নাওবৈচা, ৫ ডিচেম্বৰ : ২০০১ চনৰ মাৰ্চ মাহৰ কোনোবা এটা দিনৰ কথা । কণমানি তিনিমহীয়া জীয়াৰীক মামীয়েকৰ কোঁচত দি গাঁৱৰে এঘৰলৈ বিয়া খাবলৈ যাম বুলি ওলাই গৈছিল নাৰায়ণপুৰৰ মধুপুৰৰ নিবাসী শতদল কুৰ্মী । পিছে যি গ'ল গ'লেই, ২১ বছৰ(Person missing for last 21 year) পাৰ হ'ল, আজিলৈকে ঘৰলৈ ঘূৰি নাহিল শতদল কুৰ্মী ।
শতদল কুৰ্মীয়ে তিনিমাহ বয়সতে এৰি থৈ গৈছিল জীয়ৰী প্ৰতিভা কুৰ্মীক । তাই আজি স্নাতক পঞ্চম ষান্মাষিকৰ ছাত্ৰী । দেউতাকক বিচাৰি সদায় ৰাতি চকুলো টোকে প্ৰতিভা(Family of Shatadal Kurmi)ই ৷ দেউতাকৰ জন্মদিনটোত তাই কবিতা লিখে "দেউতা তুমি ঘূৰি আহা, তোমাৰ পৰিচয় মোৰ কলেজৰ বাইদেৱে সুধি থাকে" ৷
১৯৯৪ চনতে ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা সুখ্যাতিৰে মেকানিকেল ইঞ্জিনীয়াৰিং উত্তীৰ্ণ হৈ জ্যোতিমণি কুৰ্মীৰ সৈতে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছিল শতদল । বিবাহপাশত আৱদ্ধ হোৱাৰ প্ৰায় ডেৰবছৰ পিছতে আহিছিল সেই কাল ধুমুহাজাক । যি জাক ধুমুহাই শতদলক লৈ গৈছিল পত্নী আৰু জীয়ৰীৰ পৰা ।
এতিয়াও ৰাতি ভাত বাঢ়ি দুৱাৰখন খুলি শতদলৰ অপেক্ষাত ৰৈ থাকে পত্নী-কন্যা; জানোচা ঘূৰি আহিব তেওঁ, একেলগে বহি ভাত খাব আগৰ দৰে ।
লগতে পঢ়ক : Srimanta Sankardev Sangha Adhiveshan : সম্প্ৰীতি আৰু সমন্বয়ৰ বিৰল নিদৰ্শন
