ಆಹಾರ ಪೂರೈಕೆಯ ಕೊರತೆ, ಉದ್ಯೋಗದಾತರು-ಉದ್ಯೋಗಿಯ ನಡುವೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಸಂಬಂಧ, ಆರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿ ಇರದ ಜೀವನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ, ಹಣಕಾಸಿನ ಸಿದ್ಧತೆಯ ಕೊರತೆ ಮತ್ತು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗುವ ಯಾವುದೇ ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹ ಕ್ರಮಗಳು ಇಲ್ಲದೇ ಇರುವುದರಿಂದ ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರು ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಬಗೆಗೆ ಆಸೆ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ಸ್ಥಿತಿ ಒದಗಿ ಬಂದಿದೆ.
ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಲಸೆ ಸಂಸ್ಥೆ (2020) ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ವಿಶ್ವ ವಲಸೆ ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಲಸೆ ಹೋಗುವ ಜನರ ಸಂಖ್ಯೆ 28.9 ದಶಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಇದೆ. ಕೊರೊನಾ ವೈರಸ್ ವಲಸೆ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಮೇಲೆ ಬೀರಿರುವ ಪ್ರಭಾವ ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಇರುವ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಗಮನ ಸೆಳೆಯಿತು. ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಸಹ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಈ ಕುರಿತು ವರದಿ ಮಾಡಿವೆ.
ಭಾರತೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕರ ವಲಸೆ : ಭಾರತದಿಂದ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಲಸೆ ಎಂಬುದು ಬಹು ಸಮಯದಿಂದ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ. ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ವಿದೇಶಾಂಗ ಸಚಿವಾಲಯದ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರಸ್ತುತ 28.19 ದಶಲಕ್ಷ ಭಾರತೀಯರು ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ ಅನಿವಾಸಿ ಭಾರತೀಯರು(ಎನ್‌ಆರ್‌ಐ) 12.49 ದಶಲಕ್ಷ ಇದ್ದರೆ ಭಾರತೀಯ ಮೂಲದ ಜನರ (ಪಿಐಒ) ಸಂಖ್ಯೆ 15.59 ದಶಲಕ್ಷ ಎನ್ನುತ್ತದೆ ವಿದೇಶಾಂಗ ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಸಚಿವಾಲಯದ ಮಾಹಿತಿ.
ವಿಶ್ವದ ವಿವಿಧ ಭಾಗಗಳಿಗೆ ಭಾರತೀಯರು ವಲಸೆ ಹೋಗುವುದು ಬಹಳ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ. ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಲಸೆ ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ, 4.5 ದಶಲಕ್ಷ ಭಾರತೀಯರು ಪ್ರಸ್ತುತ ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ(ಯುಎಸ್ಎ) ನೆಲೆಯೂರಿದ್ದಾರೆ. ಈ 3.5 ದಶಲಕ್ಷ ಜನರಲ್ಲಿ ಎನ್ಆರ್ಐಗಳು ಇದ್ದಾರೆ. ಕೊಲ್ಲಿ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, 3.42 ದಶಲಕ್ಷ ಭಾರತೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಯುನೈಟೆಡ್ ಅರಬ್ ಎಮಿರೇಟ್ಸ್ ಆತಿಥ್ಯ ಕಲ್ಪಿಸಿದೆ. ಇತರ ಜಿಸಿಸಿ (ಗಲ್ಫ್ ಸಹಕಾರ ಮಂಡಳಿ) ದೇಶಗಳು ಅಂದರೆ ಬಹ್ರೇನ್ನಲ್ಲಿ 10,391 ಮಂದಿ ಭಾರತೀಯರು, ಕುವೈತ್‌ನಲ್ಲಿ 1.02 ದಶಲಕ್ಷ ಭಾರತೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕರು, ಒಮನ್ನಲ್ಲಿ 0.78 ದಶಲಕ್ಷ ಭಾರತೀಯರು ಇದ್ದಾರೆ. ಕತಾರ್ ದೇಶದಲ್ಲಿ 0.74 ದಶಲಕ್ಷ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು ಮತ್ತು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದಲ್ಲಿ 2.59 ದಶಲಕ್ಷ ಭಾರತೀಯರು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ, ಜಿಸಿಸಿ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 8.5 ದಶಲಕ್ಷ ಭಾರತೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಇದ್ದಾರೆ. ( ವಿದೇಶಾಂಗ ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಸಚಿವಾಲಯ, ಎನ್.ಡಿ).
