Inspiring Story: ચાર વર્ષથી કમાયેલા પૈસાથી ગામડા સુધીનો રસ્તો બનાવી દીધો

ત્યાંના તમામ લોકો તેમના ઘર અને વતન છોડીને સ્થળાંતર કરી રહ્યા છે. સગર્ભા સ્ત્રીઓ અને વૃદ્ધ લોકો હોસ્પિટલ જઈ શકતા ન હોવાથી તેઓ નરકમાં જીવી રહ્યા છે. બાળકો ભણતરથી દૂર થઈ રહ્યા છે.. આ બધું માત્ર એક જ કારણ છે.. રસ્તાનો અભાવ! ડોરા જેમમે તેને ઠીક કરવાનો નિર્ણય કર્યો. તે કોઈ રાજકારણી કે મોટા શ્રીમંત પરિવારની વ્યક્તિ નથી...તે એક સામાન્ય આરોગ્ય કાર્યકર છે. એકઠા થયેલા પૈસા પૈસો પૈસો ખર્ચીને તે બધા માટે પ્રેરણા બની ગઈ છે.

આંધ્રપ્રદેશ: અલ્લુરી સીતામરાજુ જિલ્લાની જોલાપુટ પંચાયતમાં એક ટેકરી પર આવેલું એક આદિવાસી ગામ છે થોટાગોડીપુટ. ત્યાં જવા માટે કોઈ રસ્તો નથી. ગામમાં જવા માટે પથ્થરો અને કાંટાઓ પાર કરીને સાંકડા રસ્તા પર ત્રણ કિલોમીટર ચાલીને જવું પડે છે. જો પરત ફરવામાં વિલંબ થાય તો... અંધકારનો ડર. અણધાર્યા અકસ્માતો થાય તો પણ...હાથમાં કેટલું વજન હોય...તમારે નીચે જવું પડશે અને ટેકરી પર ચઢવું પડશે. જેના કારણે ગામના અનેક પરિવારો અન્ય ગામોમાં સ્થળાંતર કરી ગયા છે.

વર્ષોથી પરિસ્થિતિ બદલાઈ નથી: સત્તાધીશોને કેટલીય વખત રસ્તાના પ્રશ્નની રજૂઆત કરવા છતાં અધિકારીઓ કે આગેવાનોએ ધ્યાન આપ્યું ન હતું. વર્ષોથી પરિસ્થિતિ બદલાઈ ન હોવાથી અને ગામમાં હજુ પણ થોડા પરિવારો બાકી હોવાથી, ડોરા જેમમ વ્યથિત હતી. તેણી પાસે સારું ઘર નથી. તે ઘર માટે દરેક પૈસો બચાવતી હતી. પરંતુ એક સરસ દિવસ જોઈને તેણીએ તે પૈસાથી રસ્તાની સમસ્યા હલ કરવાનું નક્કી કર્યું. પતિની મદદથી રૂ.2 લાખથી ત્રણ કિલોમીટરનો ધૂળિયો રસ્તો બિછાવી રહી છે. લગભગ બે કિલોમીટરનું કામ પૂર્ણ થઈ ચૂક્યું છે.

કસુવાવડ.. મૃત્યુના ભયમાં... ડોરા જેમમ કહે છે કે, 'અમારું ગામ અરાકુની બાજુમાં છે. હું નાની હતી ત્યારે મારા પિતાનું અવસાન થયું. મારી માતાએ મારા અને બે મોટા ભાઈઓને ઉછેરવા માટે ખૂબ મહેનત કરી. મેં 2017માં લગ્ન કર્યા અને મારા પતિનું વતન થોટાગોડીપુટમાં શિફ્ટ થઈ ગઈ. મારે બે છોકરાઓ છે. દરેકે સ્થળાંતર કર્યું હોવાથી, ગામમાં માત્ર 9 પરિવારો જ રહ્યા. જો બધા આ રીતે ચાલ્યા જાય તો તે દુઃખની વાત હશે'' ''હું હેલ્થ વર્કર છું. મને દર મહિને રૂ.4 હજારનો પગાર મળે છે. થોડા દિવસો પહેલા.. એક ગર્ભવતી મહિલાની તબિયત લથડી હતી. ડોલીને હોસ્પિટલ લઈ જવા માટે કોઈ માણસો નથી. દરેક જણ કામ માટે ટેકરી નીચે આવ્યા. છોકરીની હાલત વધુ ખરાબ થઈ ગઈ અને તેણે ગર્ભપાત કરાવ્યો. લગભગ મૃત્યુની સ્થિતિ. તેણી બચી ગઈ કારણ કે ANM અને ડોકટરો ગામમાં દોડી ગયા અને તેણીની સારવાર કરી. ગામડામાં ઘરડા લોકો બીમાર હોય તો પણ આ જ સ્થિતિ છે! પીવાના પાણી માટે દૂર દૂર જવું પડે છે. તે એક સમસ્યા છે! આ બધું જોયા પછી, મને લાગ્યું કે દરેકને મદદ કરતો રસ્તો એ ઘર કરતાં વધુ મહત્વપૂર્ણ છે જે ફક્ત મારા માટે જ ઉપયોગી છે''.

વાહનો આવશે! એવો રસ્તો જ્યાં બાઇક પણ ન જઈ શકે! પરિણામે સંબંધીઓ તે ગામમાં આવ્યા ન હતા. આ બધું જોઈને ડોરા જેમમે પણ ભૂતકાળમાં ગામ છોડવાનું વિચાર્યું. પણ જો બધા આવું વિચારે તો ગામ ગાયબ થઈ જાય. તેમના જીવને ખતરો છે તે જોવામાં સક્ષમ ન હોવાથી, તેણીએ જાતે જ મેદાનમાં પ્રવેશ કર્યો. જેસીબી આવીને કામ કરવાનું શરૂ કર્યું ત્યાં સુધી ગામલોકોને પણ તેના નિર્ણયની ખબર ન પડી. તેણીએ જેસીબીના લોકોને અન્ય ખર્ચા સાથે દરરોજ રૂ. 16 હજાર ચૂકવવા સમજાવ્યા. એવું માનવામાં આવે છે કે, જો રસ્તાની સુવિધા આવશે તો ચોખ્ખું પાણી અને બોરવેલ આવશે. વાહનો અને એમ્બ્યુલન્સ આવશે. મારો વિચાર સાંભળીને બીજા કેટલાક ગ્રામજનો પણ મદદ કરવા આવી રહ્યા છે. મારી બચત લગભગ જતી રહી છે, પરંતુ હું દ્રઢપણે માનું છું કે હું ગમે તે ભોગે રસ્તો પૂરો કરી શકીશ. જો જરૂરી હોય તો... બાકીના પૈસા માટે મારે ખેતી કરવી છે''