ಭಾರತದಲ್ಲಿರುವ ಗಡಿ ಪ್ರದೇಶ ಡೋಕ್ಲಾಮ್ಅನ್ನು ತನ್ನದೆಂದು ವಾದಿಸುವ ಮೂಲಕ ಚೀನಾ ಮತ್ತೆ ಕಾಲುಕೆರೆದಿದ್ದು, ಚೀನಾಕ್ಕೆ ಅದರದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಿಸಲು ಮುಂದಾಗಿರುವ ಭಾರತ ವಿವಾದಿತ ಡೋಕ್ಲಾಮ್ಗೆ 2017ರ ಜುಲೈ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಪಡೆಗಳನ್ನು ರವಾನಿಸಿದೆ.
ಕಳೆದು ಒಂದು ತಿಂಗಳಿನಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಘರ್ಷ ಇದೀಗ ತಾರಕಕ್ಕೇರಿದ್ದು, ವಿವಾದಿತ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ತನ್ನ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಪಡೆಗಳನ್ನು ರವಾನಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಇಂಡೋ-ಚೀನಾ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಇದೀಗ ಪ್ರಕ್ಷುಬದ್ಧ ವಾತಾವರಣ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ಚೀನಾಕ್ಕೆ ಅದರದೇ ಧಾಟಿಯಲ್ಲಿ ತಿರುಗೇಟು ನೀಡಿರುವ ಭಾರತ ಕೂಡ ಡೋಕ್ಲಾಮ್ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಸೇನಾಪಡೆಗಳನ್ನು ರವಾನಿಸಿದೆ.
ಪೂರ್ವ ಲಡಾಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಮತ್ತು ಚೀನಾ ಪಡೆಗಳ ನಡುವೆ ಗಡಿ ವಿವಾದ ಉಂಟಾಗಿದ್ದು, ವ್ಯಾಪಾರ ಮತ್ತು ಹೂಡಿಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಬಂಧಗಳ ಮೇಲೆ ಈ ವಿವಾದವು ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಿದೆ.
ಲಡಾಖ್‌ನ ಎಲ್‌ಎಸಿಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಕೆಲವು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತವೂ ತನ್ನ ಯಥಾಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳಲು ಸೈನಿಕರನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರಮುಖ ಕಾರಣ ಚೀನಾದ ಇತ್ತೀಚಿನ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ನಡೆ. ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವೇ ಯಾವಾಗಲೂ ಗಡಿ ವಿವಾದದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಶತ್ರು ಮತ್ತು ಈ ದೇಶವೇ ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿ ಹಾಗೂ ಭದ್ರತೆಗೆ ಸವಾಲಾಗಿದೆ.
ದೇಶದ ದೀರ್ಘಕಾಲೀನ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಚೀನಾವು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ ಎಂಬ ವಿಷಯ ಈಗಿನ, ಹಿಂದಿನ ಮತ್ತು ಮುಂಬರಲಿರುವ ಭಾರತೀಯ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಚೀನಾದೊಂದಿಗಿನ ಸಂಬಂಧ ಅಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ.
ಪಾಕಿಸ್ತಾನವು ಭಾರತದ ಮೇಲಿನ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಯಾವಾಗಲೂ ಅದು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರನ್ನು ದೇಶಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವಿಲ್ಲಿ ಕಡೆಗಣಿಸಬಾರದು. ಒಂದು ವೇಳೆ ಕಡೆಗಣಿಸಿದ್ರೆ ಭಾರೀ ಬೆಲೆ ತೆರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಕಳೆದ ನಾಲ್ಕು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಚೀನಾವೂ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಹೊಂದಿದ್ದು, ಇದಕ್ಕೆ ಭಾರತದ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಪ್ರಯೋಜನವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಭಾರತದ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಮತ್ತು ಜಾಗತಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡಲು ಮತ್ತು ಅದರ ಏರಿಕೆಯನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕಲು ಇವುಗಳನ್ನು ಬಳಸಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ.
ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 15ರಂದು ಲೋಕಸಭೆಯಲ್ಲಿ ರಕ್ಷಣಾ ಸಚಿವ ರಾಜನಾಥ್ ಸಿಂಗ್ ಮಾಡಿದ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಚೀನಾಕ್ಕೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಿದ್ದು, ಅದರ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಖಂಡಿಸಿದ್ದರು. ಚೀನಾದ ವಿಭಿನ್ನ ಕ್ರಮಗಳು ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಮಿಲಿಟರಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ವಿಭಿನ್ನ ಸೂತ್ರೀಕರಣಗಳು ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿವೆ.
ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಚೀನಿಯರು ‘ಗಾಲ್ವಾನ್ ವ್ಯಾಲಿ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸೈನ್ಯದ ಸಾಮಾನ್ಯ, ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಗಸ್ತು ಮಾದರಿಗೆ’ ಅಡ್ಡಿಯುಂಟು ಮಾಡಿದರು. ಇದಲ್ಲದೆ, ಮೇ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಚೀನೀಯರು ‘ಕೊಂಕ ಲಾ, ಗೊಗ್ರಾ ಮತ್ತು ಪಾಂಗೊಂಗ್ ಸರೋವರದ ಉತ್ತರ ದಂಡೆ’ ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್‌ಎಸಿಯನ್ನು ದಾಟಿ ಬರಲು ಹಲವು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದರು. ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಸೈನ್ಯವು ‘ಸೂಕ್ತವಾಗಿ’ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿದೆ ಎಂದು ರಾಜನಾಥ್ ಸಿಂಗ್ ಹೇಳಿದ್ದರು.
ಚೀನಿಯರು ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸಿದರ ಪರಿಣಾಮ ಜೂನ್ 15ರಂದು ಗಾಲ್ವಾನ್‌ನಲ್ಲಿ ಉಭಯ ಸೇನೆಯ ನಡುವೆ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ಘರ್ಷಣೆ ನಡೆಯಿತು. ಈ ವೇಳೆ ನಮ್ಮ ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಸೈನಿಕರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನೇ ಅರ್ಪಿಸಿದರು. ಆಗಸ್ಟ್ 29 ಮತ್ತು 30ರ ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತೆ ಪ್ಯಾಂಗೊಂಗ್ ಸರೋವರದ ದಕ್ಷಿಣ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಚೀನಿಯರು ಕ್ಯಾತೆ ತೆಗೆದಿದ್ದರು ಎಂದು ಸಿಂಗ್ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.
ಭಾರತ ಚೀನಾ ನಡುವೆ ಇರುವ ವಿವಾದವನ್ನು ಮಾತುಕತೆ ಮೂಲಕ ಬಗೆಹರಿಸಲು ಎರಡೂ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಮುಂದಾಗಿವೆ. ಆದ್ರೆ ಸುದೀರ್ಘವಾದ ಚರ್ಚೆಯ ಬಳಿಕವೂ ಸರಿಯಾದ ಪರಿಹಾರ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಹಿಂದಿನ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕಿಂತ ಈಗಿನ ಸರ್ಕಾರ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ಭಾರತದ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಕಾಪಾಡಿದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸಲು ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರ ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಭದ್ರತೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ದುರ್ಬಲವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಲು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನೋಡುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವ ಮಾತುಗಳು ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿವೆ.
ಪಿಎಂ ಮೋದಿಯವರ ಆತ್ಮ ನಿರ್ಭರ ಭಾರತ್‌ಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡುವುದು ಸಮಯೋಚಿತ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಾಗಿದೆ. ಹೊಸ ನೀತಿಯು ಇಂಡೋ-ಪೆಸಿಫಿಕ್, ತಕ್ಷಣದ ನೆರೆಹೊರೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಮುಖ ಶಕ್ತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಭಾರತದ ಕೆಲವು ವಿದೇಶಿ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಸಹ ನೋಡಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಚೀನಾದ ಆಕ್ರಮಣವನ್ನು ಯುಎಸ್ ಖಂಡಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ಮುಂದೆ ಬರಲಿರುವ ಜೋ ಬೈಡನ್ ಸರ್ಕಾರ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡಲಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಚೀನಾ ಏನನ್ನು ಗಳಿಸಲು ಮುಂದಾಗಿದೆ?
