'யாசகம் கேட்பது கூச்சமாக இருக்கிறது, வேலை கொடுத்தால் இனி வீதிக்குச் செல்லமாட்டோம்' - ஆதரவற்றவர்களுக்கு முகாமில் ஏற்பட்ட மனமாற்றம்

வீதிகளில் கிடைக்கும் யாசகத்தை நம்பி வாழும், யாசகர்களின் வாழ்க்கையை மாற்றியமைக்க இது சரியான தருணம். மாவட்ட நிர்வாகம், இவர்களின் கோரிக்கைகளுக்கு செவிசாய்க்குமேயானால், யாசகர்களில்லா திருநெல்வேலி நகரத்தை உருவாக்கமுடியும்.

கரோனா அச்சுறுத்தல் காரணமாக பிறப்பிக்கப்பட்ட ஊரடங்கு, பல்வேறு தொழில்துறைகளை ஆட்டம் காணச் செய்தாலும், சில நல்ல மாற்றங்களும் நடைபெற்றுள்ளன. ஊரடங்கு காரணமாக, அமைக்கப்பட்ட கரோனா முகாம்களில்தான் அந்த அதிசய மாற்றம் நடந்துள்ளது. கோயில்கள், பேருந்து நிலையம், ரயில் நிலையங்களில் மனிதர்களை கடவுளாக பாவித்து யாசகம் கேட்கும் யாசகர்களை நாம் பார்த்திருப்போம்.

’இவர்களுக்கென்ன குறை, ஏன் யாசகம் கேட்க வேண்டும்? வேலைக்குச் சென்றால்தான் என்னவாம்?’ என விமர்சிக்கவும் செய்திருப்போம். அவர்களிடம்தான், இப்போது மாற்றம் பிறந்திருக்கிறது. திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில், பசியின் கொடூர பிடியிலிருந்து ஆதரவற்றோரை மீட்டு, டவுன் பகுதியில் உள்ள அரசுப் பள்ளியில் தங்க வைத்து உணவளித்துவருகிறார் திருநெல்வேலி ஆட்சியர் ஷில்பா பிரபாகர் சதீஷ். அவர்களை கவனித்துக்கொள்ள சில தன்னார்வலர்களை நியமித்த ஆட்சியர், பயனுள்ள வகையில் ஊரடங்கு நாட்களை ஏற்படுத்திக்கொள்ள அறிவுறுத்தினார்.

ஆதரவற்றவர்

கரோனா முகாமின் செயல்பாடுகள்:

• முதல் கட்டமாக, வெளியூர் செல்ல முடியாமல் வீதியில் தங்கி, முகாமிற்கு வந்தவர்கள் வீடுகளுக்கு அனுப்பிவைக்கப்பட்டனர்.
• இரண்டாம் கட்டமாக, மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு, அரசு மருத்துவமனை மனநல மருத்துவர், மருத்துவ ஆலோசனை வழங்கிவருகிறார்.
• மீதமிருக்கும் ஆதரவற்றோர், மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு முறையாக உடல் பராமரிக்கப்பட்டு, புத்தாடைகள் அணிந்து புது நபர்களாக மாற்றப்பட்டனர். வீட்டிலிருக்கும் நபரை போல, தரைவிரிப்போடு சுத்தமான இடத்தில் படுத்துக்கொள்ளும் வாய்ப்பு வழங்கப்படுகிறது. ஆதரவற்ற முதியோரையும், மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவர்களையும் முகாமில் சேர்க்க ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு வருகிறது.
  

  முகாமில் ஆதரவற்றவர்கள்

இது குறித்து முகாமில் தங்கவைக்கப்பட்ட செல்வம் கூறுகையில், “இங்கு வருவதற்கு முன்பாக, அழுக்கு சட்டையுடன் யாசகம் பெற்றுதான் வாழ்ந்து வந்தேன். ஆனால், கரோனா முகாம் அதை மாற்றி, புத்தாடைக் கொடுத்தது. வயிறார உணவளித்து, பராமரிக்கிறது. இனி பழைய வாழ்க்கைக்கு திரும்ப மனமில்லை. அரசு உதவியால், பெட்டிக்கடை வைக்க வழி கிடைத்தால்கூட, மரியாதையுடனான ஒரு வாழ்க்கைக்கு திரும்புவேன்” என்றார்.

குடும்பத்தால் கைவிடப்பட்ட லெட்சுமணன் கூறுகையில், “எனக்கு பாளையங்கோட்டைதான் சொந்தவூர். காலில் ஏற்பட்ட நோயால், சொந்த குடும்பத்தாலேயே கைவிடப்பட்டேன். 3 வருடமாக வேலைக்குச் செல்ல முடியாமல், அடுத்த வேளை உணவிற்கு மற்றவர் கையை எதிர்பார்க்கும் சூழலில் தவித்தேன்.

முகாமில் ஆதரவற்றவர்கள்

பின்னர், ஒரு நிறுவனத்தில் வாயில் காவலராக பணியில் சேர்ந்தேன். அரசு மருத்துவமனை, வீதிகளில் தங்கி காலங்களை கடத்தினேன். உழைத்து உண்ண வேண்டும் என்ற வைராக்கியம் உள்ளது. தற்போது, இங்கிருக்கும் ஆதரவற்றோருக்கு உதவும் வகையில், காவலனாக உள்ளேன். இந்த கரோனா ஊரடங்கு முடிந்த பின்னர் எனது நிலை என்னாகும் எனத் தெரியவில்லை. மாவட்ட நிர்வாகம், சிறியளவில் உதவினால் கூட போதும்” என்றார்.

வீதிகளில் கிடைக்கும் யாசகத்தை நம்பி வாழும், யாசகர்களின் வாழ்க்கையை மாற்றியமைக்க இது சரியான தருணம். மாவட்ட நிர்வாகம், இவர்களின் கோரிக்கைகளுக்கு செவிசாய்க்குமேயானால், யாசகர்களில்லா திருநெல்வேலி நகரத்தை உருவாக்கமுடியும்.

இதையும் படிங்க: யாசகத்தைக் கொடுக்காதீர்கள்... தொழில் கற்றுக் கொடுங்கள்!