அக்டோபர் 31, 2019 அன்று, இந்தியாவின் சென்செக்ஸ் ஒரு கட்டத்தில் தன் வாழ்நாளில் தொடாத 40,392 என்ற புள்ளியைத் தொட்டு, கொண்டாடியதைக் கண்டு அச்சு மற்றும் மின்னணு ஊடகங்கள் குழப்பமடைந்தன. இது முதலீட்டாளர்கள் சந்தோஷப்படவேண்டிய ஒரு தருணம் என்றாலும், அனைவரின் கவனத்தை ஈர்க்கும் பொருளாதாரத்தின் மறுபக்கத்தைப் பார்ப்பதும் பொருத்தமானது. எவ்வாறாயினும், சந்தை வளர்ச்சியைக் கொண்டாடுவதில் அதன் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்த முக்கிய ஊடகங்கள் தவறவிட்டன.
அக்டோபர் 30, 2019ஆம் தேதி இந்தியாவின் முக்கிய நிதிச் சேவைக் குழுக்களில் ஒன்றான ஜே.எம் பைனான்சியல், இந்தியாவின் 13 மாநிலங்களில் நடத்தப்பட்ட ஆராய்ச்சியின் அடிப்படையில் ஒரு அறிக்கையை வெளியிட்டது. நாட்டின் வேளாண் வருமான வளர்ச்சி குறைந்த உணவு விலைகளால் மோசமாகப் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதாகவும், இது விவசாயிகளின் வருமானத்தை இரட்டிப்பாக்கும் பணியை வரும் காலத்தில் கடுமையாக்கும் என்றும் அது கண்டறிந்துள்ளது. இந்த அறிக்கை வெளியிடப்படுவதற்கு சில நாட்களுக்கு முன்னர், நாட்டின் விரைவாக விற்பனையாகும் நுகர்வோர் பொருட்கள் (எஃப்எம்சிஜி) சந்தை செப்டம்பர் காலாண்டில் மந்தமடைந்தது கண்டறியப்பட்டது, கிராமப்புற இந்தியாவில் வளர்ச்சி அளவு ஒரு வருடத்திற்கு முன்பு இருந்த 16 விழுக்காட்டிலிருந்து 2 விழுக்காடாக இப்போது சரிந்தது கடந்த ஏழு ஆண்டுகளில் முதல் முறையாக, FMCGஇன் கிராமப்புற வளர்ச்சி நகர்ப்புற வளர்ச்சியைக் காட்டிலும் குறைந்தது.
இந்த இரண்டு செய்திகளையும் ஒன்றாகப் பார்க்கும்போது, நாட்டின் கிராமப்புற பொருளாதாரத்தின் தற்போதைய நிலை குறித்த ஆழமான கொள்கை நுண்ணறிவுகளை காட்டுகின்றன. மேலும் இது மோசமான நிலைமைகளை முன்வைக்கிறது. முதல் அம்சம் கிராமப்புற வருமானங்களைப் பற்றிய எச்சரிக்கையின் குறிப்பை வழங்குகிறது. இரண்டாவது ஏற்கெனவே மோசமடைந்து வரும் கிராமப்புற தேவையை முன் வைக்கிறது. இது கிராமப்புற வருமானங்கள் மற்றும் கிராமப்புற வளர்ச்சியுடன் நேரடி தொடர்பைக் கொண்டுள்ளது என்பது இந்த நேரத்தில் இது மிகவும் பொருத்தமாகிறது. இது போன்ற ஒரு சூழ்நிலையை எதிர்கொள்ளும் போதெல்லாம் நாடு பொருளாதார மந்த நிலையை எதிர்கொள்கிறது. அப்போதெல்லாம் அதிக செலவு செய்து உதவுவதன் மூலம் மறுமலர்ச்சிக்கு, கிராமப்புற இந்தியா தான் மீட்க உதவியது. உண்மையில், கடந்த பத்து ஆண்டுகளில், 800 மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள்தொகை கொண்ட கிராமப்புற இந்தியா காரணமாக, நாட்டில் முத்திரை குத்தப்பட்ட தினசரி தேவைகளின் விற்பனை பெருமளவில் செழித்துள்ளது. மேலும் நாட்டில் FMCGஇன் மொத்த விற்பனையில் 36 விழுக்காட்டைக் கொண்டுள்ளது. இது கிராமப்புற தேவையின் முக்கியத்துவத்தையும் நாட்டின் ஒட்டுமொத்த பொருளாதார வளர்ச்சியின் பங்களிப்பையும் குறிக்கிறது.
