ഈ വര്‍ഷത്തെ നൊബേല്‍ പുരസ്‌കാര പ്രഖ്യാപനം അത്യധികം ആവേശത്തോടെയും പ്രതീക്ഷയോടെയുമാണ് ഇലക്ട്രോണിക് മാധ്യമങ്ങളും ഡിജിറ്റല്‍ മാധ്യമങ്ങളുമൊക്കെ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്‌തത്. വിവിധ മേഖലകളിലെ നമ്മുടെ അറിവുകളെ വളര്‍ത്താനുതകുന്ന സംഭാവനകള്‍ നല്‍കുന്ന പ്രതിഭകളുടെ കഴിവുകളെ അംഗീകരിക്കുന്ന വേളയാണ് നൊബേല്‍ പുരസ്‌കാര പ്രഖ്യാപനങ്ങള്‍. ഇത്തവണത്തെ നൊബേല്‍ ജേതാക്കളില്‍ സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിനുള്ള പുരസ്കാരം നേടിയ അമേരിക്കക്കാരിയായ പ്രൊഫസര്‍ ക്ലൗഡിയ ഗോള്‍ഡിനും ഉള്‍പ്പെടുന്നു. തൊഴില്‍ വിപണിയിലെ സ്ത്രീകളുടെ പങ്കിനെക്കുറിച്ചുള്ള ശ്രദ്ധേയമായ ഗവേഷണ പഠനങ്ങളുടെ പേരിലാണ് പരമോന്നതമായ നൊബേല്‍ പുരസ്കാരം അവര്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്നത് (Indias Nobel Hopes- Eanadu Editorial).
സമാധാനത്തിനുള്ള നൊബേല്‍ സമ്മാനത്തിന് ഇത്തവണ അര്‍ഹയായത് ഇറാനിയന്‍ മനുഷ്യാവകാശ പ്രവര്‍ത്തക നര്‍ഗീസ് മൊഹമ്മദിയാണ്. ഇറാനില്‍ സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങള്‍ അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെടുന്നതിനെതിരെയും സാര്‍വത്രിക മനുഷ്യാവകാശങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടിയും വിശ്രമമില്ലാതെ നിരന്തരം പോരാടിയ നര്‍ഗീസ് മൊഹമ്മദിയുടെ സംഭാവനകള്‍ നൊബേല്‍ പുരസ്‌കാര സമിതി അംഗീകരിക്കുകയായിരുന്നു.
സാഹിത്യത്തിനുള്ള നൊബേല്‍ പുരസ്കാരം നേടിയ നോര്‍വീജിയന്‍ എഴുത്തുകാരനും നാടക കൃത്തുമായ യോണ്‍ ഒലാവ് ഫോസ്സെയുടെ പുരസ്‌കാര നേട്ടവും സാഹിത്യ കുതുകികള്‍ ആഘോഷിക്കുകയാണ്. പ്രേക്ഷകരെയും നിരൂപകരേയും ഒരുപോലെ പിടിച്ചിരുത്തിയ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ നാടകങ്ങളും മറ്റ് സാഹിത്യ രചനകളും ശബ്ദമില്ലാത്തവരുടെ ശബ്ദമായി മാറുകയായിരുന്നു. ഈ മികവാണ് സാഹിത്യ നൊബേലിലൂടെ ആദരിക്കപ്പെട്ടത്.
