స్థానికులకే అత్యధిక ఉద్యోగాలు ఇవ్వాలనే వాదం దేశమంతటా తలెత్తడం ఏమాత్రం శుభ పరిణామం కాదు. ఉపాధి అవకాశాల్లో 80 శాతాన్ని స్థానికులకే కేటాయించనున్నట్లు మహారాష్ట్ర ప్రభుత్వం తాజాగా ప్రకటించింది. కొన్ని నెలల క్రితం ఆంధ్రప్రదేశ్‌ ప్రభుత్వం తీసుకొచ్చిన బిల్లు 75 శాతం ఉద్యోగాలు స్థానికులకేనని ఘోషించింది. ఈ నిబంధనను రాష్ట్రంలోని పరిశ్రమలు మూడేళ్లలో అమలు చేయాలని, అర్హులైన సిబ్బంది దొరక్కపోతే పరిశ్రమలే స్థానికులకు తగు నైపుణ్యాలను నేర్పాలని సదరు బిల్లు నిర్దేశిస్తోంది. మధ్యప్రదేశ్‌ కూడా ఇలాంటి చట్టం తీసుకురావాలని యోచిస్తోంది. కర్ణాటక, గోవా, ఒడిశాలూ అదే బాటలో ఉన్నాయి. దీనివల్ల పరిశ్రమలు ఈ రాష్ట్రాల్లో ఉత్పత్తి చేపట్టడానికి ముందుకురాకపోవచ్చు. ఫలితంగా అభివృద్ధి కుంటువడి ఉన్న ఉద్యోగాలకు ఎసరువచ్చి, కొత్త ఉద్యోగాలు పుట్టకపోయే ప్రమాదం ఉంది. ఐరోపా సమాఖ్య (ఈయూ) నుంచి విడిపోవాలని భీష్మించిన బ్రిటన్‌లో ఇప్పుడు జరుగుతున్నది అదే. భారతదేశంలో అభివృద్ధి చెందిన రాష్ట్రాలు ఉద్యోగార్థులకు తలుపులు మూసేస్తే, వెనకబడిన రాష్ట్రాలు పురోగమించే ఆశ ఉండదు. అభివృద్ధి చెందిన రాష్ట్రాలూ దీర్ఘకాలంలో నష్టపోయి, చివరకు దేశ ఆర్థిక గతి దెబ్బతింటుంది. భారతదేశంలోని 10 కోట్ల కార్మికులు, ఉద్యోగుల్లో 20 శాతం వలస వచ్చినవారే. వేర్వేరు రాష్ట్రాల నుంచి వచ్చిన కూలీలు నిర్మాణ రంగంలో, విద్యావంతులు ఐటీ పరిశ్రమలో పనిచేయడం చూస్తూనే ఉన్నాం.
విఫల యత్నాలు
మహారాష్ట్ర ప్రభుత్వం తమ రాష్ట్రంలోని 80 శాతం ఉద్యోగాలను స్థానికులకు కేటాయిస్తూ 2008లోనే బిల్లు తెచ్చినా, స్థానికులకు తగు నైపుణ్యాలు లేకపోవడంతో అది సక్రమంగా అమలు కాలేదు. కర్ణాటక ఏకంగా 100 శాతం ఉద్యోగాలు స్థానికులకేనంటూ 2016లో ఒక బిల్లు ప్రతిపాదించింది. అది రాజ్యాంగ విరుద్ధమని న్యాయ శాఖ అభ్యంతరం వ్యక్తం చేయడంతో ప్రతిపాదనను వెనక్కుతీసుకుంది. మహారాష్ట్ర, అసోమ్‌లలో వలస కార్మికులకు వ్యతిరేకంగా మొదటి నుంచీ ఉద్యమాలు నడుస్తూ వచ్చాయి. ఇటీవలి కాలంలో ఉత్తర భారతం నుంచి దక్షిణాదికి కార్మికుల వలసలు పెరుగుతున్నందువల్ల ఇక్కడా నిరసన గళాలు తెరచుకుంటున్నాయి. కన్నడిగులకు నైపుణ్యాలను అలవరచి ఐటీ రంగ ఉద్యోగాల్లో వారికి సింహభాగం దక్కేట్లు చేస్తామని కర్ణాటక ముఖ్యమంత్రి స్వాతంత్య్ర దినోత్సవ ప్రసంగంలో ఉద్ఘాటించారు.