கிராமப்புற வளர்ச்சியை உந்துதல்:
இந்தியாவில் கிராமப்புற வளர்ச்சி ஒன்றோடொன்று ஒன்றிணைந்த பல காரணங்களால் இழுத்துச் செல்லப்படுகிறது. முக்கியமாக கிராமப்புறத்தில் ஊதிய வளர்ச்சியில் குறைந்து வரும் போக்கு உள்ளது. இது தவிர, கடந்த ஆண்டுகளில் கிராமப்புற வருமானத்தில் ஒரு தேக்க நிலை ஏற்பட்டுள்ளது மற்றும் கிராமப்புறங்களில் வேலை பற்றாக்குறை மற்றும் ஒழுங்கற்ற மழை இல்லாமையும் நிலைமையை மோசமாக்கியது. இது கிராமப்புற வருமானங்களை மேலும் குறைக்க வழிவகுத்தது. வருமானத்தில் ஏற்பட்ட வீழ்ச்சி, இறுதியில் நுகர்வு குறைந்து தேவையும் குறைந்துவிட்டது.
கிராமப்புறங்களில் உள்ள வர்த்தகர்கள் மற்றும் விவசாயிகளால் பணப்புழக்க நெருக்கடி எதிர்கொள்ளப்படுகிறது. இந்திய ரிசர்வ் வங்கி திட்ட விகிதங்களை போதுமான அளவு குறைத்திருந்தாலும், குறைந்த கடன் விகிதங்களின் நன்மை வங்கிகளால் பொதுமக்களுக்குத் தரப்படுவதில்லை. இதனால் வளர்ச்சி வாய்ப்புகள் குறைகின்றன. உதாரணமாக, நாட்டின் வங்கிகளின் கடன் வளர்ச்சி 8.8 விழுக்காடாக உள்ளது. இது கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளில் மிகக் குறைவு. வங்கிசாரா நிதி நிறுவனங்கள் (என்.பி.எஃப்.சி) கூட கிராமப்புறங்கள் மற்றும் முறைசாரா துறைக்கு கடன் வழங்குவதில் போதுமான எச்சரிக்கையுடன் உள்ளன. குறிப்பாக உள்கட்டமைப்பு குத்தகை மற்றும் நிதி சேவைகள் (ஐ.எல் & எஃப்.எஸ்) தோல்விக்குப் பிறகு, இந்த மாற்றங்கள் விவசாயிகள், நிறுவனங்கள் மற்றும் வர்த்தகர்களின் பணப்புழக்கத்தில் கடுமையான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின.
பொதுவாக, நகர்ப்புறங்களுடன் ஒப்பிடும்போது, கிராமப்புறங்கள் இத்தகைய சூழ்நிலைகளில் அதிகம் பாதிக்கப்படுகின்றன. நகர்ப்புற சந்தைகள் பல வழிகளில் நிதிக்கு அதிக வாய்ப்புகளை கொண்டிருக்கும்போது, கிராமப்புற சந்தைகள் தங்கள் வணிகத்தை விரிவு படுத்துவதற்கான நிதிக்கான வழிகள் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன. இது ஏற்கெனவே வியாபாரத்தில் வீழ்ச்சியடைந்த கிராமப்புற சந்தைகளில் கீழ்நோக்கி அழுத்தம் கொடுத்தது. இதன் விளைவாக, கடந்த ஏழு ஆண்டுகளில் முதல் முறையாக நகர்ப்புற சந்தைகளுடன் ஒப்பிடும்போது, கிராமப்புற சந்தைகளின் மெதுவான விரிவாக்கம் மற்றும் வளர்ச்சியை நாடு காண்கிறது.
