ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼
ਸਿਆਣਪ, ਗਿਆਨ, ਸੰਦੇਹ ਅਤੇ ਭੁਲੇਖੇ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ, ਮੁਆਫ਼ੀ, ਸੱਚਾਈ, ਇੰਦਰੀਆਂ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ, ਇੰਦਰੀਆਂ ਉੱਤੇ ਕਾਬੂ, ਅਨੰਦ ਅਤੇ ਦਰਦ, ਜਨਮ, ਮੌਤ, ਡਰ, ਨਿਡਰਤਾ, ਅਹਿੰਸਾ, ਸਮਾਨਤਾ, ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ, ਤਪੱਸਿਆ, ਦਾਨ, ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਅਤੇ ਬਦਨਾਮੀ - ਇਹ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਕਈ ਗੁਣ ਹਨ ਜੋ ਮੇਰੇ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਜੋ ਲੋਕ ਭਗਤੀ ਦੇ ਅਮਰ ਮਾਰਗ ਤੇ ਚੱਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੋ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਗਤੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅੰਤਮ ਟੀਚਾ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਭਗਤ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ ਹਨ। ਸ਼ੁੱਧ ਭਗਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਪਰਮ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਪਰਮ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਸਮਰਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਪਰਮ ਆਤਮਾ ਬਾਰੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਬਹੁਤ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਅਤੇ ਅਨੰਦ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਸਦਾ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਰ ਪਾਸੇ ਵਗਣ ਵਾਲੀ ਤੇਜ਼ ਹਵਾ ਸਦਾ ਆਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਟਿਕਦੀ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਰਚੇ ਹੋਏ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮ-ਆਤਮਾ ਵਿੱਚ ਟਿਕ ਕੇ ਜਾਣੋ। ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਵਿਚ ਜਨਮ ਲੈਣਗੇ। ਪੂਰਵਜਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਕੋਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਭੂਤ-ਪ੍ਰੇਤਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਵਿਚ ਜਨਮ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੋ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਗਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲ ਵੱਸਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਪੱਤਰ, ਫੁੱਲ, ਫਲ ਜਾਂ ਜਲ ਭੇਟ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕੁਝ ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਤਪੱਸਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਅਰਪਣ ਕਰਕੇ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦਾ ਪੱਖ ਪੂਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਬਰਾਬਰ ਹਨ। ਪਰ ਜੋ ਕੋਈ ਭਗਤੀ ਨਾਲ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਉਸ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਹੈ, ਉਸ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵੀ ਉਸ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਹੈ। ਜਿਹੜੇ ਮਨੁੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਨੀਚ ਜੰਮੀਆਂ ਹੋਣ, ਵਣਜਾਰੇ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਹੋਣ, ਉਹ ਪਰਮ ਨਿਵਾਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਨਿਰਾਲੀ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।
