આજની પ્રેરણા

મનુષ્યના બે પ્રકારના હોઇ છે. જે આત્મ સત્કારનો પ્રયાસ કરે છે. કેટલાક તેને જ્ઞાયોગ દ્વારા સમજવાનો પ્રયત્ન કરે છે, જ્યારે કેટલાક તેને ભક્તિમય સેવા દ્વારા સમજવાનો પ્રયત્ન કરે છે. માણસ ક્રિયાઓ શરૂ કર્યા વિના ન તો આત્મ-કાર્ય પ્રાપ્ત કરે છે, ન તો ક્રિયાઓનો ત્યાગ કરીને જ પૂર્ણતા પ્રાપ્ત કરે છે. કોઈ પણ વ્યક્તિ એક ક્ષણ માટે પણ ક્રિયા કર્યા વિના કોઈ પણ સ્થિતિમાં જીવી શકતો નથી, કારણ કે માણસો પ્રકૃતિના ગુણો અનુસાર કાર્ય કરવા મજબૂર છે. જે વ્યક્તિ બધી ઇન્દ્રિયોને કાબૂમાં રાખે છે, પરંતુ ઇન્દ્રિય પદાર્થો વિશે વિચારતો રહે છે, તે ચોક્કસપણે પોતાની જાતને છેતરી રહ્યો છે અને તેને જૂઠો કહેવામાં આવે છે. જે વ્યક્તિ મનથી ઇન્દ્રિયોને નિયંત્રિત કરે છે અને જોડાણ વિના, આસક્તિ વિના તમામ ઇન્દ્રિયો સાથે કર્મયોગ કરે છે. તે શ્રેષ્ઠ છે શાસ્ત્રોક્ત પદ્ધતિ દ્વારા નિર્ધારિત ફરજો અને કાર્યો કરવા જોઈએ, કારણ કે કામ ન કરવાથી, શરીરની સરળ કામગીરી પણ થશે નહીં. નિશ્ચિત વ્યક્તિઓ ઉપરાંત કરવામાં આવનાર કાર્યમાં વ્યસ્ત વ્યક્તિ ક્રિયાઓથી બંધાયેલો છે, તેથી મનુષ્યે આસક્તિ વગર ફરજ-ક્રિયા કરવી જોઈએ. વેદમાં નિયમિત ક્રિયાઓનો કાયદો છે અને તેઓ પરબ્રહ્મમાંથી પ્રગટ થયા છે.