கிராமப்புற வளர்ச்சியை புதுப்பித்தல்:
கிராமப்புற வளர்ச்சியை நிவர்த்தி செய்வதற்கான பிரச்னைக்கு வரும்போது, விவசாயம் தொடர்பான பிரச்னைகளுக்குத் தீர்வு காண இது கொதிப்படைய வைக்கிறது. நாட்டின் மக்கள் தொகையில் 61 விழுக்காடு கிராமப்புறங்களில் உள்ளனர் மற்றும் நாட்டின் தொழிலாளர்களில் கிட்டத்தட்ட 50 விழுக்காடு பேர் விவசாயம் மற்றும் அது தொடர்புடைய தொழிலைச் சார்ந்தவர்கள் என்பதே இதற்குக் காரணம். இதனால் கிராமப்புற வளர்ச்சியின் பிரச்னைக்கு தீர்வு விவசாயம் தொடர்பான பிரச்னைகள் மூலமாகவே இயங்குகிறது.
கிராமப்புற வளர்ச்சியை புதுப்பிப்பதற்கான சவாலை எதிர்கொள்ள, விநியோக பக்கம் மற்றும் தேவை பக்கமுள்ள பிரச்னைகள் இரண்டையும் தீர்ப்பதற்கு ஒருவர் சரியான கவனம் செலுத்த வேண்டும். விநியோக பக்கத்தில், கிராமப்புறங்களில் பணப்புழக்க நெருக்கடியின் பிரச்னைக்குத் தீர்வு காண நடவடிக்கை எடுக்க அரசாங்கம் தனிக்கவனம் செலுத்த வேண்டும். இது குறைந்த வட்டி விகிதங்களின் நன்மைகளை கிராமப்புற இந்தியாவுக்கு வர்த்தகம் மற்றும் விவசாய நோக்கங்களுக்காக தருவதற்கு வங்கிகளை சமாதானப்படுத்த வேண்டும். இது விநியோகச் சங்கிலிகளைப் புதுப்பிக்கவும், நிதிப் பற்றாக்குறையால் சிதைந்துபோன விநியோக நெட்வொர்க்குகளில் உள்ள சிக்கல்களைத் தீர்க்கவும் உதவுகிறது.
தேவைகளுக்கான பக்கத்தில், முதல் முன்னுரிமை கிராமப்புற தேவையின் வீழ்ச்சியை, முதல் கட்டத்தில் நிறுத்தி பின்னர் அதை மேம்படுத்த முயற்சிக்க வேண்டும். பொதுவாக தேவைகளை புதுப்பிக்கும்போது, ஒரு எளிய தீர்வு முன்வைக்கப்படுகிறது. அது கிராமப்புறங்களில் அரசாங்க செலவினங்களை அதிகரிக்கச் செய்வது என்று வளர்ச்சி பொருளாதார வல்லுநர்களால் பொதுவாக பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. இது கிராமப்புற வருமானத்தை அதிகரிக்கும் மற்றும் அங்குள்ள தேவையையும் அதிகரிக்கும். எவ்வாறாயினும், பி.எம்-கிசான் போன்ற வருமான உதவித் திட்டங்கள் மற்றும் கிராமப்புற வேலைவாய்ப்பு உத்தரவாதத் திட்டத்தின் மூலம் ஏறக்குறைய ரூ.1.5 டிரில்லியன் செலவழித்த போதிலும், நாடு இன்று எதிர்கொள்ளும் கிராமப்புற மந்தநிலை என்பது கவனிக்கத்தக்கது. இந்தத் திட்டங்கள் நிறுத்தப்பட வேண்டும் என்று இது அர்த்தப்படுத்துவதில்லை. அரசாங்க செலவினங்களை அதிகரிப்பது மட்டும் பிரச்னையை தீர்க்காது என்பதையும், இந்த முயற்சிகளுடன் சேர்ந்து, ஒரு நிலையான நீண்ட கால தீர்வுகளைப் பெறுவதற்கும், இன்னும் பல தேவைகளைச் செய்ய வேண்டும் என்று பரிந்துரைக்க வேண்டும்.
