. இந்த விவரங்கள் சமீபத்திய ஆய்வில் தெரியவந்துள்ளன.
இப்பட்டியலில் கீழே இருப்பவை சவுதி அரேபியா, சீனா, கத்தார் மற்றும் ஈராக் உள்ளிட்ட நாடுகள். சிறந்த குடும்ப அமைப்பு, சமூகம் உயிர்ப்போடு இருப்பதற்கான மூலக்கல் ஆகும். இது வலுவாக இருந்தால், சமுதாயத்திற்கு சிறந்தது. குழந்தை பருவத்திலிருந்தே குழந்தைகளுக்கு மனிதநேயம், தார்மீக விழுமியங்களைக் கற்பிக்கவேண்டும். நெறிமுறை மதிப்புகளைக் கற்பித்தல் நல்ல பலனைத்தரும். நாட்டில் பல சட்டங்கள் உள்ளன. அவை முறையாக செயல்படுத்தப்பட்டால், உரிமை மீறல் ஓரளவிற்கு கட்டுப்படுத்தப்படும்.இதையும் படிங்க: மக்கள் புரிந்துகொண்டால் மாற்றம் நிச்சயம் - கிரேட்டா தன்பெர்க்
அனைத்து மனிதகுலங்களும் எந்தவித பாகுபாடும் இல்லாமல், சுதந்திரமாகவும், சமத்துவத்துடனும் வாழவேண்டும் என்பதே ஐக்கிய நாடுகளின் (UN) லட்சியம். பூமியில் பிறந்த அனைவருமே சரிசமமானவர்கள் என்று சர்வதேச அமைப்பு (The International Organization) நம்புகிறது. இந்த நோக்கத்திற்காக, டிசம்பர் 10, 1948 அன்று, உலக நாடுகளால் பாரிஸ் நகரில் ஒரு முக்கியத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அன்றுமுதல், ஒவ்வொரு ஆண்டும் டிசம்பர் 10ஆம் தேதி சர்வதேச மனித உரிமைகள் தினம் கொண்டாடப்படுகிறது.
ஒவ்வொரு நபருக்கும் பிறப்பால் சில உரிமைகள் உள்ளன. அவற்றை பாதுகாப்பது, சம்பந்தப்பட்ட அரசுகளின் பொறுப்பாகும். ஆனாலும், உலகம் முழுவதும் மக்களின் உரிமைகள் தொடர்ந்து மீறப்படுகின்றன. இனம், மதம், பிராந்தியம், பாலினம், சாதி, நிறம் மற்றும் தோற்றம் என்ற பெயரில், மக்கள் பாகுபாடு காட்டப்பட்டு வருகின்றனர். தங்கு தடையின்றி உரிமை மீறல் தொடர்கிறது. உரிமைகள் குறித்த வரலாற்றுச் சட்டமான 'மேக்னா கார்ட்டா', 'நியாயமான தீர்ப்பை'த் தவிர வேறு எந்தவகையிலும் சிவில் உரிமைகள் பயன்படுத்துவதைத் தடைசெய்ய முடியாது என்பதை தெளிவுபடுத்துகிறது.
தொடரும் உரிமை மீறல்
இந்தியாவில் இயற்றப்பட்ட மனித உரிமைகள் பாதுகாப்பு சட்டம்-1993, கடந்த ஜனவரி 8, 1994 முதல் நடைமுறைக்கு வந்தது. இச்சட்டம், மனித உரிமைக் குழுக்களை மாநில அளவில் அமைக்க வேண்டும் என்கிறது. இந்தியா உள்பட பல நாடுகளில் மனித உரிமை மீறல்கள் நடந்து வருவதாக, அம்னஸ்டி இன்டர்நேஷனல் அமைப்பு தெரிவித்துள்ளது.
அமெரிக்கா, வெனிசுலா, வங்கதேசம், ஈரான், ஈராக், ஏமன், துருக்கி மற்றும் சிரியாவில் மனித உரிமை மீறல்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாக இருப்பதாக, அந்த அறிக்கை மேலும் கூறுகிறது. சிறுவர் உரிமை மீறல், கருத்துச்சுதந்திரம், பாலின அடிப்படையிலான அத்துமீறல், குழந்தைகள் மற்றும் பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறை மற்றும் சாதி-மத வன்முறைதவிர, சமூக சேவகர்கள், ஆர்வலர்களும் கொல்லப்படுகிறார்கள் என்பதையும், இது வெளிப்படுத்தியது.
