ठाणे - नवी मुंबई विमानतळाला बाळासाहेब ठाकरे यांचे नाव देण्यात यावे, यासाठी शिवसेना ठाम असतांना दुसरीकडे विरोधक आणि स्थानिक भूमिपुत्र दिबा पाटील यांच नाव देण्यासाठी आक्रमक होतांना दिसत आहेत. त्यात आता स्थानिक युवक भूमिपुत्र हे देखील रस्तावर उतरत आहेत. नवी मुंबई विमानतळाला दिबा पाटील यांचे नाव देण्यासाठी ठाणे, पालघर, रायगड जिल्ह्यातील पाच तरुणांची पंचमहाभूत नावाचा गृप तयार करून त्या गृपद्वारे नवी मुंबई विमानतळाला दिबा पाटील यांचे नाव देण्याबाबत खेडोपाडी जावून जनजागृती करत आहेत.
दिबा पाटील या नावाची मागणी करणाऱ्या प्रकल्पग्रस्त शेतकऱ्यांनी सर्वपक्ष कृती समितीची स्थापना केली. त्याच समितीशी सलग्न पंचमहाभूत चारही जिल्ह्यात लोकनेते दिबा पाटील यांच्या विषयी जनजागृती करीत आहेत. विमानतळाला नाव देण्याची मागणी 2012 पासूनची आहे. 2012 ला अखिल आगरी परिषदेच्या अधिवेशनात लोकनेते दिबा पाटील हयात असताना भूमिपुत्रांनी नवी मुंबई विमानतळाला त्यांचे नाव देण्याची तत्कालीन मुख्यमंत्र्याकडे मागणी केली होती. आता शिवसेनेने बाळासाहेब ठाकरे यांच्या नावाची तयारी सुरू केली आहे, त्यामुळे आता हा नावांचा वाद पेटला आहे.
2013 ला विमानतळाला जमिनी संपादनाच्या वाटाघाटातील विमानतळ बाधित प्रकल्पग्रस्तांच्या मागण्यांमध्ये विमानतळाला दिबांचे नाव देण्याची ही एक प्रमुख मागणी होती. 2015 ला हुतात्मादिन साजरा करते वेळी अखिल आगरी परिषदेचे अध्यक्ष श्याम म्हात्रे यांनी दिबांच्या नावासाठी पालकमंत्री एकनाथ शिंदे आणि खासदार कपिल पाटील यांच्याकडे निवेदन दिले होते. त्यानुसार 2016 ला खासदार कपिल पाटील यांना मिळालेल्या निवेदनावरुन लोकसभेत प्रथमत: मागणी मांडली. त्यानंतर 2018 वरळी 28 मार्च अखिल आगरी सेवा संघ येथे अनेक भुमीपुत्र संघटनेचा मिळून भूमिपुत्र महासंघ झाला त्या महासंघाद्वारे क्राँग्रेस नेते अशोक चव्हाण यांच्याकडे निवेदन 2018 ला अशोक चव्हाण यांनी तात्कालीन मुख्यमंत्री देवेंद्र फडणवीस यांना निवेदन सादर पुढे देवेंद्र फडणवीस यांनी केंद्राशी पत्रव्यवहार केला असल्याचे आंदोलनकर्त्यांनी सांगितले.
2018 नागरी उड्डान मंत्रालयाला श्याम म्हात्रे यांनी दिबांच्या नावाची मागणी करणारे पत्रक पाठवले. 2018-19 ला खासदार कपिल पाटील यांनी पुन्हा संसदेत हा प्रस्ताव मांडला. 2020 डिंसेबरमध्ये करोनाच्या सावटात जग असताना एकनाथ शिंदे नवी मुंबई विमानतळाला बाळासाहेब ठाकरे यांचे नाव देण्यात यावे, यासाठी मुख्यंमंत्र्याना निवेदन दिले. त्यावेळी तात्काळ अखिल आगरी समाज परिषदेचे अध्यक्ष दशदथ पाटील यांनी लोकनेते दिबांचे नाव नवी मुंबई विमानतळाला देण्यासंदर्भात सभा बोलवली व 20 जानेवारी 2021 रोजी आगरी कोळी युथ फाऊंडेशचे अध्यक्ष निलेश पाटील यांनी नवी मुंबईत याच संदर्भात रॅपीड बैठका 20 पेक्षा अधिक गावात घेतल्या. मात्र सिडकोने या विमानतळाला स्व. बाळासाहेब ठाकरे यांचे नाव देण्याचा ठराव करुन भूमीपुत्रांना भडकवले. त्यामुळे या विमानतळाला दिबांचेच नाव द्यावे या मागणीसाठी पंचमहाभूत गृपच्या वतीने जन जागृती करण्यात येत आहे.
