ಚೆನ್ನೈ:ವಿವಾದಿತ ಪೌರತ್ವ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಕಾಯ್ದೆ (ಸಿಎಎ)ಯ ಮಸೂದೆ ಅಂಗೀಕರಿಸಿದ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಕಳೆದ ತಿಂಗಳು ಅದರ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರುವುದಾಗಿ ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರ ಘೋಷಿಸಿದೆ. ಸಿಎಎ ಅಡಿ 2014ರ ಡಿಸೆಂಬರ್ 31 ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನ, ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಿಂದ ಹಿಂದೂ, ಸಿಖ್, ಬೌದ್ಧ, ಜೈನ್, ಪಾರ್ಸಿ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ವಲಸಿಗರಿಗೆ ಪೌರತ್ವವನ್ನು ತ್ವರಿತ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ.
ತೀವ್ರ ಟೀಕೆಗಳ ನಡುವೆ ಈ ಕಾನೂನಿಗೆ ಹಸಿರು ನಿಶಾನೆ ತೋರಲಾಗಿದೆ. ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ವಲಯಗಳು ಕಾನೂನಿನ ನ್ಯೂನತೆಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸಿ, ಇದನ್ನು ತಾರತಮ್ಯ ಎಂದು ಕರೆದಿವೆ. ಕಾನೂನಿನ ಕುರಿತ ಎತ್ತಲಾದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಗಮನಾರ್ಹ ಎಂದರೆ, ಅದು ಎಲ್ಲ ಧಾರ್ಮಿಕ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಎಲ್ಲ ನೆರೆಹೊರೆಯವರಿಗೂ ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ವಲಸಿಗ ಸಮುದಾಯಗಳಿವೆ. ಇವುಗಳು ಸಿಎಎ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಒಳಪಡುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ಈ ಆಯ್ದು, ಹೆಕ್ಕುವ ವ್ಯಾಯಾಮದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಒಂದು ಸಮುದಾಯವು ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ತಮಿಳು ನಿರಾಶ್ರಿತರು. ಸುಮಾರು 60 ಸಾವಿರ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಇದೆ. ಕೆಲವು ಪ್ರಕಟಣೆಗಳಲ್ಲಿ 'ಎಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲದ ಜನರು' ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಈ ನಿರಾಶ್ರಿತರು, 1980ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಭೀಕರವಾದ ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಅಂತರ್ಯುದ್ಧದಿಂದ ಸುರಕ್ಷತೆ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಆಗಮಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಕಠೋರ ವರ್ತಮಾನ, ಕರಾಳ ಭವಿಷ್ಯ: ಮಧುರೈ ಮತ್ತು ಕೊಯಮತ್ತೂರಿನಲ್ಲಿರುವ ಶಿಬಿರಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದಾಗ ಈ ನಿರಾಶ್ರಿತರು ವಾಸಿಸುತ್ತಿರುವ ಹೀನಾಯ ಸ್ಥಿತಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುತ್ತದೆ. ಕೊಯಮತ್ತೂರಿನ ಪೂಲುವಪಟ್ಟಿ ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 1800 ತಮಿಳು ನಿರಾಶ್ರಿತರನ್ನು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು ಕೋಣೆಗಳ ಸಿಮೆಂಟ್ ಸೀಟಿನ ಛಾವಣಿಯ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಶೌಚಾಲಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶೌಚಾಲಯಗಳನ್ನು ಬಳಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿ ನೂರು ನಿರಾಶ್ರಿತರಿಗೆ ಒಂದು ಶೌಚಾಲಯವಿದೆ. ಮಹಿಳೆಯರು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ಸಹ ಅನೈರ್ಮಲ್ಯದ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಪೌರತ್ವ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಅವಕಾಶಗಳ ಕೊರತೆಯು ಅವರ ಜೀವನ ಮಟ್ಟವನ್ನು ಸುಧಾರಿಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗಿದೆ.