ശാസ്ത്ര മേഖലയില്‍ ക്വാണ്ടം ഡോട്‌സ്, നാനോടെക്നോളജി രംഗങ്ങളിലെ അദ്ഭുതങ്ങളും ടെലിവിഷനിലും, എല്‍ഇഡി ലൈറ്റുകളിലും അവയുടെ ഉപയോഗവും ആണ് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടത്. മൗംഗി ജി ബെവന്ദി, ലൂയിസ് ഇ ബ്രസ്, അലെക്‌സി ഐ എകിമോവ് എന്നിവര്‍ക്കാണ് ഇത്തവണത്തെ രസതന്ത്ര നൊബേല്‍ പുരസ്കാരം ലഭിച്ചത്. നാനോ തലത്തില്‍ അതി സൂക്ഷ്‌മ കണങ്ങളായ ക്വാണ്ടം ഡോട്ടുകളെ കണ്ടെത്തിയതിനും അവയുടെ സങ്കലനം സാധ്യമാക്കിയതിനുമാണ് ഇവര്‍ക്ക് പുരസ്കാരം ലഭിക്കുന്നത്. ഫ്രാന്‍സില്‍ നിന്നുള്ള മൗംഗി ജി ബെവന്ദി, അമേരിക്കയില്‍ നിന്നുള്ള ലൂയിസ് ഇ ബ്രസ്, റഷ്യയില്‍ നിന്നുള്ള അലെക്‌സി ഐ എകിമോവ് എന്നിവരുടെ കൂട്ടായ പരിശ്രമത്തിന്‍റെ ഫലമാണ് നോനോടെക്നോളജിയില്‍ വലിയ വിപ്ലവത്തിന് വഴിവെക്കാവുന്ന ക്വാണ്ടം ഡോട്ടുകളുടെ കണ്ടെത്തല്‍. ക്യാന്‍സര്‍ രോഗത്തിനെതിരായ പോരാട്ടത്തിലും ഇവരുടെ കണ്ടെത്തല്‍ നിര്‍ണായകമാകുമെന്നാണ് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത്.
ഭൗതിക ശാസ്ത്രത്തിനുള്ള നൊബേല്‍ അമേരിക്കക്കാരനായ പിയറി അഗോസ്‌തിനി, ജര്‍മന്‍കാരനായ ഫെറന്‍സ് ക്രൗസ്, സ്വീഡിഷ് ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ ആന്‍ലെം ഹുയിലിയര്‍ എന്നിവര്‍ക്കാണ് ലഭിച്ചത്. ആറ്റോസെക്കന്‍റ്സ് ഫിസിക്സിലെ നിര്‍ണായക കണ്ടെത്തലുകള്‍ക്കാണ് ഇവര്‍ക്ക് പുരസ്കാരം ലഭിച്ചത്. സൂക്ഷ്‌മ തന്മാത്രകള്‍ക്കകത്തെ ആറ്റങ്ങളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടന്ന് ഇലക്ട്രോണുകളെക്കുറിച്ച് ഇവര്‍ നടത്തിയ പഠനം പുത്തന്‍ ഗവേഷണങ്ങള്‍ക്ക് വഴി വെക്കുന്നതാണ്. പ്രകാശത്തിന്‍റെ അതി സൂക്ഷ്മമായ ആറ്റോസെക്കന്‍റ് സ്‌പന്ദനങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് ഇവര്‍ പഠനം നടത്തിയത്.
വൈദ്യ ശാസ്ത്ര മേഖലയില്‍ കാറ്റലിന്‍ കാരിക്കോയ്ക്കും ഡ്രൂ വെയ്‌സ്‌മാനുമാണ് നൊബേല്‍ പുരസ്കാരം ലഭിച്ചത്. ന്യൂക്ലിയോസൈഡ് ബേസ് പരിഷ്‌കരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് അവര്‍ നടത്തിയ പഠനങ്ങളെത്തുടര്‍ന്ന് കോവിഡ് വൈറസിനെതിരെ ഫലപ്രദമായ എം ആര്‍ എന്‍ എ വാക്‌സിനുകള്‍ വികസിപ്പിക്കാനായത് പരിഗണിച്ചാണ് ഇവര്‍ക്ക് പുരസ്കാരം പ്രഖ്യാപിച്ചത്. അമേരിക്കക്കാരനായ വെയ്‌സ്‌മാനും ഹങ്കറിയില്‍ ജനിച്ച് ഇപ്പോള്‍ അമേരിക്കയില്‍ കഴിയുന്ന കാറ്റലിനും സംയുക്തമായി നടത്തിയ പഠനം വിനാശകാരിയായ കൊവിഡ് പോലുള്ള പകര്‍ച്ചവ്യാധികളെ നമുക്ക് പിടിച്ചുകെട്ടാനാകുമെന്ന പ്രതീക്ഷ പകര്‍ന്നു.
