গুৱাহাটী : 1935 চনত মুক্তি লাভ কৰা ৰূপকোঁৱৰ জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত প্ৰথম অসমীয়া ছবি জয়মতীৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছিল অসমীয়া ছবিৰ যাত্ৰা ৷ এই যাত্ৰাই বহু ঘাত-প্রতিঘাত, উত্থান-পতনৰ মাজেৰে আহি আজিৰ পর্যায় পাইছেহি । এতিয়াৰ এই সময়খিনিৰ পৰা যদি আমি আৰম্ভণিৰ সময়ছোৱালৈ উভতি যাওঁ তেন্তে দেখা পাম এক বৃহৎ পাৰ্থক্য ৷
এটা সময় আছিল য’ত এটা বছৰত এখন বা দুখনহে অসমীয়া ছবিয়ে মুক্তি লাভ কৰিছিল আৰু বছৰটোত মুক্তি লাভ কৰিবলগীয়া সেই ছবিকেইখনৰ বাবেই দৰ্শকে অধীৰ আগ্ৰহেৰে বাট চাই ৰৈছিল ।
এটা সময় আছিল যেতিয়া দর্শকে গাঁৱৰ পৰা বাছ ভাৰা কৰি অসমীয়া ছবি চাবলৈ ছবিগৃহলৈ আহিছিল । কিন্তু লাহে লাহে পৰিস্থিতি বেয়ালৈ আহিল ৷ অৰ্থনৈতিক দুৰৱস্থাৰ বাবে অসমীয়া ছবি উদ্যোগটো জহি-খহি যাবলৈ ধৰিলে । বহু চিত্ৰগৃহ ক্ৰমাৎ বন্ধ হ’বলৈয়ো আৰম্ভ কৰিলে ।
অসমীয়া ছবি ‘‘যৌৱনে আমনি কৰে’’ আছিল অসমীয়া ছবি উদ্যোগটোৰ বাবে অন্য এটা টাৰ্ণিং পইণ্ট । এই ছবিখনৰ পাছত বছৰ এটাত মুক্তি পোৱা ছবিৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে । কিছু বছৰ এই ধাৰা অব্যাহত থকাৰ পাছত পুনৰ অসমীয়া ছবিজগতলৈ দুৰ্দিন ঘূৰি আহিছিল ।
ক’ভিডকালীন পৰিস্থিতিৰ বাবে আধাতে ৰৈ গ’ল বহু ছবিৰ কাম । বন্ধ হৈ গ’ল বহু পুৰণি ছবিগৃহ । কিন্তু এতিয়া যেন পুনৰ লহপহকৈ বাঢ়ি আহিছে অসমীয়া ছবি উদ্যোগটো । ঠন ধৰি উঠিছে অসমীয়া ছবি উদ্যোগ । এটা সময়ত আঙুলিৰ মূৰত গণিব পৰাকৈ মুক্তি পোৱা ছবিৰ সংখ্যা এতিয়া বৃদ্ধি পাইছে ।
প্ৰতি সপ্তাহতে এতিয়া মুক্তি লাভ কৰিবলৈ লৈছে এখনকৈ অসমীয়া চিনেমাই । কিন্তু ইমানৰ পাছতো যেন সুখী নহয় ছবি ব্যৱস্যায়ীসকল । ছবিসমূহে মুক্তি ঠিকেই লাভ কৰিছে কিন্তু ইয়াৰে বহু সংখ্যক ছবি প্ৰকৃতাৰ্থত নাই চলা । এই সন্দৰ্ভত আমি চলচ্চিত্ৰ সমালোচক তথা নৱ প্ৰজন্মৰ পৰিচালকসকলৰ মন্তব্য ল’বলৈ চেষ্টা কৰিছিলো ।
“কেৱল মই বুলিয়ে নহয়, পৃথিৱীত এনে কোনো মানুহ নাই, যিয়ে জানে যে কি কৰিলে ছবিখন চলিব । যদিহে কোনোবাই ক’ব পাৰিলেহেতেন যে এনে কৰিলে ছবিখন চলিব বা অমুক-অমুক কৰিলে ছবিখন চলিব, তেন্তে তেওঁ কেৱল এই কথা কৈয়ে বহুত টকাৰ মালিক হ’ব পাৰিলেহেতেন । সেইবাবে ছবিক এক ধৰণৰ জুৱা বুলি কোৱা হয় ।
দৰ্শকে কি বিচাৰে সেয়া আগতে কোনেও অনুমান কৰিব নোৱাৰে । একেই উপাদান থকা এখন ছবি কেতিয়াবা হিট হয় আৰু কেতিয়াবা ফ্লপ হয় । প্ৰতি সপ্তাহত একোখনকৈ অসমীয়া ছবি মুক্তি পাইছে সেইটোক লৈ ভাল পাব লগা কথা এইটোৱেই যে ছবিখনৰ নামত কিছু পইচা উদ্যোগটোত চলি আছে ।
