ಅಕ್ಟೋಬರ್ 21ರಂದು ನಡೆದ ಕೆನಡಾ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಜಸ್ಟಿನ್ ಟ್ರುಡೊ ನೇತೃತ್ವದ ಲಿಬರಲ್ ಪಕ್ಷ ಸಂಸತ್ತಿನ ಬಹುಮತ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಿದೆ ಎಂಬ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಬಲವಾಗಿತ್ತು. ಮತಗಟ್ಟೆ ಸಮೀಕ್ಷೆಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಫಲಿತಾಂಶ ಸಮರ್ಥಿಸಿತು. ಸರಳ ಬಹುಮತ ಗಳಿಸಲು 157 (ಒಟ್ಟು 338) ಸ್ಥಾನ ಅಗತ್ಯವಿದ್ದು ಆಡಳಿತಾರೂಢ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ 20 ಸ್ಥಾನಗಳ ಕೊರತೆ ಎದುರಾಯಿತು. ಭಾರತದಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಫಸ್ಟ್- ಪಾಸ್ಟ್- ದ- ಪೋಸ್ಟ್ ಚುನಾವಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಆ ಪ್ರಕಾರ ಲಿಬರಲ್ ಪಕ್ಷಕ್ಕಿಂತಲೂ, ಪ್ರಮುಖ ವಿರೋಧಪಕ್ಷವಾದ ಕನ್ಸರ್ವೇಟೀವ್ಸ್ ಹೆಚ್ಚು ಮತಗಳನ್ನು ಕಲೆಹಾಕಿದರೂ ಕೇವಲ 121 ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಗೆಲ್ಲಲು ಶಕ್ತವಾಯಿತು.
ಚೌಕಾಸಿ ನಡೆದು 24 ಸಂಸದರ ಬಲದ ಎಡಪಂಥೀಯ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಡೆಮಾಕ್ರಟಿಕ್ ಪಕ್ಷದ (ಎನ್ ಡಿ ಪಿ) ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿದ; ಕಿಂಗ್ ಮೇಕರ್ ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಭಾರತ ಮೂಲದ ಕೆನಡಾ ಪ್ರಜೆ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ಬರಬಹುದು ಎಂದು ಕೆಲವರು ಇನ್ನೂ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಭಾರತ ಸಂತಸಪಡಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಸಂಗತಿ ಅದಕ್ಕೆ ತೊಡರಾಗಿದೆ. ಆ ಕೆನಡಾ ಪ್ರಜೆ ಖಲಿಸ್ತಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಸಹಾನುಭೂತಿ ಹೊಂದಿದವರು ಎನ್ನಲಾದ ಜಗ್ಮೀತ್ ಸಿಂಗ್ ಆಗಿದ್ದು, ಎಂದಿನಂತೆ ತನಗೆ ನುಂಗಲಾರದ ತುತ್ತಾಗಬಹುದು ಎಂಬ ಎಣಿಕೆ ಭಾರತದ್ದು. ಸರಳ ಬಹುಮತ ಗಳಿಸದ ಟ್ರುಡೊ ಅವರ ಪಕ್ಷ ಈಗ ಎನ್ ಡಿಪಿ ಅಥವಾ ಮೂರನೇ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಪಕ್ಷವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ ಬ್ಲಾಕ್ ಕ್ವಿಬೆಕೊಯಿಸ್ ಪಾರ್ಟಿಯನ್ನು ನೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದೆ. ಈ ಎರಡು ಪಕ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದನ್ನು ಅಥವಾ ಎರಡನ್ನೂ ವಿಷಯಾಧಾರಿತ ಬಾಹ್ಯ ಬೆಂಬಲ ನೀಡುವಂತೆ ಕೋರಲಿದೆ. ಹೀಗಾದರೆ ಅದು ಭಾರತ- ಕೆನಡಾ ಬಾಂಧವ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಶಕುನವಾಗದು.
ಸಹಜ ಮತ್ತು ನಿಕಟ ಒಡನಾಡಿ ದೇಶಗಳು ಎಂದು ಯಾವುದಾದರೂ ಇದ್ದರೆ ನಿರ್ವಿವಾದವಾಗಿ ಅದು ಭಾರತ ಮತ್ತು ಕೆನಡಾ. ಎರಡೂ ದೇಶಗಳ ನಡುವೆ ಅನೇಕ ಸಮಷ್ಠಿ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಸಾಮ್ಯತೆ ಇದ್ದು ಬಹುಜನಾಂಗ, ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಸದೃಢ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪ್ರೌಢಿಮೆ, ಕಾನೂನು ಪಾಲನೆ, ಅನಿವಾಸಿಗಳ ಜೊತೆಗಿನ ಸಂಬಂಧ, ಪೂರಕ ಆರ್ಥಿಕತೆ, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ನಂಟು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು. ಆದರೂ ವಿಧಿಗೆ ಈ ಬಾಂಧವ್ಯ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲವೆಂದು ತೋರುತ್ತದೆ. ಕ್ಷಣಿಕ ಮೈತ್ರಿಯ ಹೊರತಾಗಿ ಎರಡೂ ದೇಶಗಳು ಪರಸ್ಪರ ಭಿನ್ನರಾಗ ಹಾಡಿವೆ.
ನಂಬಲಸಾಧ್ಯವಾದರೂ 42 ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ 2015 ರ ಏಪ್ರಿಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೆನಡಾಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ ಭಾರತದ ಮೊದಲ ಪ್ರಧಾನಿ ಶ್ರೀ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ಎಂಬುದು ವಾಸ್ತವ. ಪರಮಾಣು ‘ಕಾರ್ಮೋಡ’ ಇಲ್ಲವಾಗಿಸಿ 2010ರಲ್ಲಿ ನಡೆದ ದ್ವಿಪಕ್ಷೀಯ ನಾಗರಿಕ ಪರಮಾಣು ಸಹಕಾರ ಒಪ್ಪಂದದ ಧ್ಯೋತಕವಾಗಿ ಈ ಮಹತ್ವದ ಭೇಟಿ ಏರ್ಪಟ್ಟಿತು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲ ನಿಟ್ಟಿನಿಂದಲೂ ನಿರೀಕ್ಷೆಗೂ ಮೀರಿದ ಯಶ ನೀಡಿತು. ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕನ್ಸರ್ವೇಟೀವ್ ಪಕ್ಷದಿಂದ ಚುನಾಯಿತರಾಗಿದ್ದ ಅಂದಿನ ಪ್ರಧಾನಿ ಸ್ಟೀಫನ್ ಹಾರ್ಪರ್ ಭಾರತದ ಏಕತೆ ಮತ್ತು ಸಮಗ್ರತೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವುದಾಗಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ವಾಗ್ದಾನ ಮಾಡಿದರು. ಇದು ಎರಡೂ ದೇಶಗಳ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ತಿರುವು ನೀಡಿತು.
ಆದರೆ, 2015 ರ ಅಕ್ಟೋಬರ್ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಯುವ ಮತ್ತು ಟಿವಿ ವಾಹಿನಿಗಳ ಕಣ್ಮಣಿ ಜಸ್ಟಿನ್ ಟ್ರುಡೊ ಬಹುಮತದೊಂದಿಗೆ ಅಧಿಕಾರ ಹಿಡಿದರು. ಅಭಿನಂದನಾ ಕರೆ ಮಾಡಿದ ಮತ್ತು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡುವಂತೆ ಆತ್ಮೀಯ ಆಹ್ವಾನ ನೀಡಿದ ಮೊದಲ ನಾಯಕರಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿ ಒಬ್ಬರಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ತಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಪಕ್ಷದೊಳಗಿನ ಖಲಿಸ್ತಾನಿ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟ ಜನಪ್ರಿಯ ಹೊಸ ನೇತಾರನಿಗೆ ಬೇರೆಯದೇ ಆಲೋಚನೆ ಇತ್ತು.
