নিউজ ডেস্ক, ৩ অক্টোবৰ: বৃহস্পতিবাৰৰ পৰা সমগ্ৰ দেশতে আৰম্ভ হৈছে নৱৰাত্ৰি উৎসৱ । আনহাতে, এই উৎসৱে আহমেদাবাদৰ পুৰণি চহৰখনৰ মাজভাগত অনুষ্ঠিত এক অনন্য পৰম্পৰাই সকলোৰে দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰে । 'সদু মাতা নি পোল'ত প্ৰতিবছৰে নৱৰাত্ৰিৰ অষ্টম নিশা এটা 200 বছৰীয়া পুৰণি পৰম্পৰা প্ৰদৰ্শিত হয় । এই পৰম্পৰাত বাৰট সম্প্ৰদায়ৰ পুৰুষসকলে শাড়ী পৰিধান কৰি এক প্ৰাচীন ৰীতি-নীতিক সন্মান কৰিবলৈ গৰ্বা নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰে ।
এই শতিকা পুৰণি পৰম্পৰা তপস্যাৰ প্ৰতীক আৰু ই ভক্তিৰ লগতে প্ৰজন্ম ধৰি চলি অহা ৰীতি-নীতিৰ এক আকৰ্ষণীয় কাহিনী প্ৰকাশ কৰে । এই ৰীতি-নীতি কেৱল এটা নৃত্যতে আবদ্ধ নাথাকে; ই হৈছে ইতিহাস, কিংবদন্তী আৰু বিশ্বাসত নিমজ্জিত এক গভীৰ পৰম্পৰা ।
পুৰুষে কিয় পিন্ধে মহিলাৰ সাজ ?
এই শতিকা পুৰণি ৰীতি-নীতিত পুৰুষসকলে তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ওপৰত 'সদু মাতা'ই দিয়া অভিশাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিবলৈ মহিলাৰ দৰে পোছাক পৰিধান কৰে । সদু মাতা হৈছে এনে এগৰাকী মহিলা, যাৰ কাহিনী প্ৰজন্মৰ পিছত প্ৰজন্ম ধৰি চলি আহিছে । লোকবিশ্বাস অনুসৰি, ২০০ বছৰতকৈও অধিক পূৰ্বে এজন মোগল অভিজাত ব্যক্তিয়ে উপপত্নী বা ৰক্ষিতা হিচাপে দাবী কৰাৰ সময়ত সদুবেন নামৰ এগৰাকী মহিলাই বাৰট সম্প্ৰদায়ৰ পুৰুষসকলৰ পৰা সুৰক্ষা বিচাৰিছিল ।
কিন্তু দুখৰ বিষয় যে পুৰুষসকলে তেওঁক ৰক্ষা কৰিবলৈ আগবাঢ়ি অহা নাছিল । যাৰ ফলত তেওঁ শোকাৱহভাৱে নিজৰ সন্তানক হেৰুৱাবলগা হৈছিল । যাৰ বাবে দুখ আৰু খঙত সদুবেনে পুৰুষসকলক অভিশাপ দিয়ে আৰু ঘোষণা কৰে যে তেওঁলোকৰ ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মই কাপুৰুষ হিচাপে জীৱন তৰিব । ইয়াৰ পিচত তেওঁ আত্মজাহ দিছিল । উল্লেখ্য যে 'সদু মাতা নি পোল'ত সহস্ৰাধিক বাসিন্দা আছে আৰু অষ্টমীৰ নিশা তেওঁলোক উজাগৰে থাকে ।
ঠেক গলি আৰু পুৰণি শৈলীৰ ঘৰেৰে ভৰপূৰ এই অঞ্চলটো আহমেদাবাদৰ ঐতিহ্যৰ এক জীৱন্ত ধ্বংসাৱশেষ । ইয়াত অষ্টমীৰ নিশা শাড়ী পিন্ধা পুৰুষসকলক চাবলৈ যথেষ্ট ভিৰ হয় । আনহাতে, শেৰী গৰ্বাৰ তালে তালে পুৰুষসকলে সুন্দৰভাৱে নৃত্য কৰি থাকে । প্ৰজন্মৰ পিছত প্ৰজন্ম ধৰি এই লোকনৃত্য তেওঁলোকে পৰিবেশন কৰি আহিছে । ইফালে 'সদু মাতা'ৰ আত্মাক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ আৰু অভিশাপৰ পৰা মুক্ত হ'বলৈ তাত এটা মন্দিৰো নিৰ্মাণ কৰা হৈছে ।