এখন ছবি যেতিয়া নির্মাণ হয় তাত বহু টকা বিনিয়োগ হয় । সেই বিনিয়োগ কৰা পইচা ছবি উদ্যোগটোতে ঘূৰি থাকে । ছবিখনৰ নামত বিনিয়োগ কৰা ধন উভতি নাহিলেও কিন্তু সেই ধন বহু মানুহৰ জেপলৈ গুচি যায় । সেই চাৰ্কুলেশ্যনটো ছবি উদ্যোগৰ বাবে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ । এখন ছবি চলা-নচলা বা ব্যৱসায়টোৰ কথা কোৱাটো টান ।
লগতে এখন ছবি কৰিয়ে যে হিট হ’ব সেইটো ভৱাটোও উচিত নহয় । যদি ব্যৱসায় কৰিব বিচাৰে তেন্তে ব্যৱসায়ীগৰাকীৰ হাতত একে ধৰণৰ তিনিটা প্ৰডাক্ট থকাটো প্ৰয়োজন । ছবিখন চাবলৈ দৰ্শকক জোৰ কৰি টানি আনিব নোৱাৰি, ছবিখনৰ এটা নিজা জোৰ থকাটো প্ৰয়োজন ।”
পৰিচালক সুব্ৰত কাকতিয়ে ক’লে সাধাৰণ ৰাইজৰ কথা
“প্ৰথম কথা ছবি হৈছে বহু ব্যয়বহুল মাধ্যম । এটা পৰিয়ালে ছবিগৃহলৈ গৈ ছবি এখন চোৱা মানে 1000-1500 টকা খৰচ হয় । গতিকে সাধাৰণ পৰিয়াল এটাৰ বাবে ইমানবোৰ ছবি চোৱাটো সম্ভৱ নহয় । হিন্দী ছবিৰ ক্ষেত্ৰতো বহু ছবি নচলে । গতিকে ছবিখন চাবলৈ আমাৰ অৰ্থনীতিও শক্তিশালী হ’ব লাগিব ।
লগতে নিৰ্মাতাসকলৰ তৰফৰ পৰাও সাধাৰণ ৰাইজক আকৰ্ষণ কৰিব পাৰিছে নে নাই সেইটো লক্ষ্য ৰখাটো উচিত । কাৰণ ছবি এখন চাবলৈ ছবিগৃহলৈ মানুহ টানি অনাটো সম্ভৱ নহয় । গতিকে নিৰ্মাতাসকলে ৰাইজৰ উপভোগ্য হোৱাকৈ ছবি নিৰ্মাণ কৰিছে নে নাই সেইটোও গুৰুত্বপূৰ্ণ । মোৰ মতে অসমীয়া ছবি উদ্যোগতো ইমানো ডাঙৰ হোৱা নাই যে ৰাইজে প্ৰতি সপ্তাহত ছবি উপভোগ কৰিব পাৰিব ।”
“এটা সময় আছিল যেতিয়া ছবি কোনো এটা বছৰত এখন বা দুখনকৈহে মুক্তি লাভ কৰিছিল । যৌৱনে আমনি কৰে ছবিখনৰ মুক্তিৰ পাছৰে পৰা বছৰটোত মুক্তি পোৱা ছবিৰ সংখ্যা বাঢ়িল । চলিত বৰ্ষত মোৰ হাতত থকা তথ্য অনুসৰি অক্টোবৰ মাহলৈ মুক্তি পোৱা ছবিৰ সংখ্যা 24 খন ।
এতিয়া দেখা গৈছে যে নৱ প্ৰজন্মৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ মাজত ছবি নিৰ্মাণ কৰাৰ প্ৰতি আগ্ৰহ বৃদ্ধি পাইছে । কিন্তু ছবি নিৰ্মাণ কৰিলেই নহ'ব । ছবিৰ এখন বজাৰ আছে, ছবিখন চলাব পাৰিব লাগিব । তেতিয়াহে ছবি উদ্যোগতো ঠন ধৰি উঠিব । এই ক্ষেত্ৰত প্ৰচাৰো গুৰুত্বপূৰ্ণ । কাৰণ কিছু ছবি মুক্তি পাই, অথচ প্রচাৰৰ অভাৱত ছবিখন মুক্তি পোৱাৰ দিনাহে গম পোৱা যায় ।
প্ৰচাৰৰ চমকেও এখন ছবি হিট কৰিব পাৰে । বহু সময়ত প্ৰচাৰৰ অভাৱত ব্যৱসায়িকভাৱে লোকচানৰ সন্মুখীন হোৱা দেখা যায় । এইবছৰ মুক্তি পোৱা বহু ছবিৰে কাহিনীৰ দিশটোও অতি দুৰ্বল । লগতে অভিনয় দক্ষতা, কাৰিকৰী দিশো অতি নিম্নখাপৰ পাইছো । যাৰ বাবে বহু ছবি মুক্তি পাইয়ো চলা নাই ।”
“এখন স্ক্ৰীপ্ট বিক্ৰী কৰাৰো বহু কথা থাকে । ছবি চলিবলৈ হ’লে স্ক্ৰীপ্ট ভাল হোৱাৰ লগতে কাৰিকৰী দিশটোতো গুৰুত্ব দিব লাগিব । এই ক্ষেত্ৰত চৰকাৰৰ সহায়ৰো প্ৰয়োজন । অসমীয়া ভাষা কোৱা মানুহ কিমান আছে সেইটোও গুৰুত্বপূৰ্ণ । অসমীয়া ছবি জীয়াই থাকিবলৈ হ’লে অসমীয়া ভাষা, সংস্কৃতি আমি জীয়াই ৰাখিব লাগিব ।”