ಈ ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲಿರುವ ಯುವಕರು ಉದ್ಯೋಗ ಪಡೆಯುವ ಯಾವುದೇ ಭರವಸೆಯಿಲ್ಲದೇ, ಶಾಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದರೂ ಅದು ಮರೀಚಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ''ನಾನು 11ನೇ ತರಗತಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಸರ್ಕಾರಿ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಆಗಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ, ನಾನು ನಾಗರಿಕನಲ್ಲದ ಕಾರಣ ನಾನು ಅಂತಹ ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಿಗೆ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಶಿಕ್ಷಣವು ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯೋಜನಕ್ಕೆ ಬಂದಂತಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸಿದ್ದೇನೆ'' ಎಂದು ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಅನೇಕ ಹದಿಹರೆಯದವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾದ ಪ್ರೀತಿ (ಹೆಸರು ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗಿದೆ) ತಮ್ಮ ಕರಾಳ ಭವಿಷ್ಯದ ಚಿಂತೆ ಹೊರಹಾಕಿದರು.
ನಿರಾಶ್ರಿತ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬರು ಮಾತನಾಡಿ, ''ನಾವು 30 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಇಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಮೂಲ ಅವಶ್ಯಕತೆಗಳಾದ ಬಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಆಹಾರವನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ನಮಗೆ ಪೌರತ್ವವಿದ್ದರೆ, ನಾವು ಬ್ಯಾಂಕ್ ಸಾಲ ಪಡೆದು ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಗವನ್ನಾದರೂ ಖರೀದಿಸಹುದು. ಇದರಿಂದ ನಮಗೂ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅನುಕೂಲವಾಗುತ್ತಿತ್ತು'' ಎಂದರು. ''ಬೇರೆ ದೇಶಗಳಿಗೆ ತೆರಳುವವರಿಗೆ 5 ರಿಂದ 10 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಪೌರತ್ವ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ನಾವು 35 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೂ ನಮಗೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ನಾವು ಈಗ ಶ್ರೀಲಂಕಾಕ್ಕೆ ಹೋದರೂ ಅಲ್ಲಿನ ಪೌರತ್ವ ಇಲ್ಲ. ಅಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ನಾವು ನಿರಾಶ್ರಿತರಾಗಿ ಬದುಕಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇದೆಯೇ?, ಪೌರತ್ವ ನೀಡುವ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ನಾವು ಮತ ಹಾಕುತ್ತೇವೆ. ನಾವು ಪೌರತ್ವ ನೀಡುವಂತೆ ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಮಗೆ ಬೇರೇನೂ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ'' ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.
ನರ್ಸ್ ಆಗಲು ಬಯಸಿರುವ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಮಹಿಳಾ ನಿರಾಶ್ರಿತೆ, ''ಸರ್ಕಾರಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಖಾಸಗಿ ಉದ್ಯೋಗದ ಮೊರೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಕಡಿಮೆ ಸಂಬಳ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ನನ್ನ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಹತೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಪೌರತ್ವ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣ ನಾನು ಅರ್ಹನಲ್ಲ. ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಅತೀ ಕಡಿಮೆ ಸಂಬಳಕ್ಕೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ'' ಎಂದು ಅವಲತ್ತುಕೊಂಡರು. ಈ ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿರುವ ಇತರ ಅನೇಕ ನಿರಾಶ್ರಿತರು ಸಹ ಉತ್ತಮ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಅರ್ಹತೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ಅವೆರಲ್ಲರೂ ಪೇಂಟರ್ ಆಗಿ, ಹೋಟೆಲ್ಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಹೋಗುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ.