ഇത്തവണത്തെ അവാര്‍ഡ് ജേതാക്കളെ പരിശോധിക്കുമ്പോള്‍ അവരില്‍ വിദേശ വേരുകളുള്ള അമേരിക്കന്‍ പ്രതിഭകളുടെ എണ്ണം കൂടുതലാണെന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. പുരസ്‌കാര ജേതാക്കളുടെ പട്ടികയില്‍ ഒറ്റ ഇന്ത്യക്കാരനും സ്ഥാനം പിടിക്കാന്‍ കഴിയാതെ പോയതില്‍ പലരും പരിഭവിക്കുന്നുണ്ട്. 1901-ൽ ആദ്യ നൊബേൽ സമ്മാനങ്ങളുടെ പ്രഖ്യാപനത്തിന് ശേഷം ഇതുവരെ ഒമ്പത് സമ്മാന ജേതാക്കളുമായി ഇന്ത്യ ലോക വേദിയിൽ വ്യക്തിമുദ്ര പതിപ്പിച്ചുകഴിഞ്ഞെങ്കിലും യഥാർഥത്തിൽ ഇത് ഒരു അസമത്വം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. രവീന്ദ്രനാഥ ടാഗോറിന്‍റെ സാഹിത്യ മാസ്റ്റർപീസ് 'ഗീതാഞ്ജലി' അദ്ദേഹത്തിന് 1913-ൽ സാഹിത്യത്തിനുള്ള നോബേൽ സമ്മാനം നേടിക്കൊടുത്തു. സിവി രാമൻ ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിലും, അമർത്യ സെൻ സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിലും മേന്മ പ്രകടിപ്പിച്ചപ്പോൾ കൈലാസ് സത്യാർത്ഥി തൻ്റെ ജീവിതം സമാധാനത്തിനും നീതിക്കും വേണ്ടി സമർപ്പിച്ചു. ഇവരെല്ലാം ഇന്ത്യയിൽ ജനിച്ച് നോബേൽ സമ്മാനം നേടിയവരാണ്.
എന്നിരുന്നാലും, നൊബേൽ സമ്മാന ജേതാക്കളുടെ പട്ടിക ആഴത്തിൽ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ ഒരു കൗതുകകരമായ വൈവിധ്യം ഉയർന്നുവരുന്നു. വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിൽ ഹർ ഗോവിന്ദ് ഖൊരാന, ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിൽ സുബ്രഹ്മണ്യൻ ചന്ദ്രശേഖർ, രസതന്ത്രത്തിൽ വെങ്കിട്ടരാമൻ രാമകൃഷ്‌ണൻ, സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിൽ അഭിജിത് ബാനർജി എന്നിങ്ങനെയുള്ള വിശിഷ്‌ട വ്യക്തികൾക്ക് ഇന്ത്യൻ വേരുകളുണ്ടെങ്കിലും അവരുടെ പൗരത്വം കാരണം വിദേശികളായ സമ്മാന ജേതാക്കളായാണ് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. അൽബേനിയയിൽ നിന്നുള്ള മദർ തെരേസ കൊൽക്കത്തയിലെ ദരിദ്രരെ സേവിക്കുന്നതിനായി തൻ്റെ ജീവിതം മുഴുവൻ സമർപ്പിച്ചു, 1979 ൽ സമാധാനത്തിനുള്ള നൊബേൽ സമ്മാനത്തിന് നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ഇങ്ങനെ ഇന്ത്യൻ വംശജർ, സ്വാഭാവിക പൗരന്മാർ, രാജ്യത്തിന്‍റെ അതിർത്തിക്കുള്ളിൽ ജനിച്ചവർ എന്നിങ്ങനെയുള്ളവരെക്കൂടി ഉൾക്കൊള്ളാൻ നാം നമ്മുടെ കാഴ്ചപ്പാട് വിശാലമാക്കിയാലും ആ കണക്ക് നിരാശാജനകമായ ഒറ്റ അക്കത്തിൽ തുടരും. ഏകദേശം 1.4 ബില്യൺ ജനങ്ങളുള്ള ഒരു രാജ്യത്തിന് ഈ കണക്ക് അപര്യാപ്‌തമാണ്. അതേസമയം ചില ചെറിയ രാജ്യങ്ങൾ അമ്പരപ്പിക്കുന്നത്ര നൊബേൽ സമ്മാനങ്ങൾ നേടിയിട്ടുമുണ്ട്. ഏകദേശം 9 ദശലക്ഷം ജനസംഖ്യയുള്ള ഓസ്ട്രിയയിൽ 25 സമ്മാന ജേതാക്കൾ ഉണ്ട്. 17 ദശലക്ഷം പൗരന്മാരുള്ള നെതർലാൻഡ്‌സിന് 22 സമ്മാനങ്ങൾ ലഭിച്ചു. 60 ദശലക്ഷത്തിൽ താഴെ ജനസംഖ്യയുള്ള ഇറ്റലിയിൽ 21 നോബേൽ സമ്മാന ജേതാക്കൾ ഉണ്ട്. സ്ഥിരം മത്സരാർത്ഥിയായ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് 400 നൊബേൽ സമ്മാനങ്ങൾ നേടിയിട്ടുണ്ട്.