இதில் மகளிர் உரிமைகள் தொடர்பாக - லலிதா முட்கல் vs இந்திய அரசு (1995), செல்வி vs கர்நாடக மாநிலம்; மேத்தா vs இந்திய அரசு (1986) ஆகிய வழக்குகள் குறிப்பிடத்தக்கவை. இதில், விசாகா வழிகாட்டுதல்களும் முக்கியமானவை. டெல்லியைச் சேர்ந்த தன்னார்வ அமைப்பு, 'நஜ் பவுண்டேஷன்' (2009), ஹிஜ்ராக்களின் உரிமைக்காக செயல்பட்டு வருகிறது.
ஒவ்வொரு நபருக்கும் குறைந்தபட்ச வசதிகளை அணுக உரிமை உண்டு. நமக்குத் தெரியும் 'பலவீன மாநிலங்களான' பீகார், மத்தியப்பிரதேசம், ராஜஸ்தான், உத்தரப்பிரதேசம் ஆகியவற்றில் குடிநீர், போக்குவரத்து, மின்சாரம் போன்ற குறைந்தபட்ச வசதிகள்கூட இன்னும் கிடைக்கவில்லை.
தொழில்நுட்ப முன்னேற்றம் வளர்ந்தும், பலகோடி ரூபாய் செலவழித்தும்கூட, சில துறைகளில் சமூக வளர்ச்சியின் பற்றாக்குறையை, உரிமைகள் மீறுவதாக கருதப்படவேண்டும். சுதந்திரம் அடைந்து 70 ஆண்டுகளானதன் பலன்களை அவர்களால் இன்னும் அனுபவிக்க முடியவில்லை என்பது வேதனையானது.
மனிதக் கழிவுகளை மனிதர்களே கையால் அகற்றுவது சட்டப்படி குற்றமாகும். இருப்பினும், இந்த செயல்முறை இன்னும் தொடர்கிறது. ஹெல்சின்கி-யின் பிரகடனப்படி, மருந்து பரிசோதனைக்கு மனிதர்களை பயன்படுத்துவது ஒரு குற்றம்.
ஆனால், சமீபத்தில் தெலுங்கானா மாநிலம் பத்ராச்சலம் பகுதி மலைவாழ் பெண்கள் மீது இத்தகைய பரிசோதனைகள் நடந்திருப்பது வெளிச்சத்துக்கு வந்துள்ளது. பெண்கள் கடத்தப்படுவது ஒரு குற்றமாகும். தெலுங்கு பேசும் மாநிலங்களின் நல்லமலா பகுதியில் உள்ள ஆதிவாசிகள் பணம் மற்றும் மதுபானங்கள் கொடுத்து ஏமாற்றப்படுகின்றனர்.
மகாராஷ்டிராவின் வறட்சி பாதித்த பகுதியான மராத்வாடாவின் கதை மிகவும் துயரமானது. இப்பகுதியில் உள்ள பெரும்பாலான பெண்களுக்கு கர்ப்பப்பை கிடையாது. ஏனென்றால் கரும்பு அறுவடைக்கு, கர்ப்பப்பை நீக்கம் செய்த பெண்களை மட்டுமே வேலைக்கு எடுக்கிறார்கள்.
இல்லையெனில், அவர்கள் மாதவிடாய் காலத்தில் மாதம் இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்களுக்கு வராமல் போய்விடுவார்கள் என்பதால் தான். வேலையில்லாமல் போய்விடுமோ என்ற அச்சத்தில் பெண்கள் தங்களின் கர்ப்பப்பையை அகற்றுகின்றனர். இது அவர்களின் உரிமைகளை கடுமையாக மீறுவதாகும்.
இழந்து நிற்கும் பழங்குடியினர்
பேசா சட்டம்-1996ன்(PESA ACT) படி, மலைவாழ் மக்கள் எனப்படும் பழங்குடி ஆதிவாசிகளுக்கு வனவளங்கள் மீது உரிமைஉண்டு. ஆனால் அவர்களின் அனுமதியின்றி வனவளங்கள் கண்மூடித்தனமாக பிரித்தெடுக்கப்பட்டு வருகிறது.
ஒடிசா, மத்தியப்பிரதேசம் மற்றும் தெலுங்கு பேசும் மாநிலங்களில் உள்ள நல்லமலா வனப்பகுதிகளில் யுரேனியம் ஆய்வு போன்றவை, ஆதிவாசிகளின் வாழ்க்கையைத் தடுக்கின்றன. பல்வேறு வளர்ச்சித் திட்டங்கள் மற்றும் இயற்கை வளங்களை பிரித்தெடுப்பது என்ற பெயரில் காடுகள் அழிக்கப்பட்டு வருகின்றன.
மேற்கு வங்கத்தின் மவுசோனி தீவில் வாழும் சில சமூகத்தவர்களின் நிலை மிகவும் மோசமாகஉள்ளது. இத்தீவுகள் சுற்றுச்சூழல் மாற்றங்களால் மிகவும் பாதிக்கப்படுகின்றன. கடல் அரிப்பு மற்றும் நாளுக்கு நாள் கடல்மட்டம் அதிகரிக்கும் சூழலில், அவர்கள் பாதுகாப்பற்ற வாழ்க்கையை நகர்த்திக் கொண்டுள்ளனர். மிகவும் அதிர்ச்சியூட்டும் பலாத்கார வழக்குகள் சமூகத்திற்கு பெரும் சவாலாக மாறிவிட்டன. சில காலத்திற்குமுன் நிர்பயாவும், நேற்று திஷாவும் இதுபோன்ற குற்றங்களுக்கு வெளிப்படையான எடுத்துக்காட்டுகளாக மாறிவிட்டனர். நாட்டின் மக்கள்தொகையில் 8 சதவீதம் உள்ள பழங்குடியின சமூகங்கள் மற்றும் நாடோடி பழங்குடியினரின் உரிமைகள் தொடர்ந்து மீறப்படுகின்றன. நிரந்தர வீடு இல்லாதவர்களின் வாழ்க்கை இன்னும் பரிதாபகரமானது. சமீபத்தில் ஒரு அமைப்பு இதுபற்றி விரிவான கணக்கெடுப்பை நடத்தி, இந்த உண்மைகளை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டுவந்தது. அரசிடமிருந்து அடையாள அட்டைகளை பெறுவதற்குக்கூட ஆதிவாசிகள் போராட வேண்டியுள்ளது. அவர்களின் மூதாதையர்கள் பிரிட்டிஷ் அரசால் குற்றவாளிகள் என்று முத்திரை குத்தப்பட்டனர். இன்றும் அவர்கள் அதே மனப்பான்மையுடனே பார்க்கப்படுகிறார்கள். எங்காவது நடக்கும் சிறிய குற்றங்களுக்குக்கூட காவல்துறையினர் அவர்களைக் காவலில் எடுத்து, கடுமையாக துன்புறுத்துகின்றனர். தேசிய குற்ற புள்ளிவிவர பணியகம்- 2017-இன்படி, குழந்தைகளுக்கு எதிரான குற்றங்கள் அதிகரித்து வருகின்றன. ஆட்கடத்தல் வழக்குகளும் பெருகி வருகின்றன. சிறுவர் கடத்தல், உறுப்புத்திருட்டு, ஆன்லைன் மோசடிகள் மற்றும் நீதிக்கு புறம்பான கொலைகள் அதிகரித்த போதும் அதுபற்றிய திட்டவட்ட புள்ளிவிவரங்கள் எதுவும் இல்லை. இவை அனைத்துமே மனித உரிமை மீறலாகக் கருதப்படுகின்றன.சிறந்த குடும்ப அமைப்பு மிக அவசியம்
மனித உரிமைகளை பாதுகாப்பதில் நெதர்லாந்து முதலிடத்திலும், அடுத்த இடங்களில் நார்வே, கனடா, ஸ்வீடன் மற்றும் சுவிட்சர்லாந்தின் டென்மார்க் ஆகியன உள்ளன. இந்த விவரங்கள் சமீபத்திய ஆய்வில் தெரியவந்துள்ளன.