ಭಾರತದ ಪಕ್ಕದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಾದ ಭೂತಾನ್, ನೇಪಾಳ ಮತ್ತು ಇತರ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಚೀನಾ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದು, ಅವುಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಕಟ್ಟುತ್ತಿದೆ. ಈ ರೀತಿ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಭಾರತ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆಗ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬುದು ಚೀನಾದ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದೆ.
ಇದು ಹಿಂದೂ ಮಹಾಸಾಗರ ಮತ್ತು ಅದರಾಚೆಗಿನ ಭಾರತದ ಕಡಲ ತೀರಗಳ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟಿದೆ. ಭಾರತ ಈಗ ತನ್ನ ರಕ್ಷಣಾ ಬಜೆಟ್ ಮತ್ತು ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಭೂ ಗಡಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಲುಕ್ ಈಸ್ಟ್ ನೀತಿಯ ಮಿಲಿಟರಿ ಆಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾಗುವುದು ಮತ್ತು ಭಾರತವು ಆರ್ಸಿಇಪಿಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದಿದೆ.
ಆರ್ಸಿಇಪಿಯಿಂದ ಭಾರತ ಹೊರ ಬಂದಿರುವುದರಿಂದ ಏಷ್ಯಾದ ವಿದ್ಯುತ್ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿಯಾಗುವುದು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಜಪಾನ್, ವಿಯೆಟ್ನಾಂ ಮುಂತಾದ ಏಷ್ಯಾದ ಇತರ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿಗಳು ಭಾರತದ ಆಕರ್ಷಣೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ.
ಒಂದು ವೇಳೆ ಭಾರತವು ಯುಎಸ್ ಜೊತೆ ಮೈತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ, ಅದು ಚೀನಾ-ರಷ್ಯಾ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ಭಾರತ-ರಷ್ಯಾ ಸಂಬಂಧ ದುರ್ಬಲವಾಗುತ್ತದೆ.
ಚೀನಾದ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿ ಬೈಡನ್ ಆಡಳಿತದೊಂದಿಗೆ ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರವು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಸಂವಾದ ನಡೆಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ. ಆದರೂ ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಚೀನಾದ ಬೆದರಿಕೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಭಾರತ ತನ್ನದೇ ಆದ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಹಿಮಾಲಯದ ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಯುಎಸ್ಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುವುದು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿರಬಹುದು. ಏಕೆಂದರೆ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ಸಹಕಾರದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ವಾಷಿಂಗ್ಟನ್‌ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಕೊಡುಗೆಗಳಿವೆ.
ಎರಡು ದೇಶಗಳಾದ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್‌ ಚೀನಾ ನಡುವೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಘರ್ಷಣೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. 1962ರ ಯುದ್ಧ ಮತ್ತು 1967ರ ಸಂಘರ್ಷ ಬಿಟ್ಟರೆ ಎರಡೂ ದೇಶಗಳ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಉದ್ವಿಗ್ನ ಸ್ಥಿತಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ, ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ, ಎನ್‌ಎಸ್‌ಜಿ ಸದಸ್ಯತ್ವ, ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಭದ್ರತಾ ಮಂಡಳಿ ಶಾಶ್ವತ ಸದಸ್ಯತ್ವದಂತಹ ಹಲವು ವಿಚಾರಗಳಿಂದಾಗಿ ಸಂಬಂಧ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಹದಗೆಟ್ಟಿದೆ. ಸಿಕ್ಕಿಂ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಚೀನಾದ ರಸ್ತೆ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಭಾರತ ತಡೆ ಒಡ್ಡಿದೆ ಎಂದು ಚೀನಾ ಆರೋಪಿಸಿದೆ. ತನ್ನ ಭೂ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ಅತಿಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿದೆ. ಎರಡು ಬಂಕರ್‌ ನಾಶ ಮಾಡಿದೆ ಎಂದು ಭಾರತ ಹೇಳಿದೆ. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಕಳೆದ ತಿಂಗಳಿನಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿಂ ವಲಯದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಗುವಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಎರಡೂ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ತಲಾ 3,000ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಯೋಧರನ್ನು ಜಮಾವಣೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂಬ ವರದಿಗಳಿವೆ. ದಿನಕಳೆದಂತೆ ಸಂಘರ್ಷ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆಯೇ ಹೊರತು ಶಾಂತಿಯ ಪ್ರಯತ್ನ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ.
