টীয়ক : অসমৰ মহাপুৰুষীয়া চহকী সংস্কৃতিৰ অন্যতম বৰঘৰ হৈছে সত্ৰসমূহ । এগৰাকী সত্ৰাধিকাৰৰ তত্ত্বাৱধানত সত্ৰসমূহ পৰিচালনা হয় যদিও সত্ৰৰ বিভিন্ন কাম-কাজ, হিচাপ-পত্ৰৰ বাবে বিভিন্ন দায়িত্বত বিভিন্নজন নিয়োজিত হৈ থাকে । সত্ৰৰ পৰম্পৰা অনুসৰি সংসাৰৰ সকলো মায়া-মোহ ত্যাগ কৰি গুৰু সেৱা তথা আধ্যাত্মিক শিক্ষা গ্ৰহণৰ অৰ্থে উদাসীন জীৱন যাপন কৰাসকলে এনেবোৰ কাম-কাজত নিয়োজিত হয় ।
এইসকল সেৱক উদাসীন ভকত বা কেৱলীয়া ভকত হিচাপে পৰিচিত । তেওঁলোকে সৰুতেই ঘৰ-সংসাৰ সকলো এৰি সত্ৰত বসবাস কৰে । চুৰীয়া, চেলেং, গামোচা তিনি বস্ত্ৰ পৰিধান কৰি লাহে লাহে সত্ৰীয়া সংস্কৃতি তথা আধ্যাত্মিক পৰিবেশত নিজকে খাপ খুৱাই নিজকে বৈষ্ণৱ হিচাপে গঢ়ি তোলে ।
পুৱা স্নান, গোঁসাই আসনত বন্তি, নামঘৰত সেৱাকে ধৰি নিত্য নৈমিত্তিক সকলো কাম-কাজ কৰি বিদ্যালয়, মহাবিদ্যালয়ত পঢ়া-শুনা কৰাৰ সমান্তৰালকৈ সত্ৰৰ পৰিবেশত বৰগীত, দিহানাম, খোলবাদন, সত্ৰীয়া নৃত্য, ভাওনা, গায়ন-বায়ন, ভাগৱত পাঠ, নাম প্ৰসংগ আদিৰ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি গুৰু সংস্কৃতিত পাৰ্গত হৈ পৰে এইসকল বৈষ্ণৱ ।
অসমৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা আহি সত্ৰৰ বহাত একেলগে ভাতৃত্ববোধেৰে ন-পুৰণি সকলো ভকত বসবাস কৰি নিজৰ অন্ন, বস্ত্ৰ সকলো নিজে গোটোৱাৰ লগতে অৱসৰ সময়ত বিভিন্ন খেলা-ধূলাৰ মাজেৰে জীৱন অতিবাহিত কৰে । পুথিগত শিক্ষাৰ সমান্তৰালকৈ আধ্যাত্মিক শিক্ষাৰে শিক্ষিত এনে এজন বৈষ্ণৱৰ কথা আজি আমি ক'বলৈ ওলাইছোঁ ।
শ্ৰীশ্ৰী আউনীআটী শাখা সত্ৰৰ অন্যতম উদাসীন ভকত ৰাজেন ভড়ালীৰ জীৱন গাথা
বিদ্যালয়, মহাবিদ্যালয়ত অধ্যয়ন কৰাৰ পাছত সত্ৰীয়া সংস্কৃতিৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈ আউনীআটী সত্ৰৰ সত্ৰাধিকাৰ ড৹ পিতাম্বৰ দেৱগোস্বামীক গুৰু হিচাপে লৈ সত্ৰৰ শিষ্যত্ব গ্ৰহণ কৰি সত্ৰৰ দক্ষিণ হাটিত সুদীৰ্ঘকাল অৱস্থান কৰি আছে ৰাজেন ভড়ালীয়ে ।