প্ৰতিবছৰে অষ্টমীৰ নিশা সম্প্ৰদায়টোৰ পুৰুষসকলে সদু মাতা নি পোলত একত্ৰিত হয় আৰু শাড়ী পৰিধান কৰি তপস্যা হিচাপে গৰ্বা প্ৰদৰ্শন কৰে । বৰ্তমান সময়তো সজীৱ হৈ থকা এই ৰীতি-নীতিয়ে সমগ্ৰ চহৰখনৰ লোকসকলক আকৰ্ষণ কৰে আৰু পৰম্পৰা আৰু ভক্তিৰ সামাহাৰৰ এই শক্তিশালী নৃত্য প্ৰদৰ্শন উপভোগ কৰিবলৈ সকলো আগ্ৰহী হয় ।
অৱশ্যে যদিও আধুনিক ব্যাখ্যাই পুৰুষে নাৰীৰ পোছাক পিন্ধা কাৰ্যক লিংগৰ নিয়মক উপহাস কৰাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কৰিব পাৰে, কিন্তু বাৰট সম্প্ৰদায়ৰ বাবে ই নম্ৰতা আৰু সন্মানৰ এক প্ৰতীকীমূলক অংগীকাৰ । এই অনুষ্ঠানটোৱে কেৱল অতীতৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰাই নহয়, সদু মাতাই প্ৰদান কৰা আশীৰ্বাদক সন্মান জনোৱা বুলিও বিশ্বাস কৰা হয় ।
আনহাতে, যিসকল পুৰুষে ব্যক্তিগত ইচ্ছাৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে, সেয়া ব্যৱসায়ত সফলতাই হওক বা সুস্বাস্থ্য, সন্তান জন্মৰ বাবেই হওক; তেওঁলোকক দিয়া আশীৰ্বাদৰ বাবে ধন্যবাদ জনোৱাৰ বাবে এই অনুষ্ঠানত অংশগ্ৰহণ কৰে । গুজৰাটৰ বাৰট সম্প্ৰদায় পৰম্পৰাগতভাৱে বিভিন্ন সম্প্ৰদায়ৰ বংশাৱলী, কাহিনীকাৰ আৰু ইতিহাসকাৰ হিচাপে নিজৰ ভূমিকাৰ বাবে জনাজাত ।
তেওঁলোকে বিশেষকৈ পাৰিবাৰিক ইতিহাস আৰু মৌখিক পৰম্পৰা সংৰক্ষণ কৰে । ঐতিহাসিকভাৱে তেওঁলোকে বংশানুক্ৰমিক পৰম্পৰাৰ ৰক্ষক হিচাপে কাম কৰিছিল, বিশেষকৈ ৰাজপুত আৰু ক্ষত্ৰিয় পৰিয়ালৰ বাবে আৰু প্ৰজন্মৰ পিছত প্ৰজন্ম ধৰি সাংস্কৃতিক আৰু ধৰ্মীয় কাহিনীবোৰ অতিক্ৰম কৰাৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ আছিল ।
বংশানুক্ৰমিক কৰ্তব্যৰ উপৰি তেওঁলোকে প্ৰায়ে উৎসৱৰ সময়ত মহাকাব্য আৰু লোককাহিনী শুনায় । যদিও তেওঁলোকৰ পৰম্পৰাগত ভূমিকা সময়ৰ সৈতে বিকশিত হৈছে, বাৰট সম্প্ৰদায় গুজৰাটৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ হৈ আছে । বিশেষকৈ নৱৰাত্ৰিৰ দৰে উৎসৱৰ সময়ত ই দৃশ্যমান আৰু ইয়াত তেওঁলোকৰ অনন্য ৰীতি-নীতি এতিয়াও পালন কৰা হয় ।