ಆರೋಗ್ಯ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಮಿತಿ ಇರುವಾಗ ಮತ್ತು ‘ಮಣ್ಣಿನ ಮಕ್ಕಳು’ ಆಂದೋಲನ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಪಿಐಒಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ತಾಯ್ನೆಲದಿಂದ ಹೊರಗೆ ನೆಲೆಸಿರುವ 470 ದಶಲಕ್ಷ ಭಾರತೀಯರು ಆತಿಥೇಯ ಸಮುದಾಯದ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ. ಸ್ವತಃ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಮಾಡಲಾದ ಮೊದಲ ವಾರದಲ್ಲಿಯೇ ಈ ಸಂಗತಿ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಬೆಳಕಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದು, ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಗಗಳಿಂದ ಅಸಂಘಟಿತ ವಲಯದ ಕಾರ್ಮಿಕರು ತಮ್ಮ ಆತಿಥೇಯ ಸ್ಥಳ ತೊರೆದು ಸ್ವಂತ ಊರುಗಳತ್ತ ನಡೆಯಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು.
ಜಿಸಿಸಿ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ವಲಸಿಗ ಕಾರ್ಮಿಕರು
1970 ರ ನಂತರ ಗಮನಾರ್ಹ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಭಾರತೀಯರು ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಹೋದರು. ಒಪೆಕ್ ಸ್ಥಾಪನೆ ಬಳಿಕವಂತೂ ಭಾರತದಿಂದ ಪರ್ಷಿಯಾ ಕೊಲ್ಲಿಗೆ ಗಮನಾರ್ಹ ವಲಸೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ, ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಅರೆ ಕುಶಲ ಮತ್ತು ಕೌಶಲ್ಯ ರಹಿತ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಗಲ್ಫ್ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ತೈಲ ಉದ್ಯಮ, ಸೇವೆಗಳು ಹಾಗೂ ನಿರ್ಮಾಣ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ವಲಸೆ ಯೋಜನೆಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬಹುತೇಕರು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯಗಳಾದ ತಮಿಳುನಾಡು, ಕೇರಳ, ತೆಲಂಗಾಣ ಹಾಗೂ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಬಂದವರು.
ಈ ರಾಜ್ಯಗಳು ಕೊಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಸಂಪರ್ಕ ಪಡೆದಿವೆ ಮತ್ತು ಆ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಇದ್ದಾರೆ. 1970ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಕೊಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ಅವರು ವಲಸೆ ಹೋದಾಗ ಆ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನಿರುದ್ಯೋಗ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ತಾಂಡವವಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಯಶಸ್ವಿ ವಲಸಿಗರು, ತಮ್ಮ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗಳಿಕೆಯ ಜೊತೆಗೆ, ಬಳಿಕ ತಮ್ಮ ಊರು ಹಾಗೂ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಇತರ ಅನೇಕರಿಗೆ ಅನುಕರಣನೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಾಗಿ ಕಂಡು ಬಂದರು. ಕೊಲ್ಲಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕೌಶಲ್ಯ ರಹಿತ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು 2-5 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲಮಿತಿಯ ಕರಾರಿನೊಂದಿಗೆ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪರಿಪಾಠ ಆರಂಭ ಆಯಿತು.
ಹೊಸ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಅರ್ಹತೆ ಪಡೆಯಲು ಅವರು ತಮ್ಮ ಕರಾರನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ ತಾಯ್ನಾಡಿಗೆ ಮರಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಈ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಕುಟುಂಬ ವಲಸೆ ವಿರಳವಾಗಿ ಇದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯ ದೇಶಗಳ ಕಾನೂನು ಹೊರಗಿನವರು ಭೂಮಿ ಖರೀದಿಸದಂತೆ ತಡೆಯುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಕೊಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಕುಟುಂಬ ವಲಸೆ ಮತ್ತು ಏಕೀಕರಣ ಅಥವಾ ಶಾಶ್ವತ ನೆಲೆಯೂರುವಿಕೆ ಹಾಗೂ ಪೌರತ್ವ ಪಡೆಯಲು ಇರುವ ಅವಕಾಶ ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ. 