ఆరోగ్య సేవల అందుబాటులో నగరాలకు గ్రామాలకు, సంపన్నులకు ఆపన్నులకు మధ్య అంతరాలకు దశాబ్దాలుగా అంటుకట్టి పెంచిపోషించిన ప్రభుత్వాల పాపమే నేడు కొవిడ్‌ కల్లోలంలో కోట్లాది సామాన్యులతో కన్నీళ్లు పెట్టిస్తోంది. ఆరోగ్యం ప్రజల ప్రాథమిక హక్కు అన్న రాజ్యాంగ స్ఫూర్తితో పాటు వైద్యచికిత్సల వ్యయం అందరికీ అందుబాటులో ఉండటం ఆ హక్కులో అంతర్భాగమన్న సుప్రీంకోర్టు తీర్పులకూ మన్నన దక్కని దుస్థితిలో- ఆరోగ్య అసమానతా సూచీలో 158 దేశాల్లో ఇండియా 129వ స్థానంలో కునారిల్లుతోంది!
మౌలిక వసతుల లేమితో మూలుగుతున్న సర్కారీ దవాఖానాల వల్ల గ్రామీణుల్లో 72 శాతం, పట్టణాల్లో 79 శాతం ప్రజలకు ప్రైవేటు ఆసుపత్రులే దిక్కవుతున్నాయి. గడచిన దశాబ్ద కాలంలో ప్రైవేటు వైద్యభారం 175 శాతానికి పైగా పెరిగిందంటున్న అధ్యయనాలు- తలకు మించుతున్న వ్యయంతో సెకనుకు ఇద్దరు పేదరికం పడగనీడలోకి ఒరిగిపోతున్నారనే చేదువాస్తవాన్నీ చాటుతున్నాయి.
నాణ్యమైన వైద్యసేవల అందుబాటులో భూటాన్‌, బంగ్లాదేశ్‌, శ్రీలంకల కంటే వెనకబడిన ఇండియాలో ప్రజారోగ్యంపై ప్రభుత్వాల వ్యయం నానాటికీ తగ్గిపోతుండటమే ఆందోళనకరం! రెండు దశాబ్దాల క్రితమే దేశ జీడీపీలో 1.01 శాతాన్ని వైద్యారోగ్య రంగానికి ప్రత్యేకించిన కేంద్రం- ఈ ఏడాదిలో ఆ మొత్తాన్ని మరీ 0.34 శాతానికే పరిమితం చేసింది! 2017 జాతీయ ఆరోగ్య విధానం ప్రకారం బడ్జెట్‌లో కనీసం ఎనిమిది శాతాన్ని ప్రజారోగ్యంపై వెచ్చించాల్సిన రాష్ట్రాలూ సగటున 5.18 శాతం కేటాయింపులతోనే సరిపుచ్చుతున్నాయి. ప్రజల సగటు ఆయుర్దాయం ఒక సంవత్సరం పెరిగితే స్థూలదేశీయోత్పత్తి ఏడాదికి నాలుగు శాతం వృద్ధి చెందుతుందని, వైద్యరంగంలో సమధిక పెట్టుబడులు విస్తృత ఉపాధి అవకాశాలకు ఊతమిస్తాయని కేంద్ర ఆరోగ్య శాఖే చెబుతున్నా- ప్రజారోగ్య రంగాన్ని పటిష్ఠీకరించి దేశాభివృద్ధికి బాటలు పరవడంలో ప్రభుత్వాల నిర్లక్ష్యమే ప్రజలకు పెనుశాపమవుతోంది!
కాగ్ నివేదికలో...