இந்தச் சூழலில், இந்தியாவின் விவசாயத் துறையை பாதிக்கும் கட்டமைப்பு மற்றும் நிறுவனங்களின் சவால்களை எதிர்கொள்ள மத்திய மற்றும் மாநில மட்டத்தில் உள்ள அரசாங்கங்கள் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். இதில் கிராமப்புற பொருளாதாரத்தின் பெரும்பகுதி சார்ந்துள்ளது. இந்தச் சூழலில் தான், வேளாண் உற்பத்தித் திறனை மேம்படுத்துவது மற்றும் விவசாய தொழில்நுட்பத்தில் முதலீடுகளை ஊக்குவிப்பதற்கும் மானியம் வழங்குவதற்கும் நிதி ஒதுக்கீடு செய்வது பொருத்தமானது.
மறுபுறம், வேளாண் உள்கட்டமைப்பு மற்றும் உணவு பதப்படுத்தும் தொழில்களில் முதலீடுகள் செய்யப்பட வேண்டும். இதன் மூலம் கிராமப்புற வருமானங்களை நிலையான அடிப்படையில் மேம்படுத்தலாம். மேலும் இந்தப் பகுதிகளில் உள்ள இளைஞர்களுக்கு பெரிய வேலைவாய்ப்பையும் வழங்க முடியும். மறுபுறம், இந்தியாவின் கிராமப்புற தயாரிப்புகளின் வரம்பை விரிவுப்படுத்த வேண்டிய தேவை உள்ளது. மேலும் கிராமப்புற ஏற்றுமதியை மேம்படுத்துவதற்கும் இந்த பிரிவில் முதலீடுகளை ஊக்குவிப்பதற்கும் ஒதுக்கீடுகள் செய்யப்பட வேண்டும்.
இந்த முயற்சிகளுக்கு மேலதிகமாக, வேளாண் சந்தைகளை சீர்திருத்துவதும், விலைச் சிதைவுகளைத் தடுப்பதும், விவசாயிகளுக்கு நியாயமான விலையை உறுதி செய்வதும் அவசியம். இந்த முயற்சிகள் அனைத்தும் ஒரே நேரத்தில் இலக்குகளுடன் செய்யப்பட வேண்டும். இந்த கட்டத்தில் பரிசீலிக்கப்பட வேண்டிய மற்றொரு முக்கிய அம்சம் என்னவென்றால், விவசாயிகளின் வருமானத்தை இரட்டிப்பாக்குவது மட்டும் அவர்களின் பிரச்னைகளுக்குத் தீர்வு காண போதுமானதாக இருக்காது.
முதலீட்டு செலவுகள் அதிவேக விகிதத்தில் அதிகரிப்பதும், ஊதியம் பெறாத விலைகள் இல்லாத நிலையும்தான். இந்தச் சிக்கலை தீர்க்க உற்பத்தித் திறனை மேம்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்ட முதலீடுகள் செய்யப்பட வேண்டும் மற்றும் கிராமப்புற வீடுகளை வாங்கும் திறனை அதிகரிக்க உள்ளீட்டுச் செலவுகளைக் குறைக்க வேண்டும். இது நுகர்வை அதிகரித்து , கிராமப்புறத் தேவையைத் தூண்டி , கிராமப்புற பொருளாதாரத்தில் புத்துயிர் பெற வழிவகுக்கிறது. இதனால் கிராமப்புற பொருளாதாரம்தான் இந்தியாவின் பொருளாதார வளர்ச்சியின் திறவுகோலைக் கொண்டுள்ளது. இந்த பிரச்னையில் உறுதியான முடிவுகளை அடைய ஒரு வலுவான அரசியல்தான் இந்த நேரத்தில் தேவை என்பதே அனைவரின் விருப்பம்.
இதையும் படிக்க: ஆயிரம் பள்ளி, கல்லூரிகளில் மாடித்தோட்டம்: இயற்கை விவசாயத்தை ஊக்குவிக்கும் தமிழ்நாடு அரசு!
