अमरावती - बापानं मिळेल ते काम करायचं, मजुरीच्या कामातून दिवसाला शंभर, दोनशे रुपये मिळायचे. मात्र, या कष्टात आनंद मिळायचा तो मुलं शिकताहेत याचा. आज मात्र या आनंदानं आकाश गाठलं. मुलगी चक्क नायब तहसीलदार झाली. आजवर केलेले कष्ट सार्थकी लागले आणि आता आपलं आयुष्य पालटेल असा विश्वास अकोली परिसरात राहणाऱ्या सुरेश बारसे यांच्यात निर्माण झाला. प्राजक्ता या मुलीनं कष्टाचं चीज केलं. वडिलांसोबतच आई, भाऊ, मामा आणि शेजारचे सारेच भारावून गेलेत.
अमरावती शहरालगत अकोली हे छोटेसे गाव आज अमरावती शहराचाच एक भाग झाले आहे. या भागात राहणारी प्राजक्ता सुरेश बारसे ही युवती नायब तहसीलदार झाली आहे. राज्य सेवा आयोगाच्या परीक्षेचा निकाल घोषित होताच प्राजक्ता आणि तिच्या कुटुंबीयांच्या आयुष्यात कधी नव्हे, असा आनंदाचा क्षण आला आहे. अतिशय हलाकीच्या परिस्थितीवर प्राजक्ताने मात करत मोठे यश गाठले आहे. प्राजक्ताचे वडील हे मूळचे नांदगाव खंडेश्वर तालुक्यात येणाऱ्या सावनेर या गावचे रहिवासी आहेत. त्यांच्याकडे स्वतःची शेती नाही, म्हणून दुसऱ्याच्या शेतात राबून ते आपल्या संसाराचे पालन पोषण करत आहेत. त्यांनी मोठी मुलगी विजयाला अमरावतीत वसतिगृहात ठेऊन शिकवले. ती आरोग्य विभागात नोकरीवर लागल्यावर तिचे लग्न करून दिले. तर प्राजक्ताचा भाऊ प्रफुल्ल हा डीएड झाला आहे. तो टीव्ही संच दुरुस्तीचे काम करायला लागला.
छोटी प्राजक्ता 2009 मध्ये दहावी उत्तीर्ण झाली, तेव्हा सुरेश बारसे यांनी प्राजक्ताच्या शिक्षणासाठी अमरावतीला जायचा निर्णय घेतला. प्राजक्ताचे मामा किशोर गावंडे यांनी बहीण आणि जावयाला राहायची सुविधा व्हावी, यासाठी आकोली परिसरात असणाऱ्या स्वतःच्या जागेवर झोपडी बांधून दिली. प्राजक्ताला शासकीय तंत्रनिकेतनमध्ये प्रवेश मिळाला. त्यानंतर सिपना अभियांत्रिकी महाविद्यालयात संगणक शाखेत प्राजक्ताने पदवी मिळवली. कॉम्प्युटर इंजिनियर झालेल्या प्राजक्ताला एका कंपनीत नोकरीची संधी मिळाली. ही नोकरी अतिशय महत्त्वाची असली, तरी आपल्याला महसूल विभागात अधिकारी म्हणून काम करण्याचे स्वप्न प्राजक्ताने उराशी बाळगले. ते स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी प्राजक्ताने सॉफ्टवेअर क्षेत्रातील नोकरी नाकारली. माझा या निर्णयाला माझा आई- वडिलांचा पाठिंबा होता. तुला काय शिकायचे ते शिक असे म्हणत माझ्या आई- वडिलांनी मला सतत प्रोत्साहन दिल्याचे प्राजक्ता 'ईटीव्ही भारत'शी बोलताना म्हणाली.
2016 पासून प्राजक्ताने स्पर्धा परीक्षेच्या तयारीला सुरुवात केली. पुणे येथील यशदा येथे तिने अभ्यास केला. वनविभागाची परीक्षा दिली. ती उत्तीर्णही झाली. कोरोनामुळे वनविभागाने मुलाखती घेतल्या नाही. खरं म्हणजे सहायक वनसंरक्षक होऊन वनविभागात काम करण्याऐवजी मला नायब तहसीलदार म्हणून महसूल विभागात काम करण्यास अधिक आनंद होईल, असे प्राजक्ता म्हणली. अडचणीच्या प्रसंगात मोठ्या बहिणीचीही मदत मिळायची प्राजक्ता सांगते.
प्राजक्ताच्या या यशाबाबत तिची आई लता बारसे याना खरं तर अश्रू अनावर झालेत. तिसरा-चौथा वर्ग शिकलेल्या प्राजक्ताच्या आईला आपल्या भावाने आपल्या कुटुंबासाठी राहायला जागा दिली. आता चार-आठ दिवसांपूर्वी झोपडीच्या जागेवर टीन उभारून घर बांधून दिले त्याचा आनंद अधिक वाटला. खरं म्हणजे भाऊ किशोर गावंडेंने राहण्याची व्यवस्था करून दिल्यामुळेच प्राजक्ता आज यशस्वी होऊ शकली, अशी भावना त्यांनी व्यक्त केली.
निकाल लागताच प्राजक्ता पुण्यावरून अमरावतीला आली. तिचे अभिनंदन करण्यास अनेक लोक त्यांच्या घरी आलेत. अमरावतीचे महापौर प्राजक्ताचा सत्कार करण्यासाठी आल्याचा आनंद तिच्या आईने बोलून दाखवला. आमच्या सावनेर गावातील लोकांना सुद्धा फार आनंद झाल्याचे लता बारसे म्हणल्या. अनेक वर्षे गरिबीचे चटके सहन केल्यावर प्राजक्ताने जे यश मिळवले याचा आनंद खरोखर बारसे कुटुंबाच्या आयुष्याला नक्कीच कलाटणी देणारा आहे.