ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼
ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼
ਹਉਮੈ, ਸ਼ਕਤੀ, ਹੰਗਤਾ, ਕਾਮ ਅਤੇ ਕ੍ਰੋਧ ਦੁਆਰਾ ਭਰਮਾਇਆ ਹੋਇਆ, ਦੈਂਤ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਈਰਖਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸਲ ਧਰਮ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਤਿਗੁਣ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਪਾਪ ਕਰਮਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਇਸ ਗੁਣ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹਨ, ਉਹ ਸੁਖ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਬੱਝੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਕਾਮ, ਕ੍ਰੋਧ ਅਤੇ ਲੋਭ ਨੂੰ ਹਰ ਸੂਝਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਆਤਮਾ ਦੇ ਪਤਨ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਤਗੁਣ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਰਜੋਗੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਫਲਦਾਇਕ ਕਰਮ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਤਮੋਗੁਣ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਗਲਪਨ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਰਜੋਗੁਣ ਬੇਅੰਤ ਇੱਛਾਵਾਂ ਅਤੇ ਲਾਲਸਾਵਾਂ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਸਰੂਪ ਆਤਮਾ ਫਲਦਾਇਕ ਕਰਮ ਨਾਲ ਬੱਝੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਅਗਿਆਨਤਾ ਦਾ ਤਮ ਅੰਸ਼ ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਮੋਹ ਹੈ, ਇਸ ਗੁਣ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਪਾਗਲਪਨ, ਆਲਸ ਅਤੇ ਨੀਂਦ ਹੈ, ਜੋ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹਦੀ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸਤਗੁਣ, ਰਜੋਗੁਣ ਅਤੇ ਤਮੋਗੁਣ ਵਿੱਚ ਉੱਤਮਤਾ ਲਈ ਲਗਾਤਾਰ ਮੁਕਾਬਲਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਰਜੋਗੁਣ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਹ, ਫਲਦਾਇਕ ਕਰਮ, ਤੀਬਰ ਉੱਦਮ ਅਤੇ ਬੇਕਾਬੂ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਲਾਲਸਾ ਦੇ ਲੱਛਣ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਤਮ ਦੇ ਗੁਣ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਹਨੇਰਾ, ਜੜਤਾ, ਲਾਪਰਵਾਹੀ, ਜਨੂੰਨ ਅਤੇ ਭਰਮ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਚੰਗਿਆਈ ਦੀ ਵਿਧੀ ਤੋਂ ਅਸਲੀ ਗਿਆਨ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਵਾਸਨਾ ਦੀ ਵਿਧੀ ਤੋਂ ਲੋਭ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਗਿਆਨਤਾ ਦੇ ਢੰਗ ਤੋਂ ਅਗਿਆਨਤਾ, ਅਨੰਦ ਅਤੇ ਭਰਮ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਤਗੁਣ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਉਦੋਂ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਾਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