ഈ സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കുകൾക്കുമപ്പുറമാണ് ആഴമേറിയ ഒരു പ്രശ്‌നമുള്ളത്- വിപുലമായ ഗവേഷണങ്ങളിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് ഭൗതിക, രാസ, വൈദ്യ, സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്ര മേഖലകളിലെ ഏകീകൃത പരിശ്രമത്തിന്‍റെ അഭാവം മൂലം ഇന്ത്യയുടെ യശസ്സ്‌ നശിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയില്‍ 40,000 ലധികം ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും 1,200 സർവകലാശാലകളും ഉണ്ടെങ്കിലും അവയിൽ 1% മാത്രമാണ് സജീവ ഗവേഷണ കേന്ദ്രങ്ങളായി പ്രവർത്തിക്കുന്നതെന്ന് വിശകലനങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. രാജ്യത്തെ മൂന്നിൽ രണ്ട് സർവകലാശാലകളും 90% കോളജുകളും ഗവേഷണ മികവിനുള്ള ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ മാനദണ്ഡങ്ങൾ പാലിക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ടു. നിരാശാജനകമായ മറ്റൊരു പ്രവണത, എഞ്ചിനീയറിംഗ് ബിരുദധാരികളിൽ വെറും നാലിലൊന്ന് പേർ മാത്രം തൊഴിലിന് യോഗ്യരായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു എന്നതാണ്. ഇത് നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ ചട്ടക്കൂടിനുള്ളിലെ ഒരു വ്യവസ്ഥാപിത പ്രശ്‌നം ഉയർത്തിക്കാട്ടുന്നു.
ഇന്ത്യയിലെ അഭിലഷണീയരായ ശാസ്ത്രജ്ഞരും ഗവേഷകരും, അവരുടെ അക്കാദമികവും തൊഴിൽപരവുമായ യാത്രകളുടെ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും തടസങ്ങളുടെ ആധിക്യം നേരിടുന്നു. ആഗോള തലത്തിൽ രാജ്യത്തിന്‍റെ സ്ഥാനം മെച്ചപ്പെടുത്താന്‍ ഗവേഷണങ്ങളിലും കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളിലും സമഗ്രമായ പരിഷ്‌കരണം ആരംഭിക്കേണ്ടത് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. ബഡ്‌ജറ്റ് വിഹിതത്തിലെ മാറ്റത്തോടെയാണ് ഇത് ആരംഭിക്കേണ്ടത്, ഇങ്ങനെ ശാസ്ത്രത്തിനും ഗവേഷണത്തിനും അർഹമായ മുൻഗണന നൽകുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കണം. സര്‍ക്കാരുകള്‍ തങ്ങളുടെ ഇടപെടലുകളും ഉദ്യോഗസ്ഥ തലത്തിലുള്ള തടസങ്ങളും കുറച്ചുകൊണ്ടുവന്ന് ശാസ്ത്ര സമൂഹത്തെ സ്വതന്ത്രമായി അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാനും നവീകരിക്കാനും അനുവദിക്കണം.
ആത്യന്തികമായി, ഇന്ത്യയുടെ ശാസ്ത്രീയ പരിതസ്ഥിതിയുടെ യഥാർഥ പരിവർത്തനത്തിന് ശാസ്ത്രീയ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്‍റെയും ഗവേഷണത്തിന്‍റെയും നിലവാരത്തിൽ അടിസ്ഥാനപരമായ മാറ്റം ആവശ്യമാണ്. എങ്കിൽ മാത്രമേ നമ്മുടെ നാട്ടിൽ അത്യാധുനിക ഗവേഷണങ്ങളോടുള്ള അഭിനിവേശം പൂക്കുകയും അഭിവൃദ്ധിപ്പെടുകയും ചെയ്യൂ!.
(2023 ഒക്ടോബർ 11-ന് ഈനാടു ദിനപത്രത്തിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്)
