ਅਗਿਆਨੀ, ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਅਤੇ ਸੰਦੇਹਵਾਨ ਮਨੁੱਖ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਜਿਹੇ ਸੰਦੇਹਵਾਨ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਨਾ ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਹੈ, ਨਾ ਪਰਲੋਕ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸੁਖ। ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਚਾਹੇ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਨਿਰੰਤਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਮਨਚਾਹੀ ਚੀਜ਼ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ। ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਉਸਦੇ ਸੁਭਾਅ ਅਨੁਸਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਆਪਣਾ ਕਰਨਾ ਬਿਹਤਰ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਅਧੂਰਾ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਕਰਮ ਯੋਗ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅੰਤਮ ਰਹੱਸ ਹੈ। ਉਹ ਕਿਰਿਆ ਜੋ ਨਿਯਮਤ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਕਰਮ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦੀ ਇੱਛਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਮੋਹ, ਮੋਹ ਜਾਂ ਅਭਿਲਾਸ਼ੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਤਵਿਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਲੋਕ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਕੇਵਲ ਮਨ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹੈ।
ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼
