ਹੈਦਰਾਬਾਦ: ਭਾਰਤ ਨੇ ਟੋਕੀਓ ਓਲੰਪਿਕਸ ਵਿੱਚ ਵੇਟਲਿਫਟਰ ਮੀਰਾਬਾਈ ਚਾਨੂ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਤਗਮਾ ਨਾਲ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁਝ ਕਾਂਸੀ ਦੇ ਤਗਮੇ ਜਿੱਤੇ। ਪਰ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਅਭਿਆਨ ਦਾ ਅੰਤ ਨੀਰਜ ਚੋਪੜਾ ਦੇ ਸੋਨ ਤਗਮੇ ਦੀ ਧੂਮਧਾਮ ਨਾਲ ਸਮਾਪਤ ਹੋਇਆ। ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਟ੍ਰੈਕ ਐਂਡ ਫੀਲਡ ਈਵੈਂਟ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਤਗਮਾ ਮਿਲਿਆ। ਜੋ 13 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲਾ ਸੋਨ ਤਗਮਾ ਵੀ ਸੀ।
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹਾਕੀ ਵਿੱਚ 41 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਚੱਲੇ ਆ ਰਹੇ ਮੈਡਲ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ। ਵੇਟਲਿਫਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਤਗਮਾ ਅਤੇ ਨੌਂ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਮੁੱਕੇਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਤਗਮਾ ਭਾਰਤ ਦੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਆਇਆ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਬੈਡਮਿੰਟਨ ਸਟਾਰ ਪੀਵੀ ਸਿੰਧੂ ਦੋ ਓਲੰਪਿਕ ਮੈਡਲ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਖਿਡਾਰਨ ਬਣੀ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਪੋਡੀਅਮ ਸਥਾਨ ਲਏ ਅਤੇ ਇੱਕ ਓਲੰਪਿਕਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤਗਮੇ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲਈ ਇਹ ਸਭ ਇੱਕ ਹੀ ਓਲੰਪਿਕਸ ਦੌਰਾਨ ਹੋਇਆ।
ਇਹ ਸਭ ਓਲੰਪਿਕਸ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਦਘਾਟਨੀ ਸਮਾਰੋਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਵਿਡ -19 ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇੱਕ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਹੋਏ ਲਾਕਡਾਉਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਾਲ ਲਈ ਮੁਲਤਵੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਿਖਲਾਈ ਅਤੇ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਦਾ ਕਾਰਜਕ੍ਰਮ ਵਿਗੜ ਗਿਆ ਸੀ। ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਦਿਨ ਮੀਰਾਬਾਈ ਨੇ ਮੈਡਲ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਖਾਤਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਮਣੀਪੁਰ ਦਾ ਇਹ ਲਿਫਟਰ 4 ਫੁੱਟ 11 ਇੰਚ ਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਉਸਨੇ 202 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ (87 + 115) ਭਾਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਤਗਮਾ ਜਿੱਤਿਆ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਆਕਾਰ ਕੋਈ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀ ਪੈਂਦਾ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਸਟੇਜ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਵੀ ਜਾਇਜ਼ ਭਾਰ ਚੁੱਕਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ। 24 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਉਹ ਮੁਸਕਰਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਵੇਟਲਿਫਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਤਗਮਾ ਜੇਤੂ ਬਣੀ ਸੀ।
ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਡਲਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਛਾਂ ਗਈ। ਕੁਝ ਮਜ਼ਬੂਤ ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਏ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਏ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ 15 ਮੈਂਬਰੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਟੁਕੜੀ ਤੋਂ ਆਈ। ਸਿਰਫ ਸੌਰਭ ਚੌਧਰੀ ਹੀ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣਾ ਸਕਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ ਮੰਚ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕਿਆ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ' ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ। ਕੀ ਗਲਤ ਹੋਇਆ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਸਪਸ਼ਟ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਧੜੇਬੰਦੀ, ਹਉਮੈ ਦੇ ਟਕਰਾਅ ਅਤੇ ਮਤਭੇਦਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ।
ਇੰਜ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਅਭਿਆਨ ਇਸ ਤੋਂ ਉਭਰ ਨਹੀਂ ਸਕੇਗਾ। ਪਰ ਸਿੰਧੂ ਨੇ ਕਾਂਸੀ ਤਮਗਾ ਜਿੱਤ ਕੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਲੀਹ 'ਤੇ ਲਿਆਂਦਾ। ਹੈਦਰਾਬਾਦੀ ਬੈਡਮਿੰਟਨ ਖਿਡਾਰਨ 2016 ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਰੰਗ ਸੁਧਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ। ਬਲਕਿ ਦੋ ਓਲੰਪਿਕ ਤਗਮੇ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਖਿਡਾਰੀ ਬਣ ਗਈ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋਵੇਂ (ਪੁਰਸ਼ ਅਤੇ ਮਹਿਲਾ) ਹਾਕੀ ਟੀਮਾਂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਝਟਕਿਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਲੜਨ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦਿਖਾਈ। ਮਹਿਲਾ ਖਿਡਾਰਨਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਦਲ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ। ਅਸਾਮ ਦੀ 23 ਸਾਲਾ ਲੋਵਲੀਨਾ ਬੋਰਗੋਹੇਨ (69 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ) ਨੇ 4 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਮੁੱਕੇਬਾਜ਼ੀ ਰਿੰਗ ਵਿੱਚ ਕਾਂਸੀ ਦਾ ਤਗਮਾ ਜਿੱਤਿਆ।
ਅਗਲੇ ਹੀ ਦਿਨ ਰਵੀ ਕੁਮਾਰ ਦਹੀਆ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਚਾਂਦੀ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲਾ ਦੂਜਾ ਭਾਰਤੀ ਪਹਿਲਵਾਨ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਓਲੰਪਿਕ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 'ਤੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਖਿਡਾਰੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪੁਰਸ਼ ਹਾਕੀ ਟੀਮ ਦੀ ਕਾਂਸੀ ਦੇ ਤਗਮੇ ਦੀ ਲੰਮੀ ਉਡੀਕ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਟੀਮ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਪਲੇਆਫ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸੀ ਕਰ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਾਕੀ ਦੇ ਪੁਨਰ ਉਭਾਰ ਦੇ ਬੀਜ ਬੀਜ ਦਿੱਤੇ। ਜਿਸ ਨੇ ਸਿਰਫ ਅੱਠ ਸੋਨੇ ਦੇ ਤਗਮੇ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਖੇਡ ਦੀ ਦਰਦਨਾਕ ਗਿਰਾਵਟ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਸਨ ਖੁਸ਼ੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਮਾਨ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਹਾਕੀ ਭਾਰਤ ਦੀ ਖੇਡ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਡਿੱਗਦੇ ਪੱਧਰ ਨੇ ਕ੍ਰਿਕਟ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਲੈ ਲਈ।
ਨੀਰਜ ਚੋਪੜਾ ਦੇ ਜੈਵਲਿਨ ਥ੍ਰੋਅ ਨਾਲ ਸੋਨੇ ਦੇ ਤਗਮੇ ਜਿੱਤਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਮੁਹਿੰਮ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਫਾਈਨਲ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਨੇ 13 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਸੋਨੇ ਅਤੇ ਅਥਲੈਟਿਕਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਤਮਗਾ ਜਿੱਤਿਆ। ਸੋਨੇ ਦੇ ਤਮਗੇ ਦੇ ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਬਜਰੰਗ ਪੁਨੀਆ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁਸ਼ਤੀ ਮੈਟ 'ਤੇ ਕਾਂਸੀ ਤਮਗਾ ਜਿੱਤਣ' ਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੇ। ਫਿਰ ਚੌਥੇ ਸਥਾਨ ਦੇ ਕਦਮ ਨੇ ਗੋਲਫਰ ਅਦਿਤੀ ਅਸ਼ੋਕ ਸਮੇਤ ਕੁਝ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ. ਭਾਰਤੀ ਮਹਿਲਾ ਹਾਕੀ ਟੀਮ ਵੀ ਮੰਚ 'ਤੇ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਈ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੱਤ ਮੈਡਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਇੱਕ ਝਲਕ ਸੀ। ਜੋ ਚੋਪੜਾ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ।
ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ :- ਓਲੰਪਿਕਸ ਸਮਾਪਤੀ ਸਮਾਰੋਹ 'ਚ ਬੇਹੱਦ ਖੁਸ਼ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ ਭਾਰਤੀ ਦਲ
