আদিলাবাদ : বিজ্ঞান প্ৰযুক্তিৰ দিশত দেশখনে যথেষ্ট অগ্ৰগতি লাভ কৰিছে । শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰতো দেশখনে যথেষ্ট আগবাঢ়ি যোৱাৰ দাবী কৰি আহিছে চৰকাৰে । কিন্তু তেনে সময়তে বিদ্যালয় গৃহৰ অভাৱত মন্দিৰত শিক্ষাগ্ৰহণ কৰিবলগীয়া হৈছে একাংশ শিক্ষাৰ্থীয়ে । অভিভাৱকে নিৰ্মাণ কৰি দিবলগীয়া হৈছে অস্থায়ী কেঁচা বিদ্যালয় গৃহ । এনে দুৰ্বল আন্তঃগাঁথনিৰ উদাহৰণ দেখা গৈছে তেলেংগানাৰ আদিলাবাদ জিলাত ।
মাৱালা মণ্ডলৰ বট্টিচাভাৰ্গম পঞ্চায়তৰ অন্তৰ্গত দাজিনগৰত এখন চৰকাৰী প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ অৱস্থা দেখিলে আপুনিও আচৰিত হ'ব । চৰকাৰী বিদ্যালয় বুলিবলৈ কেৱল নামটোহে আছে । নাই স্থায়ী বিদ্যালয় গৃহ । একাংশ শিক্ষাৰ্থীক গৰুৰ গোহালিৰ দৰে কেঁচা ঘৰৰ এটাত শিক্ষাদান কৰিছে শিক্ষকসকলে । আনহাতে একাংশ শিক্ষাৰ্থীক আকৌ ওচৰৰে মন্দিৰৰ চালিৰ তলত পঢ়ুৱাবলৈ বাধ্য হৈ শিক্ষকসকল । অৱশ্যে এয়া কোনো দূৰৱৰ্তী জনজাতীয় অঞ্চলৰ দৃশ্য নহয় । আদিলাবাদৰ জিলা সদৰৰ সমীপতে থকা এখন গাঁৱত এই দৃশ্য দেখা গৈছে ।
কিয় এই পৰিস্থিতি ?
চৰকাৰী বিদ্যালয়খন পূৰ্বে ৩৮ গৰাকী শিক্ষাৰ্থীৰ সৈতে এটা ভাড়াঘৰত পৰিচালনা কৰা হৈছিল । এই শিক্ষাবৰ্ষৰ আৰম্ভণিতে ঘৰৰ মালিকে তেওঁলোকক ঘৰটো খালী কৰিবলৈ কয় । কোনো বিকল্প ভাড়াঘৰ নথকাত অভিভাৱকসকলে মাটি আৰু গছৰ পাতেৰে এটা অস্থায়ী ঘৰ নিৰ্মাণ কৰি দিয়ে । এনে পৰিস্থিতিত শিক্ষাৰ্থীৰ সংখ্যা ২৮ লৈ হ্ৰাস পায় । ইফালে এই অস্থায়ী ঘৰটোও যথেষ্ট সৰু আছিল, যাৰ বাবে চতুৰ্থ শ্ৰেণী আৰু পঞ্চম শ্ৰেণীৰ শিক্ষাৰ্থীসকলক ওচৰৰে এটা মন্দিৰৰ চৌহদত পঢ়ুৱাই শিক্ষকসকলে ।