ಸಿಖ್ ಸಮುದಾಯದವರು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ, ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಹಾಗೂ ರಾಜಕೀಯ ಧ್ವನಿಯಾಗಿ ಹೃದಯಾಂತರಾಳದಿಂದ ಟ್ರುಡೊ ಅವರ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಸಮುದಾಯದಿಂದ ‘ಜಸ್ಟಿನ್ ಸಿಂಗ್’ ಎಂದು ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಟ್ರುಡೊ, ಕೃತಜ್ಞತಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಹರ್ಜಿತ್ ಸಿಂಗ್ ಸಜ್ಜನ್ ಅವರಿಗೆ ರಕ್ಷಣಾ ಸಚಿವ ಸ್ಥಾನ ಸೇರಿದಂತೆ ಭಾರಿ ತೂಕದ ಖಾತೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿದ್ದಾರೆ. ಚುನಾವಣೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಿತ್ರ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ಅಗತ್ಯ ಜನಬಲ ಮತ್ತು ಧನಬಲ ಒದಗಿಸುವ ಖಲಿಸ್ತಾನಿ ಶಕ್ತಿಗಳು ಸಿಖ್ ಮತಬ್ಯಾಂಕನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತಿವೆ. ಆ ಮತಬ್ಯಾಂಕನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಟ್ರುಡೊ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕೆನಡಾದ ಸಿರಿವಂತ ಗುರುದ್ವಾರಗಳ ಮೇಲೆ ಆರ್ಥಿಕ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ನಿಯಂತ್ರಣ ಸಾಧಿಸಿರುವ ಈ ಶಕ್ತಿಗಳು ತಮ್ಮ ಪ್ರತ್ಯೇಕತಾವಾದಿ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಲು ಈ ಸಂಪನ್ಮೂಲವನ್ನು ಯಾವುದೇ ಮುಜುಗರ ಇಲ್ಲದೇ ಬಳಸುತ್ತಿವೆ. ಕೆನಡಾ ಆಡಳಿತ ತನ್ನ ಅನುಕೂಲಕ್ಕಾಗಿ ಬೇರೆಯದೇ ಹಾದಿಯ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದೆ.
ಚಾರಿತ್ರಿಕವಾಗಿ ಕೆನಡಾದ ಸಿಖ್ಖರು ಲಿಬರಲ್ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಭಾರಿ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಮತ ಚಲಾಯಿಸಿದ್ದಾರೆ. 1970 ಮತ್ತು 80ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಪಂಜಾಬ್ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಎದುರಾಗಿತ್ತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಜಸ್ಟಿನ್ ಟ್ರುಡೊ ಅವರ ತಂದೆ ಪ್ರಧಾನಿ ಪಿಯರೆ ಟ್ರುಡೊ, ವಿದೇಶಿ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪಂಜಾಬ್‌ನಿಂದ ವಲಸೆ ಬಂದವರಿಗೆ ಕೆನಡಾದ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದರು. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಕೆನಡಾಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಬಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಸಿಖ್ಖರು, ರಾಜಕೀಯ ಕಿರುಕುಳ ಕುರಿತಂತೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಭಾರತದತ್ತ ಬೊಟ್ಟು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
20ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಕೆನಡಾದ ಪಶ್ಚಿಮ ಕರಾವಳಿಗೆ ಪಂಜಾಬಿಗಳ (ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಿಖ್ಖರು) ವಲಸೆ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಮೇಲೆ ವಿವರಿಸಿದಂತೆ ಮತ್ತೊಂದು ವಲಸೆಯ ಅಲೆ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು 1970 ಮತ್ತು 1980 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಪೂರ್ವ ಆಫ್ರಿಕಾದಿಂದ ವಲಸೆ ಬಂದವರು ಸೇರಿದಂತೆ ಇಂಡೋ ಕೆನಡಿಯನ್ನರು 15 ಲಕ್ಷ ಮಂದಿ (ಕೆನಡಾದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಶೇ 4ರಷ್ಟು) ಇದ್ದಾರೆ. ಹಿಂದೂಗಳು ಹತ್ತು ಲಕ್ಷ ಮತ್ತು ಸಿಖ್ ಸಮುದಾಯದ ಸದಸ್ಯರು 500,000ದಷ್ಟು ಇದ್ದಾರೆ. ಹಿಂದೂಗಳು ದೇಶದೆಲ್ಲೆಡೆ ಹರಡಿದ್ದು ಅರ್ಹತೆಯ ಮೇಲೆ ಮತ ಚಲಾಯಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ಸಿಖ್ಖರು ಟೊರೊಂಟೊ ಉಪನಗರಗಳಾದ ಮಿಸ್ಸಿಸೌಗಾ ಮತ್ತು ಬ್ರಾಂಪ್ಟನ್; ವ್ಯಾಂಕೋವರ್ ಉಪನಗರಗಳಾದ ಸರ್ರೆ ಮತ್ತು ಕ್ಯಾಲ್ಗರಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಇದು 8 ರಿಂದ 10 ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ (ರೈಡಿಂಗ್) ಫಲಿತಾಂಶ ರೂಪಿಸಲು ಮತ್ತು