இப்பட்டியலில் கீழே இருப்பவை சவுதி அரேபியா, சீனா, கத்தார் மற்றும் ஈராக் உள்ளிட்ட நாடுகள். சிறந்த குடும்ப அமைப்பு, சமூகம் உயிர்ப்போடு இருப்பதற்கான மூலக்கல் ஆகும். இது வலுவாக இருந்தால், சமுதாயத்திற்கு சிறந்தது. குழந்தை பருவத்திலிருந்தே குழந்தைகளுக்கு மனிதநேயம், தார்மீக விழுமியங்களைக் கற்பிக்கவேண்டும். நெறிமுறை மதிப்புகளைக் கற்பித்தல் நல்ல பலனைத்தரும். நாட்டில் பல சட்டங்கள் உள்ளன. அவை முறையாக செயல்படுத்தப்பட்டால், உரிமை மீறல் ஓரளவிற்கு கட்டுப்படுத்தப்படும்.இதையும் படிங்க: மக்கள் புரிந்துகொண்டால் மாற்றம் நிச்சயம் - கிரேட்டா தன்பெர்க்
Intro:Body:
மங்கிவரும் மேக்னா கார்ட்டா
அனைத்து மனிதகுலங்களும் எந்தவித பாகுபாடும் இல்லாமல், சுதந்திரமாகவும், சமத்துவத்துடனும் வாழ வேண்டும் என்பதே ஐக்கிய நாடுகளின் (UN) லட்சியம். பூமியில் பிறந்த அனைவருமே சரிசமமானவர்கள் என்று சர்வதேச அமைப்பு (The International Organization) நம்புகிறது. இந்த நோக்கத்திற்காக, டிசம்பர் 10, 1948 அன்று, உலக நாடுகளால் பாரிஸ் நகரில் ஒரு முக்கிய தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அன்று முதல், ஒவ்வொரு ஆண்டும் டிசம்பர் 10ஆம் தேதி சர்வதேச மனித உரிமைகள் தினம் கொண்டாடப்படுகிறது. ஒவ்வொரு நபருக்கும் பிறப்பால் சில உரிமைகள் உள்ளன. அவற்றை பாதுகாப்பது, சம்பந்தப்பட்ட அரசுகளின் பொறுப்பு ஆகும். ஆனாலும், உலகம் முழுவதும் மக்களின் உரிமைகள் தொடர்ந்து மீறப்படுகின்றன. இனம், மதம், பிராந்தியம், பாலினம், சாதி, நிறம் மற்றும் தோற்றம் என்ற பெயரில், மக்கள் பாகுபாடு காட்டப்பட்டு வருகின்றனர். தங்கு தடையின்றி உரிமை மீறல் தொடர்கிறது. உரிமைகள் குறித்த வரலாற்றுச் சட்டமான 'மேக்னா கார்ட்டா', 'நியாயமான தீர்ப்பை' தவிர வேறு எந்த வகையிலும் சிவில் உரிமைகள் பயன்படுத்துவதைத் தடை செய்ய முடியாது என்பதை தெளிவுபடுத்துகிறது.
எந்த நாட்டிலும் அதே கதை …
இந்தியாவில் இயற்றப்பட்ட மனித உரிமைகள் பாதுகாப்பு சட்டம்-1993, கடந்த ஜனவரி 8, 1994 முதல் நடைமுறைக்கு வந்தது. இச்சட்டம், மனித உரிமைக் குழுக்களை மாநில அளவில் அமைக்க வேண்டும் என்கிறது. இந்தியா உட்பட பல நாடுகளில் மனித உரிமை மீறல்கள் நடந்து வருவதாக, அம்னஸ்டி இன்டர்நேஷனல் அமைப்பு தெரிவித்துள்ளது. அமெரிக்கா, வெனிசுலா, வங்கதேசம், ஈரான், ஈராக், ஏமன், துருக்கி மற்றும் சிரியாவில் மனித உரிமை மீறல்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாக இருப்பதாக, அந்த அறிக்கை மேலும் கூறுகிறது. சிறுவர் உரிமை மீறல், கருத்துச் சுதந்திரம், பாலின அடிப்படையிலான அத்துமீறல், குழந்தைகள் மற்றும் பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறை மற்றும் சாதி-மத வன்முறை தவிர, சமூக சேவகர், ஆர்வலர்களும் கொல்லப்படுகிறார்கள் என்பதையும், இது வெளிப்படுத்தியது. இதில் மகளிர் உரிமைகள் தொடர்பாக - லலிதா முட்கல் vs இந்திய அரசு (1995), செல்வி vs கர்நாடக மாநிலம்; மேத்தா vs இந்திய