दिबा पाटील यांची राजकीय कारकीर्द -
१९५१ साली एल.एल.बी. चे शिक्षण पूर्ण करून वकिलीला सुरुवात केली. ते १९५२ साली कुलाबा जिल्हा लोकल बोर्डाच्या निवडणुकीत बहुमतांनी विजयी झाले. १९५६ मध्ये संयुक्त महाराष्ट्र प्रश्नावर राजीनामा दिला. १९५७, १९६२, १९६७, १९७२ आणि १९८० साली असे पाच वेळा ते आमदार म्हणून पनवेल मतदारसंघातून विधानसभेवर निवडून आले. १९७२ ते १९७७ या काळात विधानसभेचे विरोधी पक्षनेते म्हणून त्यांची निवड झाली. १९७२ मध्ये महाराष्ट्रात पडलेल्या भीषण दुष्काळी परिस्थितीचा आढावा घेण्यासाठी महाराष्ट्र दौरा करून सरकारला दुष्काळ निवारणासाठी योग्य त्या सूचनांसह त्यांनी अहवाल सादर केला. १९७४ मध्ये पनवेल नगर परिषदेचे नगराध्यक्ष म्हणून जनतेच्या थेट निवडणुकीत ते विजयी झाले. १९७५ साली देशात आणीबाणी जाहीर झाली त्या विरोधात आवाज उठवला म्हणून त्यांना अटक झाली आणि पुण्याच्या येरवडा कारागृहात स्थानबद्ध करण्यात आलं
१९७७ साली झालेल्या लोकसभा निवडणुकीत कुलाबा मतदारसंघातून खासदार म्हणून ते निवडून आले. १९८२ ते १९८३ या काळात त्यांची विधानसभेचे विरोधी पक्षनेते म्हणून निवड झाली. १९८३ साली राज्य सरकारने विधीमंडळात चर्चा न करता मंडल आयोगाच्या विरोधात केंद्राकडे आपला अहवाल पाठविल्याच्या निषेधार्थ दिबा पाटील यांच्या नेतृत्वाखाली विधीमंडळात सरकारला धारेवर धरत कामकाज रोखले व सरकारच्या कृतीचा त्यांनी निषेध नोंदवला. डोंबिवली, कल्याणमधील २७ गाव संघर्ष समितीचेही ते प्रमुख नेते होते. या गावांसाठी त्यांनी मोठा संघर्ष केला.
१९८४ साली झालेली लोकसभेची निवडणूक त्यांनी जिंकली आणि ते दुसऱ्यांदा खासदार झाले. १९९२ मध्ये त्यांची विधानपरिषदेवर आमदार म्हणून निवड झाली. त्यांनी विधानपरिषदेत प्रकल्पग्रस्त शेतकऱ्यांचे, कष्टकरी जनतेचे, मच्छिमारांचे, कामगारांचे प्रश्न पोटतिडकीने मांडून ते सोडवण्याचा प्रामाणिक प्रयत्न केला. अशा रितीने त्यांनी अखेरपर्यंत स्वतःला समाज कार्यासाठी व प्रकल्पग्रस्त शेतकऱ्यांच्या प्रश्नांसाठी वाहून घेतले. वयाच्या ८७ व्या वर्षीही स्वतःच्या ढासळत्या प्रकृतीची पर्वा न करता त्यांनी स्ट्रेचरवर येऊन प्रकल्पग्रस्त शेतकऱ्यांच्या आंदोलनाचे नेतृत्व केले होते.