భావోద్వేగాలతో నిర్ణయాలు
నిజానికి స్థానికతకు ప్రాధాన్యమిస్తున్న రాష్ట్రాలు వాస్తవాల మీద కాక అపోహలు, భావోద్వేగాల మీద ఆధారపడి నిర్ణయాలు తీసుకుంటున్నాయి. 2000 సంవత్సరం తరవాత వలసలు పెరిగినా, వలస కార్మికులు స్వరాష్ట్రంలోనే ఇతర ప్రాంతాలకు వెళ్లారు తప్ప, ఇతర రాష్ట్రాలకు వెళ్లింది తక్కువని 2011 జనగణనను బట్టి తేలింది. అదలాఉంచితే పర రాష్ట్రాలవారు ఉద్యోగాల కోసం తమ రాష్ట్రానికి రాకూడదని నిషేధించే హక్కు ఏ రాష్ట్ర ప్రభుత్వానికీ లేదు. అలా నిషేధించడం రాజ్యాంగ విరుద్ధం. గతంలో ఉత్తర్‌ ప్రదేశ్‌, బిహార్‌ వంటి రాష్ట్రాల కూలీలు ఉపాధి కోసం ప్రధానంగా మహారాష్ట్ర, గుజరాత్‌ వంటి పశ్చిమ తీర రాష్ట్రాలకు వెళ్లేవారు. ఇప్పుడు విద్యాఉపాధుల కోసం దక్షిణ రాష్ట్రాలకు వచ్చే ఉత్తరాదివారి సంఖ్య బాగా పెరిగింది. కానీ, ఇప్పటికీ అత్యధిక జిల్లాల్లో ఇతర రాష్ట్రాల నుంచి వచ్చిన కార్మికుల సంఖ్య 10 శాతం లోపే. స్థానికులకే ఉద్యోగాలంటూ నినదిస్తున్న మధ్యప్రదేశ్‌లోనైతే ఇతర రాష్ట్ర వలస సిబ్బంది సంఖ్య అయిదు శాతం మాత్రమే. కార్మికుల వలసలపై 2011 గణాంకాలను పరిశీలిస్తే వాస్తవ పరిస్థితి అర్థమవుతుంది. ఈ గణాంకాలు ఉత్తర్‌ ప్రదేశ్‌, బిహార్‌, పశ్చిమ్‌ బంగలను ఉత్తరాది బృందంగా; కర్ణాటక, కేరళ, తమిళనాడు, ఆంధ్రప్రదేశ్‌, తెలంగాణలను దక్షిణాది బృందంగా పరిగణిస్తున్నాయి. 2011 నుంచి 85 శాతం వలసలు దక్షిణ రాష్ట్రాలకే జరిగాయి. 2021 జనగణన ఈ వలసలు మరింత పెరిగాయని నిర్ధారించబోతున్నది. 2001-11 మధ్యకాలంలో ఆర్థిక కారణాల రీత్యా సొంత రాష్ట్రం నుంచి వేరే రాష్ట్రాలకు వలస వెళ్లిన కార్మికులు, ఇతర సిబ్బంది సంఖ్య 1.3 కోట్లకు చేరింది. అంతకుముందు వీరి సంఖ్య 1.16 కోట్లు మాత్రమే. పట్టణాల్లో పనిచేసేవారిలో వలస కార్మికుల సంఖ్య ఎనిమిది శాతంగా ఉంది. 2017-18లో జాతీయ నమూనా సర్వే సంస్థ (ఎన్‌ఎస్‌ఎస్‌ఓ) జరిపిన అధ్యయనం ప్రకారం దేశంలో నిరుద్యోగిత 6.1 శాతం. గత 45 ఏళ్లలో ఎన్నడూ లేనంత అధిక నిరుద్యోగిత ఇది. 2017-18లో 11 రాష్ట్రాల్లో నిరుద్యోగం జాతీయ సగటు నిరుద్యోగిత కన్నా ఎక్కువగా ఉందని తేలింది. 2011-16లో దాదాపు 90 లక్షలమంది పనుల కోసం ఇతర రాష్ట్రాలకు వలస వెళ్లారని 2017 ఆర్థిక సర్వే తెలిపింది. ఉత్తర్‌ ప్రదేశ్‌, బిహార్‌, మధ్యప్రదేశ్‌ల నుంచి అత్యధిక కార్మికులు దిల్లీ, మహారాష్ట్ర, తమిళనాడు, గుజరాత్‌లకు వలస వెళ్లారు. 1991-2001లో ఒకే రాష్ట్రంలోని జిల్లాల మధ్య వలసలు 30 శాతం. 2001-11 మధ్యకాలంలో అవి 58 శాతానికి పెరిగాయి. దేశంలో అత్యధికంగా 93.91 శాతం అక్షరాస్యత కలిగిన కేరళలోనే అత్యధిక నిరుద్యోగిత (11.4 శాతం) నమోదు కావడం గమనార్హం. పారిశ్రామిక, సేవా రంగాల్లో ఉద్యోగావకాశాలు లేకపోవడం వల్ల ఈ దుస్థితి ఏర్పడింది. ఇతర జిల్లాలకు, రాష్ట్రాలకు వలసలు పెరగడానికీ కారణమిదే.
చట్టాలతో పనికాదు