சுதந்திரமான வர்த்தக ஒப்பந்தம்: 'பாதகமும்- சாதகமும்' - பிராந்திய விரிவான பொருளாதார கூட்டு உச்சி மாநாடு

ஆசியன் மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள பிரதமர் நரேந்திர மோடி தாய்லாந்து சென்றுள்ளார். மாநாட்டின் இரண்டாவது நாளான நேற்று மூன்றாவது பிராந்திய விரிவான பொருளாதார கூட்டு உச்சி மாநாட்டில் (Regional Comprehensive Economic Partnership (RCEP)) தலைவர்கள் இடையே மோடி பேச்சுவார்த்தை நடத்தினார்.

RCEP: the pros and cons of trade agreements

Published : Nov 4, 2019, 11:45 AM IST

தற்போது நமக்குள் ஒரு கேள்வி எழுகிறது. இந்த ஒப்பந்தம் யாருக்கும் பாதிப்பை, யாருக்கு சாதகத்தை ஏற்படுத்தும்? டெல்லியைச் சேர்ந்த செய்தியாளர் பூஜா மேக்ராவின் பார்வையில், சுதந்திரமான வர்த்தக ஒப்பந்தத்தில் உள்ள நேர்மறையான, எதிர்மறையான அம்சங்களைக் காணலாம்.

முதலில் எதிர்மறை காரணிகள்:

1. சுதந்திரமான வர்த்தக ஒப்பந்தத்தால் (Free Trade Agreement) இந்தியா சந்திக்கப் போகும் பாதிப்புகள்

2017-18ஆம் ஆண்டிற்கான பொருளாதார ஆய்வு, இந்தியா கையெழுத்திட்ட சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தங்களின் (எஃப்.டி.ஏ) பாதகங்களை ஆய்வு செய்தது. நிதிஆயோக்கின் இந்தியாவின் தற்போதைய எஃப்.டி.ஏ.க்களின் மதிப்பீடு அறிவுறுத்தலாக இருக்கிறது. ஒரு எஃப்.டி.ஏ.வின் சராசரி விளைவு சுமார் நான்கு ஆண்டுகளில் ஒட்டுமொத்த வர்த்தகத்தை சுமார் 50 சதவிகிதம் அதிகரிப்பதாகக் கணக்கெடுப்பு முடிவு செய்தது. ஆனால் வர்த்தக சமநிலையின் தரம் பொதுவாக இந்தியாவை மோசமாக்குகிறது. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், வர்த்தகப் பற்றாக்குறை அதிகரிக்கிறது, அல்லது உபரி குறைகிறது.

ஆசியான் நாடுகள் கூட்டமைப்பு (ASEAN-Association of Southeast Asian Nations) இந்தியாவின் மிகப்பெரிய வர்த்தக கூட்டமைப்பில் ஒன்றாகும். ஆசியானுடனான இந்தியா-சிங்கப்பூர் விரிவான பொருளாதார ஒத்துழைப்பு (India–Singapore Comprehensive Economic Cooperation) 2010 ஜனவரி 1ஆம் தேதி முதல் தொடங்கியது. அதன் பிறகு, இருதரப்பு வர்த்தகம் 2009-10இல் 43 பில்லியன் டாலர்களிலிருந்து 2018-19இல் 97 பில்லியன் டாலராக உயர்ந்தது. ஆனால் ஆசியானுடனான இந்தியாவின் வர்த்தகப் பற்றாக்குறை 2009-10இல் எட்டு பில்லியன் டாலருக்கும் குறைவாக இருந்து 2018-19இல் 22 பில்லியன் டாலராக அதிகரித்துள்ளது.

ஆசியானுக்கு இந்திய ஏற்றுமதியை விட ஆசியானிலிருந்து இறக்குமதி வேகமாக அதிகரித்து வருவதே இதற்குக் காரணம். இந்தியாவைப் பொறுத்தவரை - ஆசியான் எஃப்.டி.ஏ. (FTA), 21 துறைகளில் 13-க்கு வர்த்தக இருப்பு மோசமடைந்துள்ளது. சரிவை சந்தித்த துறைகளில் ஜவுளி, ரசாயனங்கள், காய்கறி பொருள்கள், அடிப்படை உலோகங்கள், கற்கள், நகைகள் அடங்கும். வர்த்தக உபரி துறைகளின் முன்னேற்றம் மிகவும் குறைவாக இருந்தது. அதனால் அந்த இழப்புகளை ஈடுசெய்ய முடியவில்லை.

இந்தியாவின் வர்த்தக இருப்பு மீதான பிற விருப்ப வர்த்தக ஒப்பந்தங்களின் தாக்கம் வேறுபட்டதல்ல. இந்தியா-கொரியா விரிவான பொருளாதாரக் கூட்டு ஒப்பந்தம் (Comprehensive Economic Partnership Agreement- CEPA) 2010 ஜனவரி 1ஆம் தேதி முதல் செயல்பாட்டுக்கு வந்தன. அதன் பின்னர் இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான இருதரப்பு வர்த்தகம் 12 பில்லியன் டாலரிலிருந்து 21.5 பில்லியன் டாலராக வளர்ந்துள்ளது. ஆனால் மீண்டும், ஏற்றுமதியைவிட இறக்குமதி மிக வேகமாக வளர்ந்தது.

இதன் விளைவாக, கொரியாவுடனான இந்தியாவின் வர்த்தகப் பற்றாக்குறை கிட்டத்தட்ட மூன்று மடங்காக அதிகரித்துள்ளது, இது 2009-10இல் ஐந்து பில்லியன் டாலர்களிலிருந்து 2018-19 பில்லியன் டாலராக அதிகரித்துள்ளது. இந்தியா-ஜப்பான் CEPA 2011 ஆகஸ்ட் 1ஆம் தேதி முதல் செயல்பாட்டுக்கு வந்தது. அதன்பிறகு இந்தியாவின் வர்த்தகப் பற்றாக்குறை உண்மையில் உலகின் பிற பகுதிகளுடன் இந்தியாவின் வர்த்தகப் பற்றாக்குறையை விட வேகமாக வளர்ந்துள்ளது. 2005-06 முதல் 2018-19 வரை, இந்தியாவின் வர்த்தக உபரி நான்கு பில்லியன் டாலரிலிருந்து 21 பில்லியன் டாலராக பல மடங்கு அதிகரித்தது.

2. தற்போதுள்ள சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தத்தால் (FTA) குறைவான பயன்பாடு

வெளிநாட்டு வர்த்தக ஏற்றுமதியாளர்களைப் போலவே இந்திய ஏற்றுமதியாளர்களும் முன்னுரிமை வழிகளைப் பயன்படுத்தத் தவறிவிடுகிறார்கள். உண்மையில், எஃப்.டி.ஏக்கள் மூலம் இந்தியாவின் சர்வதேச வர்த்தகத்தின் சதவிகிதம் மிகக் குறைவு.

ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கியின் கூற்றுப்படி, எஃப்.டி.ஏ.க்களின் பயன்பாட்டு விகிதம் 25 சதவிகிதத்திற்கும் குறைவாக உள்ளது. இது ஆசியாவில் மிகக் குறைவான ஒன்றாகும். ஏற்றுமதியாளர்கள் சாதாரண வழியைப் பயன்படுத்த விரும்புகிறார்கள். கடுமையான விதிகளைத் தவிர, தவறான கடமைகள், விழிப்புணர்வு இல்லாமை ஆகியவை குறிப்பிடத்தக்க கட்டுப்படுத்தும் காரணிகளாகும்.

இந்தியா-ஜப்பான் விரிவான பொருளாதார கூட்டு ஒப்பந்தத்தின் (CEPA) கீழ், இரு நாடுகளும் ஆடைகளின் மீதான கட்டணங்களை விலக்கின (பூஜ்ஜியமாகக் குறைத்தன). ஆயினும்கூட ஜப்பான் இந்தியாவின் சிறந்த ஆடை ஏற்றுமதி சந்தைகளில் இல்லை.

3. உள்நாட்டு தடைகள்

இந்திய ஏற்றுமதியாளர்கள் அதிக பரிவர்த்தனை செலவுகளை எதிர்கொள்கிறார்கள். அவர்களால் உலகச் சந்தையில் போட்டி போட முடியவில்லை.

நிதிஆயோக் பகுப்பாய்வின்படி, இந்தியாவில் சராசரி தளவாட செலவுகள் உள்நாட்டு மொத்த உற்பத்தியில் சுமார் 15 சதவிகிதமாகவும், வளர்ந்த நாடுகளில் இத்தகைய செலவுகள் சுமார் எட்டு சதவிகிதமாகவும் உள்ளன.

4. சீனாவுடனான வர்த்தகப் பற்றாக்குறை

சில வாரங்களுக்கு முன்பு வியட்நாம், சீனாவில் உற்பத்தியாளர்கள் இந்தியாவில் இருந்ததை விட போட்டித்தன்மையுடன் உற்பத்தி செய்யக்கூடிய ஊதுவர்த்திகள் (agarbatis) போன்ற பொருள்களின் மீதான இறக்குமதி கட்டணத்தை இந்தியா உயர்த்தியது. ஆனால் பிராந்திய விரிவான பொருளாதார கூட்டு ஒப்பந்தத்தில் (ஆர்.சி.இ.பி.-(RCEP)) சேர ஆசியான் கூட்டமைப்பு நாடுகள், ஜப்பான், தென் கொரியாவிலிருந்து சுமார் 90 சதவிகித பொருள்களுக்கும் சீனா, ஆஸ்திரேலியா, நியூசிலாந்திலிருந்து 74 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகமான பொருள்களின் கட்டணங்களை இந்தியா நீக்க வேண்டும்.

இரும்பு மற்றும் எஃகு, பால், கடல் பொருள்கள், மின்னணு பொருள்கள், ரசாயனங்கள், மருந்துகள், ஜவுளி உள்ளிட்ட பல தொழில்கள் ஆர்.சி.இ.பி.யின் கீழ் முன்மொழியப்பட்ட கட்டண நீக்கம் அவர்களுக்கு போட்டியற்றதாக இருக்கும் என்று கவலை தெரிவித்துள்ளன. பிராந்திய விரிவான பொருளாதார கூட்டு ஒப்பந்தம் முடிவுக்கு வந்ததும், மலிவான சீன இறக்குமதிகள் இந்திய சந்தையில் பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தக்கூடும்.

அது போலவே, சீனாவுடனான இந்தியாவின் ஒட்டுமொத்த வர்த்தகப் பற்றாக்குறை கடந்த தசாப்தத்தில் (10 ஆண்டுகள்) பதின்மூன்று மடங்கு உயர்ந்துள்ளது. இந்தியாவின் வர்த்தகப் பற்றாக்குறையில் அண்டை நாடு இப்போது உள்ளது.

முதன்மை தயாரிப்புகளான தாதுக்கள், பருத்தி போன்றவற்றை ஏற்றுமதி செய்ய இந்தியா முனைகிறது. இந்தியாவுக்கான சீன ஏற்றுமதிகள் பெரும்பாலும் பலவிதமான அதிநவீன தயாரிப்புகளாகும். அவை மதிப்புச் சங்கிலியில் உயர்ந்த லாப வரம்புகளை அனுபவித்து அங்கு அதிக வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்குகின்றன.

நேர்மறை காரணிகள்:
1. அதிக கட்டண விகிதங்களுக்கு எதிராக பூஜ்ஜிய வரி விகித கட்டணங்கள்

ஐரோப்பிய ஒன்றியம், அமெரிக்கா, ஐக்கிய அரபு அமீரகம் (United Arab Emirates) போன்ற ஆடை ஏற்றுமதிக்கான முக்கிய சந்தைகளுடன் இந்தியா பிராந்திய விரிவான பொருளாதார கூட்டு ஒப்பந்தத்தில் நுழையவில்லை. இது இந்தியாவுடன் முன்னுரிமை வர்த்தக உடன்படிக்கைகளைக் கொண்ட அதன் போட்டியாளர்களிடமிருந்து இந்தியாவை ஒரு பாதகமான நிலையில் வைக்கிறது.