1983ರ ಭಾರತೀಯ ವಲಸೆ ಕಾಯ್ದೆ ಭಾರತೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕರ ವಲಸೆ ಉದ್ಯೋಗ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕರ ರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಕಲ್ಯಾಣವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಈ ಕಾಯ್ದೆಯ ಅಡಿ, ಎಲ್ಲಾ ನೇಮಕಾತಿ ಏಜೆನ್ಸಿಗಳು ಪ್ರೊಟೆಕ್ಟರ್ - ಜನರಲ್ ಆಫ್ ಇಮಿಗ್ರೆಂಟ್ಸ್ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಂದಣಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ವಿದೇಶಾಂಗ ಸಚಿವಾಲಯದ ಪ್ರಕಾರ, ಸುಮಾರು 8.5 ದಶಲಕ್ಷ ಭಾರತೀಯರು ಕೊಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. 2019 ರಲ್ಲಿ ಶೇ 45ರಷ್ಟು ಭಾರತೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ, ನಂತರದ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಯುನೈಟೆಡ್ ಅರಬ್ ಎಮಿರೇಟ್ಸ್ (ಶೇ 22 ), ಕುವೈತ್ ( ಶೇ 13 ), ಕತಾರ್ ( ಶೇ 9 ), ಒಮನ್ ( ಶೇ 8) ಮತ್ತು ಬಹ್ರೇನ್ (ಶೇ 3) ಇವೆ. ಕೊಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾರತೀಯರು ಕೌಶಲ್ಯರಹಿತ ಅಥವಾ ಅರೆ ಕುಶಲಕರ್ಮಿಗಳಾಗಿದ್ದರೂ ಕೂಡ, ಭಾರತೀಯ ವಲಸೆಗಾರರ ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದ ಸಮಿತಿಯ (2003) ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ ಶೇ 20 ರಷ್ಟು ಜನರು ವೈಟ್ - ಕಾಲರ್ ಕೆಲಸಗಾರರು ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ಶೇ 10 ರಷ್ಟು ಮಂದಿ ವೃತ್ತಿಪರ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು.
1999 ಮತ್ತು 2007 ರ ನಡುವೆ ಕೊಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ಅರೆ ಕುಶಲಿ ಅಥವಾ ಕೌಶಲ್ಯ ರಹಿತ ಭಾರತೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕರ ವಲಸೆ ಪ್ರಮಾಣ ( ಸುಮಾರು 160,000 ರಿಂದ 777,000 ರವರೆಗೆ ) ನಾಲ್ಕು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚು ಇತ್ತು.. 2007 ರಲ್ಲಿ ಕೊಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ಹೋಗುವ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಮಿಕರಲ್ಲಿ ಶೇ 96ರಷ್ಟು ಮಂದಿಗೆ ವಲಸೆ ತೆರವು ಪರಿಶೀಲನೆ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ (ವಾರ್ಷಿಕ ವರದಿ -2012, ವಲಸೆಗಾರರ ರಕ್ಷಣಾ ಜನರಲ್ ಕಚೇರಿ, ವಿದೇಶಾಂಗ ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಸಚಿವಾಲಯ).
ಕೊರೊನಾ ವೈರಸ್ ಮತ್ತು ಜಿಸಿಸಿ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ವಲಸಿಗರು
‘ದಿ ಹಿಂದೂ’ ಪ್ರಕಾರ, 53 ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವ 3,336 ಭಾರತೀಯರಲ್ಲಿ ಕೊರೊನಾ ದೃಢಪಟ್ಟಿದ್ದು 25 ಮಂದಿ ಸೋಂಕಿನಿಂದ ಸಾವಿಗೆ ತುತ್ತಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕುವೈತ್‌ನಲ್ಲಿ 530 ಪ್ರಕರಣಗಳು ಭಾರತೀಯರದ್ದು ಎಂದು ದೃಢಪಟ್ಟಿದೆ. ದುಬೈನಲ್ಲಿ 500ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಭಾರತೀಯರು ಸೋಂಕಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕತಾರ್‌ನಲ್ಲೂ ಇದೇ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇದೆ.
ಕಾಫಲಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ಇತರ ರೀತಿಯ ನೇಮಕಾತಿ ಮಾರ್ಗಗಳ ಅಡಿ ದುರುಪಯೋಗ ಪ್ರಕರಣಗಳು ಕಂಡುಬಂದಿವೆ. ಕೋವಿಡ್ - 19 ನಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಯಾತನೆಯನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಊಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲದೇ ಇದ್ದರೂ ಅದು ತಂದೊಡ್ಡಿರುವ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿಗೆ ಎಣೆ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಇದು ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ತುರ್ತುಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ತಾಯ್ನಾಡಿನ (ಭಾರತ) ಮತ್ತು ಆತಿಥೇಯ ಪ್ರದೇಶ ( ಜಿ ಸಿ ಸಿ ) ಎರಡರ ಮೇಲೂ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಒಳಗೊಂಡಿದೆ.
ವಿಶ್ವ ಆರೋಗ್ಯ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಜಾಲತಾಣದಿಂದ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾದ ಮಾಹಿತಿಯಂತೆ 2020 ರ ಏಪ್ರಿಲ್ 17ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ 20,601 ಪ್ರಕರಣಗಳು ವರದಿಯಾಗಿವೆ ಮತ್ತು 140 ಜನರು ಮರಣ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಯ ವರದಿ ಪ್ರಕಾರ, " ಜಿ ಸಿ ಸಿ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಜನರಲ್ಲಿ ಹೊರದೇಶದವರ ಪ್ರಮಾಣ ( ಸರಾಸರಿ ಶೇ 70.4 ) ವಿಶ್ವದಲ್ಲೇ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು. ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಈ ಪ್ರಮಾಣ ಶೇಕಡಾ 56 ರಿಂದ 93 ರವರೆಗೆ ಇದೆ.
ವಲಸಿಗರು ಒಟ್ಟು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಶೇ 70.4 ರಷ್ಟು ಇದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಕೊರೊನಾ ಸೋಂಕಿತ ಒಟ್ಟು ವಲಸಿಗರ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು 14,503 ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬಹುದು. ಜಿ ಸಿ ಸಿಯಲ್ಲಿನ ಭಾರತೀಯರು ಒಟ್ಟು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಶೇಕಡಾ 21ರಷ್ಟು ಇದ್ದಾರೆ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಜಿಸಿಸಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ 4,326 ಮಂದಿಗೆ ಕೊರೊನಾ ಎರಗಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಬಹುದು. ಅನೇಕ ಮಾಧ್ಯಮ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ತಿಳಿಸಿರುವ ಮೂರು ಸಾವಿರದಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಸಾವಿರ ಕೊರೊನಾ ಪೀಡಿತರ ಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಈ ಸಂಖ್ಯೆ ಬಹಳ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಇದೆ.
ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುವ ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕೌಶಲ್ಯ ರಹಿತ ಅಥವಾ ಅರೆ- ಕುಶಲಿಗಳಾಗಿದ್ದು ತಮ್ಮ ಮಾತೃಭಾಷೆಯನ್ನು ಓದುವ ಮತ್ತು ಬರೆಯವ ರೀತಿಯ ಕೌಶಲ್ಯ ಪಡೆದಿಲ್ಲ. ಬಹುತೇಕ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಅರೇಬಿಕ್ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಸತಿ ನಿಲಯದಂತಹ ಕಟ್ಟಡಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ವಸತಿ ನಿಲಯಗಳು ನಗರದ ಹೊರಗೆ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದ್ದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಡುಗೆ ಮತ್ತು ನೈರ್ಮಲ್ಯ ಸೌಲಭ್ಯಗಳೊಂದಿಗೆ ನೂರಾರು ಸಾವಿರ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸುತ್ತವೆ. ಉದ್ಯಮಗಳು ಸ್ಥಗಿತಗೊಂಡ ಬಳಿಕ ಅನೇಕ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಹಣಕಾಸಿನ ದಾರಿ ಕಾಣದೆ ಸಿಲುಕಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡರು.
ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲಾ ಜಿಸಿಸಿ ದೇಶಗಳು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಚಾರಕ್ಕೆ ನಿರ್ಬಂಧ ಹೇರಿವೆ ಮತ್ತು ಈಗಾಗಲೇ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪರ್ಕ ತಡೆ ಸೃಷ್ಟಿಸಿವೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಂತರದ ಒಟ್ಟಾರೆ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾಗಿದೆ. ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ವಲಸೆ ವಸಾಹತುಗಳನ್ನು ನಿರ್ಬಂಧಿತ ವಲಯಗಳಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದರ ಪರಿಣಾಮ ಇನ್ನೂ ಅಂದಾಜಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವಾದರೂ, ಅಮ್ನೆಸ್ಟಿ ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಷನಲ್ ಮತ್ತು ಮೈಗ್ರೆಂಟ್‌ ರೈಟ್ಸ್.ಆರ್ಗ್‌ ರೀತಿಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಈ ವಲಯಗಳ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಒದಗಿಸಿರುವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಳವಳ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿವೆ. ಆರೋಗ್ಯ, ನೈರ್ಮಲ್ಯ, ಆಹಾರ ಹಾಗೂ ನೀರಿನ ಸಮರ್ಪಕ ಲಭ್ಯತೆಯಂತಹ ಕೆಲವು ಮೂಲಭೂತ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನೂ ಪರಿಶೀಲನೆ ನಡೆಯಬೇಕಿದೆ.
ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಲಭ್ಯ ಇರುವ ಏಕೈಕ ಆಯ್ಕೆ ಎಂದರೆ ಭಾರತದಿಂದ ಬೆಂಬಲ ಪಡೆದು ಸ್ವದೇಶಕ್ಕೆ ಮರಳಲು ಯತ್ನಿಸುವುದು. ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ವಾಪಸ್ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಹಲವಾರು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು, ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕೇರಳ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಯತ್ನವನ್ನು ಆರೋಗ್ಯ ಏಜೆನ್ಸಿಗಳು ಸುರಕ್ಷಿತ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇತ್ತೀಚಿನ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಜಿ ಸಿ ಸಿ ದೇಶಗಳಿಂದ ಮರಳಿದ ಜನರನ್ನು ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚುವುದಾಗಲೀ ತಪಾಸಣೆಗೆ ಒಳಪಡಿಸುವುದಾಗಲೀ, ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಸಾಧ್ಯ ಆಗಿಲ್ಲ. ಈಗ ವಲಸಿಗರ ಮತ್ತೊಂದು ಗುಂಪಿನ ಪ್ರವೇಶ ಮತ್ತಷ್ಟು ಗೊಂದಲಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಆಗಬಹುದು ಮತ್ತು ತೊಂದರೆಗಳಿಗೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿಕೊಡಬಲ್ಲದು. ಇದಲ್ಲದೆ, ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ವದಂತಿಗಳಿಂದಾಗಿ ಸ್ಥಳೀಯ ನಿವಾಸಿಗಳಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗಿರುವ ಸಂಚಲನದಿಂದಾಗಿ ಮರಳಿದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಸುರಕ್ಷತೆಯನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟವಾಗಲಿದೆ. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ, ಲಕ್ಷಾಂತರ ದುಡಿಯುವ ಕಾರ್ಮಿಕರ ವಾಪಸಾತಿಯಿಂದಾಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನಿರುದ್ಯೋಗ ಹೆಚ್ಚಳವಾಗಬಹುದು. ಈ ಅಂಶಗಳು ಈಗಾಗಲೇ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡ ಭಾರತೀಯರು ದೇಶಕ್ಕೆ ಮರಳುವುದನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತಿವೆ.
ಸುರಕ್ಷತೆ ಅಥವಾ ಉಳಿವು? ವಲಸಿಗರು ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲ
ಇಲ್ಲಿ ಉದ್ಭವಿಸುವ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಸಂಗತಿ ಎಂದರೆ ಈ ಕಾರ್ಮಿಕರು ತಮ್ಮ ವಾಸಸ್ಥಳ ತೊರೆಯಲು ಏಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿಂದ ಮರಳಲು ಯಾಕೆ ತುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು. ಜೊತೆಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಏನಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೂಡ ಏಳುತ್ತದೆ. ಗಮ್ಯಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಅವರು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಜೀವನದ ರೀತಿಯನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದರೆ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಸರಳ ಉತ್ತರ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. 'ಬದುಕಿ ಉಳಿಯುವಿಕೆ'ಯೇ ಸಮಸ್ಯೆ ಆಗಿದ್ದು ಅದು ಅವರ ಸುಸ್ಥಿರತೆ ಜೊತೆಗೆ ನಂಟು ಹೊಂದಿದೆ. ಗಮ್ಯಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸ್ಥಿತಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಠಿಣ ಕೆಲಸ ಮತ್ತು ಜೀವನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ. ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಲಸೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ದುರ್ಬಲವಾಗಿದ್ದು ಶೋಷಣೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಥಳಕು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಬಹುತೇಕ ಪ್ರಮುಖ ಕೊಲ್ಲಿ ನಗರಗಳ ಹೊರಗೆ ವಲಸೆ ವಸಾಹತುಗಳಿದ್ದು ಅಲ್ಲಿ ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಕಾರಣ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ದಿನಸಿ ಖರೀದಿಸಲು ಕೂಡ ಅವಕಾಶ ಇಲ್ಲ.
ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಕಾರ್ಮಿಕರು ಮನೆಗೆ ಮರಳುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ದಾರಿ ಇಲ್ಲ. ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ವೈರಸ್‌ನಿಂದ ರಕ್ಷಿಸುವುದರ ಬದಲು ಅವರ ಸಾಮಾಜಿಕ, ಆರ್ಥಿಕ ಹಾಗೂ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನದ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಈ ವಾಪಸಾತಿ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಿತ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲು ಆಗದು. ಹಾಗೂ ಈ ವಲಸೆ ಬಲವಂತದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಈಗಾಗಲೇ ತಮ್ಮ ಆಯ್ಕೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
(ಪರಿಟಾಲ ಪುರುಷೋತ್ತಮ್)