அரசு (1986) ஆகிய வழக்குகள் குறிப்பிடத்தக்கவை. இதில், விசாகா வழிகாட்டுதல்களும் முக்கியமானவை. டெல்லியை சேர்ந்த தன்னார்வ அமைப்பு, 'நஜ் பவுண்டேஷன்' (2009), ஹிஜ்ராக்களின் உரிமைக்காக செயல்பட்டு வருகிறது. ஒவ்வொரு நபருக்கும் குறைந்தபட்ச வசதிகளை அணுக உரிமை உண்டு. நமக்கு தெரியும் 'பலவீன மாநிலங்களான' பீகார், மத்தியப்பிரதேசம், ராஜஸ்தான், உத்தரப்பிரதேசம், கோகொல்லாவில் குடிநீர், போக்குவரத்து, மின்சாரம் போன்ற குறைந்தபட்ச வசதிகள் கூட இன்னும் கிடைக்கவில்லை. தொழில்நுட்ப முன்னேற்றம் வளர்ந்தும், பல கோடி ரூபாய் செலவழித்தும் கூட, சில துறைகளில் சமூக வளர்ச்சியின் பற்றாக்குறையை, உரிமைகள் மீறுவதாக கருதப்பட வேண்டும். சுதந்திரம் அடைந்து 70 ஆண்டுகளானதன் பலன்களை அவர்களால் இன்னும் அனுபவிக்க முடியவில்லை என்பது வேதனையானது. கழிவுகளை மனிதர்களே கையால் அகற்றுவது சட்டப்படி குற்றமாகும். இருப்பினும், இந்த செயல்முறை இன்னும் தொடர்கிறது. ஹெல்சின்கி-யின் பிரகடனப்படி, மருந்து பரிசோதனைக்கு மனிதர்களை பயன்படுத்துவது ஒரு குற்றம். ஆனால், சமீபத்தில் தெலுங்கானா மாநிலம் பத்ராச்சலம் பகுதி மலைவாழ் பெண்கள் மீது இத்தகைய பரிசோதனைகள் நடந்திருப்பது வெளிச்சத்துக்கு வந்துள்ளது. பெண்கள் கடத்தப்படுவது ஒரு குற்றமாகும். தெலுங்கு பேசும் மாநிலங்களின் நல்லமலா பகுதியில் உள்ள ஆதிவாசிகள் பணம் மற்றும் மதுபானங்கள் கொடுத்து ஏமாற்றப்படுகின்றனர். மகாராஷ்டிராவின் வறட்சி பாதித்த பகுதியான மராத்வாடாவின் கதை மிகவும் துயரமானது. இப்பகுதியில் உள்ள பெரும்பாலான பெண்களுக்கு கர்ப்பப்பை கிடையாது. ஏனென்றால் கரும்பு அறுவடைக்கு, கர்ப்பப்பை நீக்கம் செய்த பெண்களை மட்டுமே வேலைக்கு எடுக்கிறார்கள். இல்லையெனில், அவர்கள் மாதவிடாய் காலத்தில் மாதம் இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்களுக்கு வராமல் போய்விடுவார்கள் என்பதால் தான். வேலையில்லாமல் போய்விடுமோ என்ற அச்சத்தில் பெண்கள் தங்களின் கர்ப்பப்பையை அகற்றுகின்றனர். இது அவர்களின் உரிமைகளை கடுமையாக மீறுவதாகும்.
இழந்து நிற்கும் ஆதிவாசிகள்
பீசா சட்டம்-1996ன் படி, மலைவாழ் மக்கள் எனப்படும் ஆதிவாசிகளுக்கு வன வளங்கள் மீது உரிமை உண்டு. ஆனால் அவர்களின் அனுமதியின்றி வன வளங்களை கண்மூடித்தனமாக பிரித்தெடுக்கப்பட்டு வருகிறது. ஒடிசா, மத்தியப்பிரதேசம் மற்றும் தெலுங்கு பேசும் மாநிலங்களில் உள்ள நல்லமலா வனப்பகுதிகளில் யுரேனியம் ஆய்வு போன்றவை, ஆதிவாசிகளின் வாழ்க்கையைத் தடுக்கின்றன. பல்வேறு வளர்ச்சித் திட்டங்கள் மற்றும் இயற்கை வளங்களை பிரித்தெடுப்பது என்ற பெயரில் காடுகள் அழிக்கப்பட்டு வருகின்றன. மேற்கு வங்கத்தின் மவுசோனி தீவில் வாழும் சில சமூகத்தவர்களின் நிலை மிகவும் மோசமாக உள்ளது. இத்தீவுகள் சுற்றுச்சூழல் மாற்றங்களால் மிகவும் பாதிக்கப்படுகின்றன. கடல் அரிப்பு மற்றும் நாளுக்கு நாள் கடல் மட்டம் அதிகரிக்கும் சூழலில், அவர்கள் பாதுகாப்பற்ற வாழ்க்கையை நகர்த்திக் கொண்டுள்ளனர்.
