मुंबई - मराठी मनोरंजनसृष्टीतील एक संवेदनशील अभिनेत्री म्हणून मुक्ता बर्वेचं नाव घेतलं जातं. चित्रपट असो, सिरीयल असो वा नाटक, मुक्ताच्या अभिनयाचं नेहमीच कौतुक झालं आहे. 'नाच गं घुमा' या नवीन चित्रपटातून ती आता एकदम वेगळ्या धाटणीच्या भूमिकेतून प्रेक्षकांसमोर येत आहे. यात ती नाचली आहे आणि गायलीसुद्धा आहे. या चित्रपटाच्या प्रोमोशन दरम्यान आमचे प्रतिनिधी कीर्तिकुमार कदम यांनी मुक्ता बर्वे बरोबर केलेल्या संवादातील काही अंश.
तुझा नवीन चित्रपट 'नाच गं घुमा' चे नाव एका प्रसिद्ध गाण्यावर आधारित आहे. त्याबद्दल तू अधिक काय सांगशील?
'नाच गं घुमा’ हे गाणे आपल्या सर्वांना माहीत आहे. या सिनेमातील स्त्री ही प्रत्येक घरातील स्त्रीचे प्रतिनिधित्व करते, जिच्या घरात आणि बाहेर जबाबदाऱ्या असतात. आणि ती एकाच वेळी या दोन पायऱ्यांवर पाय ठेवून काम करत असताना, तिच्या स्वतःच्या स्वप्नांकडे आणि महत्त्वाकांक्षांकडे दुर्लक्ष करीत असते. त्यामुळे तिला स्वत:साठी काही करण्याची इच्छा असूनही ती स्वत:ला प्राधान्य देऊ शकत नाही. म्हणूनच ती स्वतःला ‘नाच गं घुमा’ म्हणत असते पण त्याच वेळी ती स्वतःलाच विचारात असते ‘कशी मी नाचू’? त्यामुळेच शीर्षक अतिशय समर्पक आहे असे मला वाटते. जेव्हा मधुने (मधुगंधा कुलकर्णी) मला कथेची संकल्पना आणि शीर्षक सांगितले तेव्हा मला वाटले की यात परिपूर्णता आहे. आणि तिने मला सांगितले की जेव्हा ती चित्रपट लिहित होती तेव्हाच हे शीर्षक असेल हे तिनं ठरवलं होतं. शिवाय सिनेमाच्या शीर्षकासाठी कथानकाशी सुसंगत असणं महत्त्वाचं आहे.
मधु तुझी जुनी मैत्रीण आहे. हा सिनेमा तुझ्यापर्यंत कसा पोहोचला?
मला मधुचा फोन आला आणि तिनं मला सांगितलं की ती आणि परेश एक सिनेमा लिहित आहेत आणि ती स्वतः त्याची निर्मिती देखील करत आहे आणि मी त्यात अभिनय करावा अशी त्यांची इच्छा आहे. गोष्ट अशी आहे की मी आणि मधु खरंच जवळच्या मैत्रिणी आहोत, इतक्या की आम्ही कधीही एकमेकींच्या घरी जाऊन राहू शकतो. मात्र आम्ही यापूर्वी कधीही एकत्र काम केलेलं नव्हतं आणि आमच्यात कामाबद्दलही कधी बोलणे झालं नव्हतं. पण आता मला असे वाटते की अशा प्रकारचा मनोरंजक सिनेमा मला करायला मिळणार होता म्हणून आम्ही आधी एकत्र काम केलं नाही. कदाचित आम्ही योग्य वेळेची वाट पाहत होतो. त्यामुळे या सिनेमासाठी त्यांनी माझा विचार केला हे मला 'भारी' वाटते.
दिग्दर्शक परेश मोकाशी बरोबर काम करतानाचा तुझा अनुभव कसा होता?
परेशची कथा सांगण्याची विलक्षण वेगळी शैली आहे ज्याचे वर्णन मी ‘विनोदी’ म्हणून करणार नाही पण जगाकडे पाहण्याचा त्याचा वेगळा दृष्टिकोन आहे. त्यामुळे मला खात्री होती की या विषयावर आधारित वेगळं काम किंवा नाटक असू शकतं पण जगात अशा प्रकारचा सिनेमा असणार नाही. ते परेश आणि मधुच करू जाणे. आता हरिश्चंद्राची फॅक्टरी बघा. आपण अनेक प्रकारचे सिनेमे पाहिले असतील पण दादासाहेब फाळके यांच्यावर वेगळ्या प्रकारचे असे काही बनवले जाऊ शकते याचा मला खूप आनंद झाला. अशा प्रकारचे कथानक असू शकते असे मला कधीच वाटले नव्हते. जो परेशला ओळखत नाही त्याला वाटेल की त्याला असे काहीतरी करायचे आहे का? पण जे लोक त्याला ओळखतात त्यांना माहिती आहे की तो काय करू शकतो, त्याचे काम असेच आहे. त्यामुळेच परेशची शैली आणि काम करण्याची पद्धत मनोरंजक आहे जी मला जवळून अनुभवता आली.