இதன் விளைவாக, இந்தியாவின் ஆடை ஏற்றுமதி தேக்கமடைந்துள்ளது. 2017-18ஆம் நிதியாண்டில், இந்தியாவிலிருந்து ஆடை ஏற்றுமதி 3.8 விழுக்காடு குறைந்துள்ளது. இந்தியாவின் போட்டியாளரான தென் கொரியா - ஐரோப்பிய ஒன்றியம், அமெரிக்கா அல்லது இருவருடனும் வர்த்தக ஒப்பந்தங்களைக் கொண்டுள்ளது.

பட்டு சால்வைகளில் இந்தியா மிகவும் போட்டித்தன்மை வாய்ந்தது. இதில் அமெரிக்கா அதிக கட்டண விகிதத்தை 11.3 சதவிகிதமாக விதிக்கிறது. அமெரிக்காவுடன் சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தங்களைக் (FTA) கொண்ட இந்தியாவின் போட்டியாளர்கள் பூஜ்ஜிய கட்டணங்களை எதிர்கொள்கின்றனர்.

2. உலகளவில் மக்கள் தொகை அதிகரிப்பு

பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளின் வளர்ந்துவரும் போக்கு, அமெரிக்காவில் மட்டுமல்லாமல் ஐரோப்பாவிலும் அதிக கட்டணங்களின் அச்சுறுத்தல் இந்திய ஏற்றுமதியின் போட்டி விளிம்பை மேலும் அழிக்கக்கூடும். முன்னுரிமை வர்த்தக உடன்படிக்கைகளைக் கொண்ட இந்தியாவின் போட்டியாளர்கள் அந்த ஏற்பாடுகளின் கீழ் கட்டண உயர்வு அல்லது வர்த்தகத்திற்கு அதிகரித்த தடைகளுக்கு எதிராக இழப்பீடு கோரலாம். ஆனால் சுதந்திரமான வர்த்தக ஒப்பந்தம் (எஃப்.டி.ஏ) இல்லாமல், இந்தியா அவ்வாறு செய்ய முடியாது.

RCEP: the pros and cons of trade agreements

செய்தியாளர் பூஜா மேக்ரா

3. தொழிலாளர் எழுச்சி

இந்தியாவின் ஒப்பீட்டு நன்மை அதன் திறமையான உழைப்பு மற்றும் வெளிநாடுகளிலிருந்து புலம்பெயர்ந்தோரிடமிருந்து பணம் அனுப்புவதற்கான சாத்தியமாகும். பிராந்திய விரிவான பொருளாதார கூட்டு (RCEP) ஒப்பந்தம் இந்தியாவின் பார்வையில் ஒரு வெற்றியாகும்.

சேவைகளில் வர்த்தகம் செய்வதற்கான திறந்த தன்மையை கணிசமாக அதிகரிக்க முன்வந்தால், பகுதிவாரியாகவும் தொழிலாளர்களின் இயக்கங்களை அதிகரிக்கலாம். அதாவது எளிதான பணி நுழைவு இசைவு (விசா) வழங்கல். இந்தியா போன்ற வளரும் நாடுகளில், புலம்பெயர்ந்தோருக்கான எதிர்ப்பு, தொழிலாளர்களின் எழுச்சியை காட்டுகிறது.

இதையும் படிக்கலாம்: 'இதுவே சரியான தருணம், இந்தியாவில் முதலீடு செய்யுங்கள்' - பிரதமர் நரேந்திர மோடி!

முதலில் எதிர்மறை காரணிகள்:

2. தற்போதுள்ள சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தத்தால் (FTA) குறைவான பயன்பாடு

3. உள்நாட்டு தடைகள்

4. சீனாவுடனான வர்த்தகப் பற்றாக்குறை

2. உலகளவில் மக்கள் தொகை அதிகரிப்பு

செய்தியாளர் பூஜா மேக்ரா

3. தொழிலாளர் எழுச்சி

Intro:Body:

RCEP: the pros and cons of trade agreements

Puja Mehra

Prime Minister Narendra Modi is in Bangkok, Thailand the 3rd Summit Regional Comprehensive Economic Partnership (RCEP) on Monday. In view of the ongoing negotiations for the RCEP deal there, a look at some of the potentially positive and negative aspects of the trade pact for India.

