ਕੋਵਿਡ-19 ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਵੱਧਦੇ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਹੁੰਦੇ ਫ਼ੈਲਾਅ ਨੇ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹਰ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਭਰਪੂਰ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਦੇ ਵੱਧ ਰਹੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਆਪੀ ਉਪਾਅ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁੱਝ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਤੇ ਘਰੇਲੂ ਆਵਾਜਾਈ ਨੂੰ ਰੋਕਦੇ / ਸੀਮਤ ਕਰਨਾ, ਵਿਦਿਅਕ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨਾ, ਜਨਤਕ ਕਾਰਜਾਂ ਉੱਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਾਗਾਉਣਾ ਜਾਂ ਕੁਆਰੰਟੀਨ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ, ਹੱਥ ਧੋਣ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਪਾਉਣਾ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ।
ਸੰਚਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾ ਕੇ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬਚਾਅ ਲਈ ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੇ ਸਹੀ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨਾਪੂਰਨ ਉਪਾਵਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਲਈ, ਵਿਸ਼ਵ ਸਿਹਤ ਸੰਗਠਨ ਨੇ ਛੇ ਰਣਨੀਤਿਕ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਾਰਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ-
(1) ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਤੇ ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ, ਸਿਖਲਾਈ ਅਤੇ ਤਾਇਨਾਤੀ ਕਰਨਾ
(2) ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਹਰ ਸ਼ੱਕੀ ਮਾਮਲੇ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸਿਸਟਮ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ
(3) ਟੈਸਟਿੰਗ ਸਮਰੱਥਾ ਤੇ ਉਪਲਬਧਤਾ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ
(4) ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਇਲਾਜ਼ ਤੇ ਇਕਾਂਤ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨਾ
(5) ਇੱਕ ਸਪਸ਼ਟ ਸੰਚਾਰ ਯੋਜਨਾ ਅਤੇ ਵਿਧੀ ਦੀ ਤਿਆਰ ਕਰ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨਾ
(6) ਮੌਤ ਦਰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ
ਹਾਲਾਂਕਿ ਦੱਖਣ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਖੇਤਰ ਦੇ ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਕੋਵਿਡ -19 ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਅਤੇ ਨਵੀਨੀਕਰਨ ਨੂੰ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਕੁਝ ਦੇਸ਼ ਅਜਿਹੇ ਵੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਬਕ ਲਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵਿਸ਼ਵ ਸਿਹਤ ਸੰਗਠਨ ਦੇ ਦਿਸ਼ਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਖੇਤਰ ਦੇ ਤਿੰਨ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਵਿਡ-19 ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਅਤੇ ਤਿਆਰੀਆਂ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਉਸ ਤੋਂ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਾਂ ਨੂੰ ਕੀਮਤੀ ਸਬਕ ਸਿੱਖਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।
ਸ਼ਹਿਰੀ ਰਾਜ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਦੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਅਤੇ ਰੋਕਥਾਮ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸ਼ਹਿਰੀ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫ਼ਰਵਰੀ ਦੇ ਆਰੰਭ ਵਿੱਚ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਕੋਵਿਡ-19 ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮੁਢਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ ਤੇ ਮਈ-ਜੂਨ ਵਿੱਚ ਖੇਤਰ ਦੁਆਰਾ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਸੀ, ਇਸਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਗਿਆ- ਜੁਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਸੀ।
ਵੀਰਵਾਰ ਨੂੰ (20-08-2020) ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਲਾਗ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵੱਧਕੇ 28,36,926 ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਧ ਕੇ 53,866 ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਉਪਾਅ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਨੇ ਕੋਆਰਡ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਇੱਕ ਤਾਲਮੇਲ ਯੋਜਨਾ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਕੋਪ ਦੇ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤ ਏਜੰਸੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਕਈ ਸਰਕਾਰੀ ਏਜੰਸੀਆਂ ਨੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ, ਭਾਰੀ ਨਿਵੇਸ਼ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚੇ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
ਫੋਰਸਾਂ ਨਾਲ ਸਿਹਤ ਮੰਤਰਾਲੇ ਤੇ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਪੁਲਿਸ ਫੋਰਸਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੰਕਰਮਿਤ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਲੱਭਣ ਅਤੇ ਕੁਆਰੰਟੀਨ, ਹੱਥ ਧੋਣ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਦੀ ਇਕ ਕਲਾਸਿਕ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ।
ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਕੇਂਦਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਜਾਂਚ ਕਰ ਮੁਢਲੀ ਸਿਹਤ ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਹਰੇਕ ਨਾਗਰਿਕ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਟੈਸਟਿੰਗ ਸੈਂਟਰਾਂ 'ਤੇ ਦਬਾਅ ਵਧਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਸੰਕਰਮਿਤ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕੰਮ 1000 ਪਛਾਣ ਕੀਤੇ ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਕੇਂਦਰਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਜਿਸ ਵਿਚ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਦੇ ਜਨਤਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਹਸਪਤਾਲ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਨ, ਜਿਸ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਫਸਟ ਏਡ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੂੰ ਵਾਧੂ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
ਭਾਰਤ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਮਾਮਲੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਨਾਲ ਇਸ ਜਨਸੰਖਿਆਂ ਦੀ ਤੁਰੰਤ ਅਤੇ ਹਮਲਾਵਰ ਟਿੱਚਾਬੰਦ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸੰਕਰਮਿਤ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕੈਂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵਾਲੇ ਕੈਂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਨਜ਼ਰਬੰਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਜਿਹਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲਾਗ ਦੇ ਫ਼ੈਲਣ ਦੀ ਚੇਨ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਟੁੱਟ ਗਈ।
ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਤਰਕਸ਼ੀਲ, ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਸੰਚਾਰ ਨਾਲ ਆਮ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤੀਆਂ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਘਾਟ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਸੰਚਾਰ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਸਿਵਲ ਅਤੇ ਸਿਵਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਜੋੜ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ। ਸਰਕਾਰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਵਟਸਐਪ ਸਮੂਹ ਬਣਾ ਕੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।
ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸਿਹਤ ਕਾਰਜ ਬਲ ਦਾ ਸਮਰਥਨ, ਸੰਚਾਲਨ ਅਤੇ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਸੀ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ, ਗ਼ੈਰ-ਸਿਹਤ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਵਾਲੰਟੀਅਰਾਂ ਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਮਿਉਂਸਪਲ ਸੁਵਿਧਾਵਾਂ ਦੇ ਫਰੰਟ-ਲਾਈਨ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਕੋਵਿਡ ਤੇ ਗ਼ੈਰ-ਕੋਵਿਡ ਸਿਹਤ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ ਜਨਤਕ ਤੇ ਨਿਜੀ ਖੇਤਰ ਦੇ ਫਰੰਟ-ਲਾਈਨ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਿਆਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਨਵੇਂ ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਪ੍ਰਤੀ ਵੀਅਤਨਾਮ ਦਾ ਤੇਜ਼ ਜ਼ਵਾਬ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਸਫਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਪ੍ਰੈਲ ਦੇ ਅੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੋਂ , ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਗਏ ਨਵੇਂ ਕੇਸ ਸਿਰਫ਼ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਪਰਤਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੁੰਦੇ ਸਾਰ ਵੱਖਰਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਥਾਨਿਕ ਲਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਲ ਦੇ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਵੀਅਤਨਾਮ ਨੇ ਵੀ ਰਣਨੀਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਮੁੱਚੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕੀਤਾ
ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਵੀਅਤਨਾਮ ਨੇ ਮਹਾਮਾਰੀ ਰੋਕਥਾਮ ਦੀ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਟੀਅਰਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਨਾਲ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਜਵਾਬਦੇਹੀ ਵਾਲੀ ਯੋਜਨਾ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ। ਯੁੱਧ ਦਾ ਅਲੰਕਾਰ (ਕੋਰੋਨੋਵਾਇਰਸ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ) ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਜਨਤਕ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਾਇਰਸ ਵਿਰੁੱਧ ਇਕਜੁਟ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਕਾਰਜਾਂ ਤੇ ਸੰਚਾਰ ਲਈ ਤਾਲਮੇਲ ਕਰਨ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸੀ। ਸੈਨਿਕ ਤੇ ਜਨਤਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ, ਨਿਘਾਰ ਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦੀ ਰਣਨੀਤੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਸਿਹਤ ਜਾਂਚ, ਸਰੀਰਕ ਦੂਰੀ, ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਯਾਤਰੀਆਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ, ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਹੁੰਚਣ 'ਤੇ 14 ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਅਵਧੀ, ਸਕੂਲ ਬੰਦ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਜਨਤਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨਾ। ਵਿਸ਼ਵ ਸਿਹਤ ਸੰਗਠਨ ਦੀ ਸਿਫ਼ਾਰਿਸ਼ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਨਤਕ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਨਤਕ ਖੇਤਰਾਂ, ਕੰਮ ਵਾਲੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਇਮਾਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈਂਡ ਸੈਨੇਟਾਈਜ਼ਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਗੈਰ-ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਆਵਾਜਾਈ 'ਤੇ ਸਖ਼ਤ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਲਗਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।
ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਿਹਤ ਦੇ ਹਰ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਹਾਲਾਂਕਿ ਮਹਾਂ-ਪ੍ਰੀਖਣ ਦੀਆਂ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਉੱਨਤ ਅਰਥਵਿਵਸਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਪਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਵੀਅਤਨਾਮ ਨੇ ਉੱਚ ਜੋਖ਼ਮ ਅਤੇ ਸ਼ੱਕੀ ਮਾਮਲਿਆਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫ਼ਰਵਰੀ ਤੋਂ ਮਈ ਤੱਕ ਦੇਸ਼ਭਰ ਦੇ 120 ਸਥਾਨਾਂ 'ਤੇ ਜਾਂਚ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧਿਆ। ਸਾਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਤੋਂ ਸਬਕ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ, ਵਿਅਤਨਾਮ ਨੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਮਾਣ-ਅਧਾਰਿਤ ਹੌਟਸਪੌਟਸ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਗੱਡੀਆਂ ਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹਰ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੇ ਕੇਸ ਵਿੱਚ ਤਕਰੀਬਨ 1000 ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਇਹ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅਨੁਪਾਤ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸੰਕਰਮਿਤ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਉਸਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਸਰਕਾਰੀ ਹਸਪਤਾਲ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਕੈਂਪ ਜਿਵੇਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਸਟਲ ਜਾਂ ਆਰਮੀ ਬੈਰਕ ਵਿੱਚ ਇਲਾਜ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ।
ਸੰਕਰਮਿਤ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਨੇੜਲੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੁਵਿਧਾਵਾਂ ਵਿੱਚ 'ਸਹੂਲਤਾਂ' ਵਜੋਂ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕੋਈ ਲੱਛਣ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਜੋ ਲੋਕ ਲਾਗ ਲੱਗਣ ਵਾਲੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਪੂਰੀ ਗਲੀ ਜਾਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਆਵਾਜਾਈ ਉੱਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਵਾਇਰਸ ਨੂੰ ਫ਼ੈਲਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਲਗਭਗ 450,000 ਲੋਕ ਨੂੰ (ਜਾਂ ਤਾਂ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਸੂਬੇ ਵੱਲੋਂ ਚਲਾਈਆਂ ਸਰਕਾਰੀ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ) ਵੱਖ ਕੀਤਾ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਹੈ।
ਸਪਸ਼ਟ, ਇਕਸਾਰ, ਉਸਾਰੂ ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼: ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਮਰਥਕਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਅਤੇ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਅਧਾਰਿਤ ਫੀਡਬੈਕ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸਿੱਧ ਹੋਏ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਅ ਤੋਂ ਵਾਇਰਸਾਂ ਅਤੇ ਚਾਲਾਂ ਬਾਰੇ ਸੰਚਾਰ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਰਿਹਾ। ਸੰਕੇਤਾਂ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਉਪਾਵਾਂ ਤੇ ਚੈੱਕ ਸਾਈਟਾਂ ਦੇ ਵੇਰਵੇ ਜਨਤਕ ਮੀਡੀਆ, ਸਰਕਾਰੀ ਵੈਬਸਾਈਟਾਂ, ਜਨਤਕ ਜ਼ਮੀਨੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ, ਹਸਪਤਾਲਾਂ, ਦਫ਼ਤਰਾਂ, ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਇਮਾਰਤਾਂ ਅਤੇ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨਾਂ 'ਤੇ ਲਿਖਤੀ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਤੇ ਸਪੋਕਨ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਇਸ ਚੰਗੀ-ਤਾਲਮੇਲ ਵਾਲੀ ਬਹੁ-ਮੀਡੀਆ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਅਤੇ ਸੁਮੇਲ ਖ਼ਬਰਾਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਬਚਾਓ ਉਪਾਵਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਨਾਗਰਿਕ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਚਾਹੇ ਜਨਤਕ ਥਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਲਈ ਜਾਂ ਕੁਆਰੰਟੀਨ ਦੀ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਲਈ ਪਾਲਣ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ।
ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਟਾਪੂ ਦੇਸ਼ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੰਭਾਲਣ ਵਿੱੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੀ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਖੇਤਰ ਦੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਹੈ, ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਦਾ ਨੈੱਟਵਰਕ, ਉੱਚ ਯੋਗਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਮੈਡੀਕਲ ਸਟਾਫ਼ ਤੇ ਸਮਰਪਿਤ ਜਨ-ਸਿਹਤ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਸਥਾਨਿਕ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਲਈ ਸੰਸਥਾਗਤ ਸਮਰੱਥਾ ਦੀ ਘਾਟ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਖ਼ਤ ਵਾਇਰਸ-ਨਿਯੰਤਰਣ ਉਪਾਵਾਂ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ, ਜਿੱਥੇ ਫ਼ੌਜੀ ਬਲਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੌਂਪੀ ਗਈ। ਇੱਕ ਸੰਕਰਮਿਤ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ ਲਈ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਸੈਂਟਰ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਆਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਦਾ ਕੰਮ ਫ਼ੌਜ ਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਕਰਫਿਊ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਰੱਖਿਆ, ਉਲੰਘਣਾ ਦੀਆਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ 'ਤੇ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਸ਼ੱਕੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕੀਤਾ। ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਹੋਰ ਸਖ਼ਤ ਉਪਾਅ ਅਪਣਾਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਉਡਾਣਾਂ ਨੂੰ ਮੁਅੱਤਲ ਕਰਨਾ ਤੇ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਅਤੇ ਪਬਲਿਕ ਟ੍ਰਾਂਸਪੋਰਟ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਤੇ ਕੀਟਾਨੂਰਹਿਤ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ, ਲਾਗ ਦੀ ਦਰ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਨ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਲਈ ਫ਼ੌਜ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਬਲਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।
ਭਾਰਤ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਤੋਂ ਦੋ ਸਬਕ ਸਿੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਛੂਤ ਵਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਗ਼ੈਰ-ਛੂਤ ਵਾਲੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦਿਆਂ, ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਨੇ ਸਖ਼ਤ ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਮੌਜੂਦਾ ਕੋਰੋਨਵਾਇਰਸ ਵਾਇਰਸ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਕੰਮ ਆਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਦੇਸ਼ ਨੇ 2020 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਓਪਨ ਸੋਰਸ ਡੀਐਚਆਈਐਸ 2 ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਦੇ ਅਧਾਰ ਉੱਤੇ ਇਕ ਨਿਗਰਾਨੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ਤੇ ਜਨਵਰੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਕੇਸ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਭਾਵਿਤ ਕੋਵਿਡ -19 ਦੇ ਸ਼ੱਕੀ ਮਰੀਜ਼ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਣ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਗਤੀ ਉੱਤੇ ਬਰੀਕੀ ਨਾਲ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖੀ ਗਈ।
ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਇਹ ਸੁਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਾਹ ਸਬੰਧੀ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੇਸ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਸਰਗਰਮ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ। ਇਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਕੇਸਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਡਾਇਗਨੌਸਟਿਕਸ ਬਣਾਏ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸ਼ੱਕੀ ਕੋਵਿਡ-19 ਕੇਸਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰ ਸਕਣ।
ਦੂਜਾ, ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਆਪਣੇ ਮੁਢਲੇ ਸਿਹਤ ਨੈਟਵਰਕ 'ਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਨਿਰਭਰਤਾ ਬਣੀ ਰਹੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਪ੍ਰਕੋਪ ਦੇ ਸਮੇਂ ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਕਲੀਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਯਮਤ ਸਿਹਤ ਜਾਂਚ ਅਤੇ ਦਵਾਈਆਂ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਉਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਇੱਕ ਹਾਟਲਾਈਨ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗ਼ੈਰ-ਕੋਵਿਡ ਮਰੀਜ਼ ਸਿਹਤ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ-ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗ਼ੈਰ-ਕੋਵਿਡ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸੀ।
ਇਕ ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਿਹਤ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਫੁੱਟਬਾਲ ਵਰਗੀਆਂ ਟੀਮ-ਅਧਾਰਿਤ ਖੇਡਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖਿਡਾਰੀ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਇੱਕ ਗੋਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਕੋਵਿਡ -19 ਦੇ ਫ਼ੈਲਣ ਸਮੇਂ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਅਤੇ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਤੇ ਬਿਮਾਰੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ, ਨਿਯੰਤਰਣ, ਇਕੱਠੇ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਤਮਾਮ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਟੀਮ ਤਾਲਮੇਲ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਬਾਦੀ ਲਈ ਸਿਹਤ ਦੇ ਚੰਗੇ ਨਤੀਜੇ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਬਿਹਤਰ ਰਣਨੀਤੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕਾਰਜਾਂ ਨੇ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਉੱਤੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਚਾਰੂ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਉਹ ਵੀ ਉਦੋਂ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਦੇ ਅਗਲੇ ਪੜਾਅ ਵੱਲ ਵਧ ਰਹੇ ਹੋਣ।
(ਲੇਖਕ- ਡਾ. ਪ੍ਰਿਆ ਬਾਲਾਸੁਬਰਾਮਨੀਅਮ)