ಸಾಮಾನ್ಯ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಅಡೆತಡೆಗಳು: ಉದ್ಯೋಗಗಳಿಗೆ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿದಿರುವುದಲ್ಲದೇ ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ತಮಿಳರು ಐದು ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಮೀರದ, ಗುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರ ಆಸ್ತಿ ಹೊಂದಲು ಅಥವಾ ವರ್ಗಾಯಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. 'ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರು' ಎಂಬ ಅವರ ಪ್ರಸ್ತುತ ಸ್ಥಿತಿಯ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ದಾಖಲೆರಹಿತ ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ಸೂಚನೆಗಳಿಂದಾಗಿ ವಾಹನಗಳನ್ನು ಹೊಂದಲು ಅಥವಾ ಭಾರೀ ಮೋಟಾರು ವಾಹನಗಳಿಗೆ ಪರವಾನಗಿಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಹ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ವಾಹನಗಳ ನೋಂದಣಿಗಾಗಿ ಪ್ರಸ್ತುತ ನಿಯಮಗಳು, ಶ್ರೀಲಂಕಾ ತಮಿಳರಿಗೆ ಸರ್ಕಾರ ನೀಡಿದ ಗುರುತಿನ ಚೀಟಿಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ತಮ್ಮ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಲಘು ಮೋಟಾರು ವಾಹನಗಳನ್ನು ನೋಂದಾಯಿಸಲು ಮತ್ತು ಹೊಂದಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಯುವಕರು ಓದು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಹೋದಾಗ ಜೀವನ ಕಷ್ಟಕರ ಎನಿಸುತ್ತಿದೆ. ತಮಿಳುನಾಡು ಪೊಲೀಸರ ವಿಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಕ್ಯೂ ಬ್ರಾಂಚ್ (ಆಂತರಿಕ ಭದ್ರತೆ) ಅವರ ಚಲನವಲನದ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಿಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಶಿಬಿರಗಳ ಮೇಲೆ ನಿಗಾ ವಹಿಸುವ ಕ್ಯೂ ಬ್ರಾಂಚ್ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಈ ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲಿನ ಯುವಕರು ಒಮ್ಮೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರೆ, ಅವರು ಆಡಿಟ್‌ಗೆ ಖುದ್ದಾಗಿ ಹಾಜರಾಗಬೇಕು ಎಂದು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾದ ನಿಯಮವನ್ನು ವಿಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮೂರು ಆಡಿಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ವಿಫಲವಾದರೆ ಶಿಬಿರದಿಂದ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನೋಂದಣಿಯನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು:2022ರ ನಿರಾಶ್ರಿತರಿಗಾಗಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಹೈ ಕಮಿಷನರ್ (UNHCR) ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಪ್ರಕಾರ, ಶೇ.47ರಷ್ಟು ನಿರಾಶ್ರಿತ ಮಹಿಳೆಯರು ನಿದ್ರಾಹೀನತೆ, ವೈರಾಗ್ಯ ಮತ್ತು ಖಿನ್ನತೆಯಂತಹ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯದ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಸಾಲ, ನಿರಾಶ್ರಿತರಾಗಿ ಅವರ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ, ದೈಹಿಕ ಬೆದರಿಕೆಗಳು, ಮದ್ಯಪಾನ ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರ ಮಾದಕ ವ್ಯಸನ ಮತ್ತು ಇತರ ವೈವಾಹಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಸೇರಿವೆ. ಈ ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಶೇ.2ರಷ್ಟು ನಿರಂತರವಾಗಿ, ಶೇ.7ರಷ್ಟು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ಶೇ.19ರಷ್ಟು ವಿರಳವಾಗಿಯೂ ಮಹಿಳೆಯರು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ.
ಸಂಖ್ಯೆಗಳು ಏನು ಹೇಳುತ್ತವೆ?:2021ರಲ್ಲಿ ತಮಿಳುನಾಡು ಸರ್ಕಾರವು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ತಮಿಳರ ಪುನರ್ವಸತಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಸಮಿತಿಯನ್ನು ರಚಿಸಿತ್ತು. 2023ರ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ನಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಎಂ.ಕೆ.ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಅವರಿಗೆ ಮಧ್ಯಂತರ ವರದಿಯನ್ನು ಸಮಿತಿ ಸಲ್ಲಿಸಿತ್ತು. ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಸುಮಾರು 58,200 ಶ್ರೀಲಂಕಾ ತಮಿಳರು ರಾಜ್ಯಾದ್ಯಂತ 104 ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲಿ ನೋಂದಾಯಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಇವರಲ್ಲಿ 33,400 ನಿರಾಶ್ರಿತರು ಶಿಬಿರಗಳ ಹೊರಗೆ ವಾಸಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗಳಲ್ಲಿ ನೋಂದಾಯಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.