First, the negatives:

India’s trade balance with the trading partner usually worsens after an FTA becomes operational

Economic Survey, 2017-18 had studied the impact of free trade agreements (FTAs) signed by India. That an appraisal of India’s existing FTAs by the NITI Aayog are instructive. The Survey concluded that the average effect of an FTA is to increase overall trade by about 50 percent over roughly four years. But the quality of trade balance usually worsens for India. In other words, the trade deficit increases, or the surplus reduces.

ASEAN is one of India’s largest trading partners. The CECA with ASEAN kicked off from January 1, 2010. After which, bilateral trade surged from $43 billion in 2009-10 to $97 billion in 2018-19. But India’s trade deficit with ASEAN has more than doubled from less than $ 8 billion in 2009-10 to $ 22 billion in 2018-19. This is because imports from ASEAN are increasing at a faster pace than Indian exports to ASEAN. In the case of the India - ASEAN FTA, the trade balance has worsened for 13 out of 21 sectors. The sectors that lost out include textiles, chemicals, vegetable products, base metals, gems and jewelry. The improvement in the trade surplus sectors was so marginal it could not offset the losses.

The impact of most of the other preferential trade agreements on India’s trade balance is no different. The India-Korea CEPA also became effective operational from January 1, 2010. Bilateral trade since then between the two countries has grown from $ 12 billion to $ 21.5 billion. But again, imports grew a lot faster than exports. As a result, India’s trade deficit with Korea has nearly trebled, increasing from $5 billion in 2009-10 to $ 12 billion 2018-19.

The India-Japan CEPA became operational from August 1, 2011. After which India’s trade deficit has in fact grown at a rate even faster than India’s trade deficit with the rest of the world has.

The only exception where a preferential trade agreement has improved the quality of trade for India vis-a-via the trading partner is SAFTA (South Asian Free Trade Area) that became operational from January 1, 2006. From 2005-06 to 2018-19, India’s trade surplus with the SAFTA economies grew manifold from $4 billion to $21 billion.

Underutilisation of the existing FTAs

India’s trade balance tends to worsen with its FTA partners because Indian exporters fail to take advantage of the preferential routes as much as the trading partners’ exporters do. In fact, the percentage of India’s international trade routed through FTAs is very low. According to the Asian Development Bank, the utilisation rate of FTAs is less than 25 per cent, which is among the lowest in Asia.

The primary reason for this underutilisation of the existing FTAs is that the Indian exports sector is fragmented with low capacity to incur the compliance costs needed to figure out the complex rules of origin criteria. Exporters prefer using the normal route. Besides stricter rules of origin, faulty commitments and lack of awareness are also significant limiting factors.

An examination of the India-Japan Comprehensive Economic Partnership Agreement (CEPA) that kicked off on 1 August 2011 by researchers Arpita Mukherjee, Angana Parashar Sarma and Soham Sinha of the Indian Council for Research on International Economic Relations (ICRIER) and Anusree Paul of the Indian School of Business and Finance is insightful. Japan that is a major global importer of apparels shows how Indian exporters are simply unable to corner bigger market shares even when there are zero tariffs. Under the India-Japan CEPA, both countries dropped tariffs on apparels to zero. Yet Japan is still not among India’s top apparel export markets. Apparel exports to Japan have remained constant first after a brief initial blip. Although the relatively large and positive trade balance with Japan in apparels remains, India’s share in the Japanese market is barely 0.09 per cent. Among India’s competitors, China has the largest share of 6.46 per cent, followed by Vietnam (1.17 per cent) and Bangladesh (0.34 per cent).

Domestic constraints

Indian exporters face high transaction costs making them less competitive in the global market. Their price responsiveness is constrained by binding supply-side bottlenecks like energy shortages and higher logistics costs. According to the analysis by the NITI Aayog, logistics costs in India tend to be around twice of that in developed countries. Average logistics costs in India are about 15 per cent of GDP while such costs in developed countries are about 8 per cent.

