చేసే పని ఏదైనా కొందరికైనా ప్రయోజనం చేకూరాలన్నది నా ఆలోచన. అందుకేనేమో కార్పొరేట్‌, బ్యాంకింగ్‌ రంగాల్లో కొన్నేళ్ల పాటు పనిచేసినా సంతృప్తి కలగలేదు. అందుకే దాన్ని వదిలేసి క్రియేటివ్‌ రంగంలోకి అడుగుపెట్టా. అలా డాక్యుమెంటరీలు తీసే సమయంలోనే సిరిసిల్ల నేతన్నల ఆత్మహత్యలపై చిత్రాన్ని తీయమని ఓ ఎన్‌జీవో కోరింది. అందుకోసం ఆత్మహత్య చేసుకున్న నేతదారుల కుటుంబాల్ని కలిశా. చేనేత పనికి ఆదరణ దొరక్క, చేసిన అప్పుల్ని తీర్చలేక, పవర్‌లూమ్‌లు సృష్టించిన మార్కెట్‌లో నిలబడలేక భర్తల్ని కోల్పోయిన భార్యలు, బిడ్డల్ని కోల్పోయిన తల్లులెందరితోనో మాట్లాడా. ఒక్కొక్కరిదీ ఒక్కోగాథ. వారి కష్టాలు వింటే కన్నీళ్లు ఆగలేదు. ఆ తర్వాత ఆ ఎన్‌జీవోతో కలిసి చేనేత కుటుంబాల సంక్షేమం కోసం కొన్ని కార్యక్రమాలు చేశాం. ఇదంతా చూశాక వారికి మార్కెటింగే ప్రధాన సమస్య అని అర్థమయ్యింది. చేనేతకు సరైన ప్రచారం, ఆదరణ అవసరం అనిపించింది. వారికోసం ఏదైనా చేయాలని ఆలోచిస్తున్న సమయంలోనే ఓ సంఘటన జరిగింది.
సంస్థ మూతపడటంతో...
వ్యవసాయ సహకార సంఘాల తరహాలో చేనేత కార్మికుల కోసం అప్పట్లో కొన్ని ప్రొడ్యూసర్‌ కంపెనీలు ఏర్పాటయ్యాయి. అలాంటి ఓ సంస్థ కొన్ని కారణాలవల్ల అకస్మాత్తుగా మూతపడింది. దాంతో చాలామంది కార్మికులు రోడ్డున పడ్డారు. వారి కోసం కనిపించిన దారే చేనేత సంత. ఈ ఆలోచన మంచిదే కానీ ఆచరణలో బోలెడు ఇబ్బందులు. ముఖ్యంగా హైదరాబాద్ వంటి నగరాల్లో మార్కెటింగ్‌కి చక్కటి అవకాశాలు ఉన్నా...స్టాల్‌ పెట్టుకోవడానికి కనీస జాగా ఉచితంగా దొరకదు. నేత కార్మికులకు స్టాల్‌ ఏర్పాటు భారం కాకుండా ఉండేలా చూడాలనుకున్నా. మా ప్రయత్నాలు తెలిసి జిడ్డు కృష్ణమూర్తి సెంటర్‌ తమ స్థలంలో స్టాల్స్‌ని ఉచితంగా ఏర్పాటు చేసుకోవచ్చని చెప్పింది. అది కొంత ఊరటనిచ్చినా... మరి వినియోగదారులు ఎలా వస్తారు. అదే అసలైన చేనేత అని వారికి అర్థం కావాలి. అందుకోసం సామాజిక మాధ్యమాల్లో పెద్ద ఎత్తున ప్రచారం చేశాం.
వందలమందికి ఉపాధి...