చిన్న కుగ్రామమది.. సరైన వసతులు లేవు.. ఏ అవసరం వచ్చినా పక్కన పెద్ద ఊరికి వెళ్లాల్సిందే. అలాంటి మారుమూల ప్రాంతం నుంచి వచ్చిన యువ సంచలనమే ఇప్పుడు టోక్యోలో భారత జెండాను రెపరెపలాడించాడు. రెజ్లింగ్‌లో వెండి పతకం తీసుకొచ్చిన రవికుమార్ దహియాది హరియాణాలోని సోనెపత్‌కు సమీపంలోని నాహ్రి. ఎలాంటి వసతులు లేని ఆ గ్రామం నుంచి వచ్చిన ఈ 23 ఏళ్ల మల్లయోధుడు పసిడి పతకమే లక్ష్యంగా పోరాడి రజతంతో మెరవడం విశేషం.
రవి కెరీర్‌లో అదే పెద్ద మలుపు!
హరియాణాలోని సోనెపత్‌.. ఈ పేరు చెప్పగానే ఎంతోమంది రెజ్లర్లు జ్ఞాపకమొస్తారు. అలాంటి ఊరుకు దగ్గర్లోని నాహ్రి రవి సొంతూరు. అఖాడాల మధ్యే పెరగడం ఆరంభం నుంచి రెజ్లింగ్‌పై మక్కువ పెంచుకున్నాడతను. రవి తండ్రి రాకేశ్‌ దహియా రైతు. సొంత పొలం కూడా లేదు. ఇతరుల పొలాలను కౌలుకు తీసుకుని సాగు చేసేవాడు. అయితే తన కొడుకు అభిలాషను నెరవేర్చేందుకు రాకేశ్‌ చాలా కష్టపడ్డాడు. రెజ్లింగ్‌పై రవి ఇష్టాన్ని ఎప్పుడూ కాదనలేదు. అతడిని మరింత ప్రోత్సహించాడు. తమ గ్రామానికి చెందిన అమిత్‌ దహియా ప్రపంచ రెజ్లింగ్‌లో పతకం గెలవడం వల్ల తన కొడుకునూ ఓ ఛాంపియన్‌లా చూసుకోవాలని అతడు కలలుగన్నాడు. ఇంట్లో ఇబ్బందులు ఉన్నా రవిని రెజ్లింగ్‌ ఛాంపియన్‌ చేయాలని తపించాడు. అప్పులు చేసి తనయుడిని 10 ఏళ్ల వయసులో దిల్లీలో ఛత్రసాల్‌ స్టేడియంలో చేర్పించాడు. ఇదే రవి కెరీర్‌లో అతిపెద్ద మలుపు.
యోగేశ్వర్‌ గదిలో ఉండటం వల్ల కసి పెరిగింది..
ఛత్రసాల్‌ స్టేడియంలో కుర్రాళ్లంతా కలిసి ఓ పెద్ద హాల్‌లో ఉండేవారు. ఆటనే శ్వాసగా చేసుకుని కఠోర సాధన చేస్తున్న రవిలోని ప్రతిభను గుర్తించిన కోచ్‌లు అతడికి ఒక గది కేటాయించారు. స్టేడియంలో ట్రైనింగ్‌ హాల్‌కు పక్కన ఉండే ఆ గదికి ఒక ప్రత్యేకత ఉంది. ఒలింపిక్స్ పతకం గెలిచిన యోగేశ్వర్‌ దత్‌ ఒకప్పుడు ఉన్నది అక్కడే. రవి ప్రతిభ చూసిన తర్వాత అతడికి దాన్ని కేటాయించారు.రెజ్లింగ్‌నే ప్రాణంగా చేసుకున్న అతడికి యోగి గది కేటాయించడం వల్ల ఛాంపియన్‌ కావాలన్న కసి అతడిలో మరింత పెరిగింది. పేదరికం తన ఎదుగుదలకు ఇబ్బందిగా మారినా దాన్ని ఎప్పుడూ ఆటపై ప్రభావం చూపనీయలేదు.ఎంతో కష్టపడి అతడి తండ్రి ప్రతి రోజు 60 కిలోమీటర్లు ప్రయాణించి కొడుకుకు పాలు, పండ్లు అందించేవాడు. అతడి ఇబ్బందులను గమనించిన సీనియర్‌ రెజ్లర్లు అవసరమైనప్పుడు రవికి అండగా నిలిచేవారు.