" ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਸੁਖ-ਦੁਖ ਵਿੱਚ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਮਰਤਾ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਸਤੂ ਅਸਤਿਤਵ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਚ ਦੀ ਕੋਈ ਗਿਆਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਸੂਝਵਾਨਾਂ ਨੇ ਇਹ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ ਹੈ। ਸਾਦਗੀ, ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਦੀ ਪਾਲਣਾ, ਅਹਿੰਸਾ, ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਰੱਖਣਾ, ਦੇਵਤਿਆਂ, ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ, ਗੁਰੂਆਂ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨਾਂ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਨਾ, ਇਸ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਤਪੱਸਿਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨੇਕੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਤਿਆਗੀ ਜੋ ਨਾ ਤਾਂ ਬੁਰੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਕੁਰਬਾਨੀ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਦੇ ਕਰਮ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡੇ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ੱਕ, ਕੁਰਬਾਨੀ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਕਰਮ ਦੇ ਫ਼ਲ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕੀਤੇ ਬਗੈਰ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਇੱਕ ਯੋਗੀ ਹੈ। ਜਿਹੜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇਕ ਕਰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਉਹ ਸੰਤ ਅਖਵਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। "
ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ - ਨੇਕ ਕਰਮ
" ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਸੁਖ-ਦੁਖ ਵਿੱਚ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਮਰਤਾ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਸਤੂ ਅਸਤਿਤਵ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਚ ਦੀ ਕੋਈ ਗਿਆਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਸੂਝਵਾਨਾਂ ਨੇ ਇਹ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ ਹੈ। ਸਾਦਗੀ, ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਦੀ ਪਾਲਣਾ, ਅਹਿੰਸਾ, ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਰੱਖਣਾ, ਦੇਵਤਿਆਂ, ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ, ਗੁਰੂਆਂ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨਾਂ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਨਾ, ਇਸ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਤਪੱਸਿਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨੇਕੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਤਿਆਗੀ ਜੋ ਨਾ ਤਾਂ ਬੁਰੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਕੁਰਬਾਨੀ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਦੇ ਕਰਮ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡੇ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ੱਕ, ਕੁਰਬਾਨੀ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਕਰਮ ਦੇ ਫ਼ਲ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕੀਤੇ ਬਗੈਰ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਇੱਕ ਯੋਗੀ ਹੈ। ਜਿਹੜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇਕ ਕਰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਉਹ ਸੰਤ ਅਖਵਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। "
" ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਸੁਖ-ਦੁਖ ਵਿੱਚ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਮਰਤਾ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਸਤੂ ਅਸਤਿਤਵ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਚ ਦੀ ਕੋਈ ਗਿਆਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਸੂਝਵਾਨਾਂ ਨੇ ਇਹ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ ਹੈ। ਸਾਦਗੀ, ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਦੀ ਪਾਲਣਾ, ਅਹਿੰਸਾ, ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਰੱਖਣਾ, ਦੇਵਤਿਆਂ, ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ, ਗੁਰੂਆਂ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨਾਂ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਨਾ, ਇਸ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਤਪੱਸਿਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨੇਕੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਤਿਆਗੀ ਜੋ ਨਾ ਤਾਂ ਬੁਰੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਕੁਰਬਾਨੀ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਦੇ ਕਰਮ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡੇ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ੱਕ, ਕੁਰਬਾਨੀ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਕਰਮ ਦੇ ਫ਼ਲ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕੀਤੇ ਬਗੈਰ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਇੱਕ ਯੋਗੀ ਹੈ। ਜਿਹੜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇਕ ਕਰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਉਹ ਸੰਤ ਅਖਵਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। "