மிகவும் அதிர்ச்சியூட்டும் பலாத்கார வழக்குகள் சமூகத்திற்கு பெரும் சவாலாக மாறிவிட்டன. சில காலத்திற்கு முன் நிர்பயாவும், நேற்று திஷாவும் இதுபோன்ற குற்றங்களுக்கு வெளிப்படையான எடுத்துக்காட்டுகளாக மாறிவிட்டனர். நாட்டின் மக்கள்தொகையில் 8 சதவீதம் உள்ள பழங்குடியின சமூகங்கள் மற்றும் நாடோடி பழங்குடியினரின் உரிமைகள் தொடர்ந்து மீறப்படுகின்றன. நிரந்தர வீடு இல்லாதவர்களின் வாழ்க்கை இன்னும் பரிதாபகரமானது. சமீபத்தில் ஒரு அமைப்பு இதுபற்றி விரிவான கணக்கெடுப்பை நடத்தி, இந்த உண்மைகளை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வந்தது.
அரசிடம் இருந்து அடையாள அட்டைகளை பெறுவதற்கு கூட ஆதிவாசிகள் போராட வேண்டியுள்ளது. அவர்களின் மூதாதையர்கள் பிரிட்டிஷ் அரசால் குற்றவாளிகள் என்று முத்திரை குத்தப்பட்டனர். இன்றும் அவர்கள் அதே மனப்பான்மையுடன் தான் பார்க்கப்படுகிறார்கள். எங்காவது நடக்கும் சிறிய குற்றங்களுக்கு கூட காவல்துறையினர் அவர்களைக் காவலில் எடுத்து, கடுமையாக துன்புறுத்துகின்றனர். தேசிய குற்ற புள்ளிவிவர பணியகம்- 2017 இன் படி, குழந்தைகளுக்கு எதிரான குற்றங்கள் அதிகரித்து வருகின்றன. ஆட்கடத்தல் வழக்குகளும் பெருகி வருகின்றன. சிறுவர் கடத்தல், உறுப்பு திருட்டு, ஆன்லைன் மோசடிகள் மற்றும் நீதிக்கு புறம்பான கொலைகள் அதிகரித்த போதும் அதுபற்றிய திட்டவட்ட புள்ளிவிவரங்கள் எதுவும் இல்லை. இவை அனைத்துமே மனித உரிமை மீறலாகக் கருதப்படுகின்றன.
சிறந்த குடும்ப அமைப்பு மிக அவசியம்
மனித உரிமைகளை பாதுகாப்பதில் நெதர்லாந்து முதலிடத்திலும், அடுத்த இடங்களில் நார்வே, கனடா, ஸ்வீடன் மற்றும் சுவிட்சர்லாந்தின் டென்மார்க் ஆகியன உள்ளன. இந்த விவரங்கள் சமீபத்திய ஆய்வில் தெரியவந்துள்ளன. இப்பட்டியலில் கீழே இருப்பவை சவுதி அரேபியா, சீனா, கத்தார் மற்றும் ஈராக் உள்ளிட்ட நாடுகள். சிறந்த குடும்ப அமைப்பு, சமூகம் உயிர்ப்போடு இருப்பதற்கான மூலக்கல் ஆகும். இது வலுவாக இருந்தால், சமுதாயத்திற்கு சிறந்தது. குழந்தை பருவத்தில் இருந்தே குழந்தைகளுக்கு மனிதநேயம், தார்மீக விழுமியங்களை கற்பிக்க வேண்டும். நெறிமுறை மதிப்புகளைக் கற்பித்தல் நல்ல பலனைத் தரும். நாட்டில் பல சட்டங்கள் உள்ளன. அவை முறையாக செயல்படுத்தப்பட்டால், உரிமை மீறல் ஓரளவிற்கு கட்டுப்படுத்தப்படும்.
Conclusion:
