ఆసక్తి ఉన్న ప్రత్యేక పాఠ్యాంశాలను లోతుగా అధ్యయనం చేసే అవకాశాన్ని ఇస్తూనే, విద్యార్థులు నిండుగా ఎదగడానికి పునాది వేయాలని కొత్త జాతీయ విద్యావిధానం లక్షిస్తోంది. విద్యార్థుల్లో నైతిక విలువలు, రాజ్యాంగ విలువల పట్ల నిబద్ధతను పెంపొందించడం, కొత్త విషయాలపై కుతూహలాన్ని ఏర్పరచడం, సేవాభావాన్ని పాదుగొల్పడం, సైన్స్‌ టెక్నాలజీతోపాటు సామాజిక, మానవ శాస్త్రాలు, కళలు, వృత్తివిద్య, సాంకేతిక శిక్షణ కోర్సుల్లో 21వ శతాబ్ది నైపుణ్యాలను, విజ్ఞానాన్ని అలవరచడం ద్వారా జ్ఞానాధారిత మానవ వనరులను తయారు చేసుకోవడానికి అనువుగా ఈ విద్యావిధానాన్ని సిద్ధం చేశారు. భవిష్యత్తులో ప్రపంచ ఆర్థిక శక్తుల్లో భారత్‌ ఒకటిగా ఎదగడానికి ఈ విధానం ప్రాతిపదికను ఏర్పరుస్తుంది. అందులో భాగంగా వైవిధ్యభరితమైన పాఠ్య ప్రణాళికలను బోధించే కళాశాలలు, విశ్వవిద్యాలయాలతో పటిష్ఠ ఉన్నత విద్యావ్యవస్థను సిద్ధం చేసుకోవాలని డాక్టర్‌ కె.కస్తూరి రంగన్‌ నేతృత్వంలోని సంఘం సమర్పించిన ముసాయిదా మార్గనిర్దేశం చేసింది.
ప్రవేశాల పెంపుదల
దేశంలోని ఉన్నత విద్యాసంస్థలన్నీ ఇకపై పరిశోధన విశ్వవిద్యాలయాలు, బోధన విశ్వవిద్యాలయాలు, కళాశాలలు (టైప్‌ 1, 2, 3)గా వర్గీకృతమై సాధికార ధ్రువీకరణ (అక్రెడిటేషన్‌) పొందుతాయి. వేలాది విద్యార్థులను చేర్చుకుని; మౌలిక వసతులు, వనరులను సమర్థంగా వినియోగించి; పరిశోధన, బోధన, సేవానిరతిని మేళవించి, 21వ శతాబ్దికి తగిన విద్యాలయాలుగా రాణించగలగాలి. 2032కల్లా అన్ని డిగ్రీలు, డిప్లొమాలను జారీచేసే హక్కు ఈ మూడు రకాల ధ్రువీకృత విద్యాసంస్థలకు మాత్రమే ఉంటుంది. ప్రస్తుతం వివిధ విశ్వవిద్యాలయాలకు అనుబంధంగా ఉన్న కళాశాలలు 2032కల్లా స్వయంప్రతిపత్తితో డిగ్రీలు ప్రదానం చేసే కళాశాలలు (టైప్‌3)గా రూపాంతరం చెందాలి. లేదా మూల విశ్వవిద్యాలయంలో విలీనం కావాలి. అదీ కాకుంటే స్వయంగా విశ్వవిద్యాలయాలుగా ఎదగాలి.
2020 నుంచి ప్రారంభమయ్యే అన్ని కళాశాలలు స్వయం నిర్ణయాధికారం ఉన్న టైప్‌ 3 కళాశాలలుగా ఎదగాల్సిందే. కొత్త అనుబంధ కళాశాలలను అనుమతించరు. 2032కల్లా అసలు అనుబంధ కళాశాలలే ఉండవు. సరికొత్త ఉన్నత విద్యావ్యవస్థలో వృత్తివిద్య అంతర్భాగంగా ఉంటుంది. కేవలం వృత్తివిద్య కోసమే విశ్వవిద్యాలయాలను నెలకొల్పే పద్ధతికి స్వస్తి చెబుతారు. ప్రస్తుతం వృత్తివిద్య, సాధారణ విద్యాబోధనలకు విడివిడిగా ఉన్న సంస్థలన్నీ 2030కల్లా రెండు తరహాల విద్యనూ అందించే సంస్థలుగా మారాలి.
ఉన్నత విద్యాసంస్థల్లో ప్రవేశాలను 50 శాతం పెంచాలని జాతీయ విద్యావిధానం లక్షిస్తోంది. ప్రస్తుతం దేశంలో నలభై వేల పైచిలుకు విద్యాసంస్థలు ఉన్నాయి. కొత్త విధానం కింద వీటిని 150-300 టైప్‌1 (పరిశోధన) విశ్వవిద్యాలయాలుగా, 1,000-2,000 బోధన విశ్వవిద్యాలయాలుగా, 5,000-10,000 కళాశాలలుగా కుదించాల్సి ఉంది. బహుశా మూడు రకాల విద్యాసంస్థలన్నీ కలిపి 12 వేలకు మించకపోవచ్చు. ప్రస్తుతం 40 వేల విద్యాసంస్థలు ఉండి కూడా స్థూల ప్రవేశాల రేటు 25 శాతం దాటలేదు. రేపు విద్యాసంస్థలు మూడోవంతుకు తగ్గిపోయాక 50 శాతం ప్రవేశాలను అందుకోవడమెలా సాధ్యం? నేడు గ్రామీణ, పట్టణ ప్రాంతాల్లో పెద్దసంఖ్యలో కళాశాలలు నెలకొని స్థానిక కుటుంబాల్లో మొదటిసారి ఉన్నత విద్య అభ్యసిస్తున్నవారికి, ముఖ్యంగా బాలికలకు ఎంతో ఉపయోగంగా ఉన్నాయి. కొత్త విద్యావిధానం కింద ఈ కళాశాలలన్నీ స్వయంప్రతిపత్తి గల విద్యాసంస్థలుగా మారి, ఉన్నత నాణ్యతా ప్రమాణాలను పాటించి అక్రెడిటేషన్‌ పొందాలి. ఈ పరామితులను పాటించలేక గ్రామీణ, చిన్న పట్టణ కళాశాలలు అనేకం అంతర్ధానం కావచ్చు. అలాంటప్పుడు అందరికీ ఉన్నత విద్య అందించాలన్న లక్ష్యాన్ని చేరుకోవడం సాధ్యమా?
స్వయం నిర్ణయాధికారం లేకపోవడం వల్ల బోధన సిబ్బందికి చొరవ, ప్రేరణలు లోపించి, నవీకరణ సాధించలేకపోతున్నారని విద్యావిధాన ముసాయిదా వ్యాఖ్యానించింది. విద్యాసంస్థల యాజమాన్యాలూ నవీకరణ పథంలో సాహసికంగా ముందడుగు వేయలేకపోతున్నాయని పేర్కొంది. కానీ, ఇది సత్యదూరమని చెప్పకతప్పదు. ఇప్పుడున్న విశ్వవిద్యాలయ వ్యవస్థలో విద్యాసంస్థలకు, వాటి నిర్వాహకులకు, బోధన సిబ్బందికి సొంతగా పాఠ్య ప్రణాళికలు, కోర్సులు, ఇతర కార్యక్రమాలను రూపొందించి అమలుచేసే స్వేచ్ఛ ఉంది. మారుతున్న కాలానికి తగినట్లుగా పాఠ్య ప్రణాళికల్లో, కోర్సుల్లో మార్పులు చేయాలన్న ఆసక్తి, నిబద్ధత మాత్రం వారిలో కనబడటం లేదు. అనుకున్న పాఠ్యప్రణాళికను సక్రమంగా అమలు చేయాలన్న శ్రద్ధ కూడా లోపించింది. అనుబంధ కళాశాలలకూ సొంతంగా కోర్సులు, పాఠ్య ప్రణాళికలను రూపొందించుకునే స్వేచ్ఛ ఉండాల్సిందే. కానీ, వాటిని రూపొందించగల బోధన సిబ్బందికి మాత్రం ఎప్పుడూ కొరతే!
విద్యార్థులకు ఆర్థిక అండ