যোৰহাট : অসমৰ এখন বিশেষ গাঁও ৷ এই গাঁওখনৰ আছে বিশেষ বৈশিষ্ট ৷ নাম যাৰ কৰঙা ৷ এই কৰঙা গাঁওখন আছে যোৰহাট জিলাত । আহোম ৰাজত্বৰ কাল পৰাই চলি অহা কমাৰ শিল্প বাবে বিশ্ব বিখ্যাত এইখন বিশেষ গাঁও । আজিও অঞ্চলটোত বংশানুক্ৰমে জীয়াই আছে কমাৰ শিল্প ৷
বহু প্ৰত্যাহ্বানৰ মাজেৰে আহোম যুগৰ এই শিল্পটো জীয়াই ৰখাত ব্ৰতী হৈ আছে অঞ্চলটোৰ ৰাইজ । দিনে নিশাই এই শালতে গাঁওবাসীয়ে প্ৰস্তুত কৰি আহিছে উন্নত মানদণ্ডৰ দা কটাৰীকে ধৰি অন্যান্য লোৰ সামগ্ৰী ।
কমাৰ শিল্পৰ লগত জড়িত মিণ্টু দত্তৰ নামৰ যুৱকজনে কয়, ‘‘আমাৰ এই শিল্পটো আহোম ৰজাৰ দিনৰে পৰাই চলি আহিছে ৷ ৰজাৰ দিনত কৰঙা কমাৰ শিল্পত প্ৰয়োজনীয় তৰোৱাল, বৰঢোপ আদি বনাইছিল আৰু ৰজাৰ শাসন শেষ হোৱাৰ পিছত ব্ৰিটিছৰ শাসন আহিল ৷ ব্ৰিটিছৰ আদেশত চাহ বাগিছাৰ বাবে মণিৰাম দেৱানে সেই সময়ত কলম কটাৰী আদি ইয়াতে বনাইছিল আৰু কৰঙাৰ কমাৰশালৰ পৰাই যোগান ধৰা হৈছিল কলম কটাৰী।’’
ভাৰতৰ স্বাধীনতা লাভৰ পিছতো এই শিল্প কৰ্মক আগবঢ়াই নিছে কৰঙাৰ স্থানীয় কমাৰসকলে ৷ এই বিষয়ে অধিক তথ্য সদৰী কৰি মিণ্টু দত্তই ইটিভি ভাৰতক জনায়, ‘‘১৯৫০ চনত কৰঙা কমাৰ শিল্প নামেৰে এখন সমবায় গঠন হৈছিল ৷ তেতিয়া সেই সময়ৰ অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী বিষ্ণু ৰাম মেধিয়ে (১৯৫২ চনত) এই শিল্প লগত জড়িত সমবায়খনক অসমৰ ছেফিল বুলি কৈছিল ৷ লাহে ১৯৭৫ চনত সমবায়খন ধ্বংস হৈ গৈছিল, তাৰ পিছত কৰঙাৰ সকলো ঘৰে ঘৰে কমাৰশাল গঢ় লৈ উঠে আৰু গাঁৱৰ সকলো লোক এই শিল্পৰ লগত জড়িত হৈ নিজেই নিজেই কৰিবলৈ লয় ।’’
বৰ্তমান সময়তো কৰঙাই ব্ৰিটিছ যুগৰ পৰা চলি অহা পৰম্পৰা বজায় ৰাখি অক্ষুণ্ণ ৰাখিছে নিজৰ পৰিচয় ৷ অঞ্চলটোৰ অধিকাংশ লোকৰেই পৰিচয় আজি এজন কমাৰ হিচাপে ৷ ‘‘কৰঙাত বৰ্তমান পঞ্চাশখনৰো অধিক শাল আছে আৰু তিনিশৰ পৰা চাৰিশ পৰিয়াল ইয়াৰ পৰা উপকৃত হৈছে ৷ কমাৰ শিল্পৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় লোহাসমূহ স্কেপৰ পৰা লোৱা হয় আৰু কয়লাসমূহ লিডুৰ পৰা অনা হয় ।’’ মিন্টু দত্তই কয় ৷