ಅಷ್ಟೇ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಇತರೆ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಫಲಿತಾಂಶದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಲು ಅವರಿಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಕೆನಡಾ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ 18 ಸಿಖ್ ಸಂಸದರು (ಭಾರತದಲ್ಲಿ 13) ಇದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಕೆನಡಾದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡುವ ನಾಲ್ಕನೇ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಪಂಜಾಬಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದೆ. ಸಮುದಾಯದ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಮುಂದಿನ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಬಹುದು
2018 ರ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ‘ಕೆನಡಾಕ್ಕೆ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಬೆದರಿಕೆ ಕುರಿತ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವರದಿ’ ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ - “ಕೆನಡಾದಲ್ಲಿ ಸಿಖ್ (ಖಲಿಸ್ತಾನಿ) ಉಗ್ರಗಾಮಿ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಮತ್ತು ಚಳವಳಿಗಳನ್ನು ಕೆಲವು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ನಿರಂತರವಾಗೊ ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ.” 2019ರ ಏಪ್ರಿಲ್ ನಲ್ಲಿ ಖಲಿಸ್ತಾನಿ ಶಕ್ತಿಗಳ ಭಾರಿಕೂಗು ಸಿಖ್ ಉಗ್ರವಾದದ ಬಗೆಗಿನ ಎಲ್ಲಾ ಉಲ್ಲೇಖಗಳನ್ನು ಕೈಬಿಡುವಂತೆ ಸರ್ಕಾರದ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಹೇರಿತು. ಪಂಜಾಬ್ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಅಮರಿಂದರ್ ಸಿಂಗ್ ಇದಕ್ಕೆ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಾ- ಕೆನಡಾದ “ಸರ್ಕಾರ ರಾಜಕೀಯ ಒತ್ತಡದಿಂದ ಈ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡಿದೆ... ಟ್ರುಡೊ ಬೆಂಕಿಯೊಂದಿಗೆ ಸರಸವಾಡುತ್ತಿದ್ದು ಈ ನಿರ್ಧಾರ ಭಾರತ- ಕೆನಡಾ ಸಂಬಂಧದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಲಿದೆ. ಸಿಖ್ ಉಗ್ರವಾದವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವುದು ಭಾರತದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಭದ್ರತೆಗೆ ಅಪಾಯಕಾರಿ”.
ವಿಷಯಾಧಾರಿತ ಬೆಂಬಲ ನೀಡುವಂತೆ ಎನ್ ಡಿ ಪಿ ಮತ್ತು ಬ್ಲಾಕ್ ಕ್ವಿಬೆಕೊಯಿಸ್ ಪಕ್ಷಗಳ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿರುವುದರಿಂದ ಸಂಪುಟ ರಚನೆ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿದೆ. ಹಿಂದಿನ ಸಂದರ್ಭದಂತೆ ಈ ಬಾರಿಯೂ ನಾಲ್ವರು ಸಿಖ್ಖರು ಸಚಿವರಾಗಿ ಪ್ರಮಾಣ ವಚನ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ಅಲ್ಪಮತದ ಸರ್ಕಾರವಾಗಿರುವುದರಿಂದ 4 ವರ್ಷಗಳ ಫೂರ್ಣಾವಧಿ ಉಳಿಯುವುದು ಖಾತ್ರಿ ಇಲ್ಲ.
ಅಕ್ಟೋಬರ್ 21ರ ಚುನಾವಣೆ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಲು ಭಾರತ ಮತ್ತು ಚೀನಾ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಕೆನಡಾ ವಲಸಿಗ ಸಮುದಾಯದೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿವೆ ಎಂಬ ರಹಸ್ಯ ವರದಿಯನ್ನು ಈ ವರ್ಷದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಕೆನಡಾದ ಗುಪ್ತಚರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದ್ದವು. ಇದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಯಾವುದೇ ಪುರಾವೆ ಅಥವಾ ಸಮರ್ಥನೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಎರಡೂ ದೇಶಗಳ ಕಾರ್ಯವೈಖರಿಗೆ ಕನ್ನಡಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಕೆನಡಾದ ಈಗಿನ ನಡೆ ಗಮನಿಸಿದರೆ ಅಧಿಕೃತ ಒಪ್ಪಂದಗಳು ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಮುಂದುವರಿಯುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ಆದರೆ ಹಣಕಾಸು ಮತ್ತು ಜನರ ನಡುವೆ ನಡೆಯುವ ವಿನಿಮಯ ಕುಂಟಿತಗೊಳ್ಳಲಿದೆ.