Trade deficit with China

Just weeks ago India raised import tariffs on items such as agarbatis that manufacturers in Vietnam and China are able to produce more competitively than those in India. But to join RCEP, India will have to commit to eliminate tariffs on about 90 per cent of items from the ASEAN, Japan and South Korea, and over 74 per cent from China, Australia and New Zealand.

A range of industries including iron and steel, dairy, marine products, electronic products, chemicals and pharmaceuticals and textiles have expressed concerns that proposed tariff elimination under RCEP would render them uncompetitive.

Once RCEP is concluded, Cheap Chinese imports could flood the Indian market. As it is, India’s overall trade deficit with China has risen thirteen fold in the past decade. The neighbour now accounts for half of India’s trade deficit. The trade asymmetry is compounded by the nature of goods flow. India tends to export primary products such as ores, minerals and cotton. Chinese exports to India are mostly a wide variety of sophisticated products higher up in the value chain that enjoy higher profit margins and create more jobs there.

And, the positives:

For all the reasons listed above, NITI Aayog recommends that not only should India carefully safeguard its interests and comparative advantages while taking a final call on the RCEP, the unfavourable provisions of the India-ASEAN FTA and the CEPAs with Korea and Japan should also be reviewed.

However, there are compelling reasons that make it imperative for India to not stop signing FTAs altogether.

Zero tariffs versus high tariff rates

India has not entered into FTAs with the key markets for its apparel exports, such as the EU, the US, and the UAE. This puts India at a disadvantageous position vis-a-via those of its competitors that have in fact preferential trade agreements in place with these countries. As a result, India’s apparel exports have stagnated. In the financial year 2017-18, exports of apparel from India declined 3.8 per cent. India’s competitors, such as South Korea, on the other hand have trade agreements in place with the EU or the US or both. India’s top apparel exports item is t-shirts on which the US imposes a tariff rate of 32 per cent. But many of India’s competitors that enjoy preferential trade treatment in the US get to export t-shirts at zero tariff. India is highly competitive in silk shawls on which the US imposes a high tariff rate of 11.3 per cent. India’s competitors that have FTAs with the US, though, face zero tariffs.

The rise of populism globally

The growing trend of protectionist measures and the threat of higher tariffs in not just the US but also Europe can further erode Indian exports’ competitive edge. Those of India’s competitors that have in place preferential trade agreements can under those arrangements claim compensations against tariff hikes or increased barriers to trade. But without FTAs, India will not be able to do so.

Labour mobility

India’s comparative advantage is its skilled labour and the potential for remittances from the diaspora overseas. The RCEP deal will be a win-win from India’s point of view if the other economies offer to substantially increase their openness to trade in services, including in the area of easing of movement of workers, which means easier and greater number of work visas. The growing trend of resistance to immigrants raises the significance of increased labour mobility for populous economies such as India.

Ends

Puja Mehra is a Delhi-based journalist and the author of The Lost Decade (2008-18): How the India Growth Story Devolved into Growth Without a Story

Conclusion:

For All Latest Updates

TAGGED:

RCEP

Free Trade Agreement

சுதந்திரமான வர்த்தக ஒப்பந்தம்

சுதந்திரமான வர்த்தக ஒப்பந்தம்: 'பாதகமும்- சாதகமும்' - பிராந்திய விரிவான பொருளாதார கூட்டு உச்சி மாநாடு

Quick Links / Policies

Get Us On

சிறப்பு கட்டுரைகள்

குலசேகரப்பட்டினத்தில் இருந்து ராக்கெட் எப்போது விண்ணில் பாயும்? - இஸ்ரோ தலைவர் நாராயணன் பிரத்யேக பேட்டி!

மத்திய பட்ஜெட் 2025: துறைவாரியாக நிதி ஒதுக்கீடும், முக்கிய அம்சங்களும் - முழு விவரம்!

கோவையில் இப்பவே உக்கிரமான வெயில்.. "மே மாதம் எப்படி இருக்கும்?" நிபுணர் சொல்வதை கேளுங்கள்!

‘மேக் இன் இந்தியா’ தெரியும்; அதென்ன ‘மேக் இன் ஸ்பேஸ்’-இல் செயற்கை இதயம்?