ETV Bharat / state

महिला दिन विशेष: कहाणी २७ वर्षे पतिची वाट पाहणाऱ्या वीरपत्नीची....!

देशात युध्द झाले पाहिजे किंवा इतर काही अराजक भाषा करणाऱ्यांना या आणि अशा कित्येक वीरपत्नींचे दु:ख समजून घेता आले तर निश्चितच त्यांचा आवेग कमी होण्यास मदत होईल.

कहाणी २७ वर्षे पतिची वाट पाहणाऱ्या वीरपत्नीची....!
author img

By

Published : Mar 8, 2019, 2:43 PM IST

Updated : Mar 8, 2019, 3:00 PM IST

कोल्हापूर - सध्या देशात युध्दज्वर चांगलाच वाढू लागला आहे. मात्र, सीमेवर प्राण गमावलेल्या जवानांच्या वीरपत्नींचा त्यागही त्यांच्याइतकाच महत्वाचा आहे. मात्र, त्यांचे अबोल दु:ख पडद्याआडच राहून जाते. हातकणंगले तालुक्यातील चावरे गावातील एक वीरपत्नी सुजाता पाटील यांचीही काहिशी अशीच व्यथा आहे.

कहाणी २७ वर्षे पतिची वाट पाहणाऱ्या वीरपत्नीची....!


चावरे गावातील सर्जेराव भीमराव पाटील यांचा विवाह १९९१ साली सुजाता पाटील यांच्यासोबत झाला होता. लग्नासाठी २० दिवसांच्या सुट्टीवर आलेले लग्न आटोपून परत कर्तव्यवर परतले. ६ महिन्यांनंतर पुन्हा परत येण्याच्या बोलीवर गेलेल्या सर्जेराव यांचा थेट अस्थीकलशच परत आला. सुजाता यांच्यासोबत त्यांची चांगली ओळखही झाली नव्हती. या घटनेने सुजाता यांना प्रचंड धक्का बसला. त्यांना दुसरे लग्न करण्याचा सल्लाही देण्यात आला. मात्र, त्यांनी त्याला नकार दिला. जवान सर्जेराव यांची वाट त्या बघत आहेत. गेली २७ वर्षे पतिच्या विरहात जगणाऱ्या या वीरपत्नीकडे त्यांच्यासोबतच्या विशेष आठवणीही नाहीत. तरीही सर्जेराव यांची वाट पाहत ते कधीतरी परत येतीलच या आशेवर गेली २७ वर्षे त्या जगत आहेत. देशात युध्द झाले पाहिजे किंवा इतर काही अराजक भाषा करणाऱ्यांना या आणि अशा कित्येक वीरपत्नींचं दु:ख समजून घेता आले तर निश्चितच त्यांचा आवेग कमी होण्यास मदत होईल.

कोल्हापूर - सध्या देशात युध्दज्वर चांगलाच वाढू लागला आहे. मात्र, सीमेवर प्राण गमावलेल्या जवानांच्या वीरपत्नींचा त्यागही त्यांच्याइतकाच महत्वाचा आहे. मात्र, त्यांचे अबोल दु:ख पडद्याआडच राहून जाते. हातकणंगले तालुक्यातील चावरे गावातील एक वीरपत्नी सुजाता पाटील यांचीही काहिशी अशीच व्यथा आहे.

कहाणी २७ वर्षे पतिची वाट पाहणाऱ्या वीरपत्नीची....!


चावरे गावातील सर्जेराव भीमराव पाटील यांचा विवाह १९९१ साली सुजाता पाटील यांच्यासोबत झाला होता. लग्नासाठी २० दिवसांच्या सुट्टीवर आलेले लग्न आटोपून परत कर्तव्यवर परतले. ६ महिन्यांनंतर पुन्हा परत येण्याच्या बोलीवर गेलेल्या सर्जेराव यांचा थेट अस्थीकलशच परत आला. सुजाता यांच्यासोबत त्यांची चांगली ओळखही झाली नव्हती. या घटनेने सुजाता यांना प्रचंड धक्का बसला. त्यांना दुसरे लग्न करण्याचा सल्लाही देण्यात आला. मात्र, त्यांनी त्याला नकार दिला. जवान सर्जेराव यांची वाट त्या बघत आहेत. गेली २७ वर्षे पतिच्या विरहात जगणाऱ्या या वीरपत्नीकडे त्यांच्यासोबतच्या विशेष आठवणीही नाहीत. तरीही सर्जेराव यांची वाट पाहत ते कधीतरी परत येतीलच या आशेवर गेली २७ वर्षे त्या जगत आहेत. देशात युध्द झाले पाहिजे किंवा इतर काही अराजक भाषा करणाऱ्यांना या आणि अशा कित्येक वीरपत्नींचं दु:ख समजून घेता आले तर निश्चितच त्यांचा आवेग कमी होण्यास मदत होईल.

Intro:EXCLUSIVE कोल्हापूर
अँकर - मी पाऊले पहाते दारात थांबलेली.. ये अंगणात छाया.. आधीच लांबलेली लग्‍नात लाभलेला.. हो स्पर्शभास हाता.. ओठांत हाक येते.. सानंद गीत गाता.. येणार नाथ आता.. येणार नाथ आता ! अशीच वाट पाहत बसल्या आहेत हातकलंगले तालुक्यातील एका सैनिकांच्या पत्नी सुजाता.! सीमेवर युद्धजन्य परिस्थिती निर्माण झाली, की तिथल्या घमासान चकमकीत लढणारे तर कधी प्राण गमावून शवपेटीतून घरी येणारे तरुण जवान देशाच्या नजरेसमोर लखलखत राहातात. पण त्यांच्या मागे त्यांच्या घरी एक कुटुंब असतं, एक व्यक्ती असते ती एकटी आयुष्याला भिडणारी तरुण पत्नी! अशाच एका पत्नीची ही कहाणी... Body:व्हीओ- एखाद्या व्यक्तीन युद्ध होऊ नये म्हंटल्यावर त्याला देशद्रोही ठरविण्यात येतं पण युद्ध का होऊ नये हे पटवून देणारं हे जिवंत उदाहरण. ह्या आहेत कोल्हापुरातील हातकलंगले तालुक्यातील चावरे गावचे जवान सर्जेराव भीमराव पाटील यांच्या पत्नी सुजाता पाटील. सैन्यात वायरलेस ऑपरेटर म्हणून काम करत असलेल्या जवान सर्जेराव पाटील यांच्याशी त्यांचं ७ मार्च १९९१ रोजी लग्न झालं. ते लग्नासाठी २० दिवसांची सुट्टी काढून ते आपल्या गावी आले होते. या दिवसात एकत्र कुटुंबात सुजाता यांची त्यांच्याशी नीट ओळखही झाली नाही. सहा महिन्यांनी ते सुटीवर येणार असे सांगून ते पुन्हा ड्युटीवर हजर झाले. अनेक स्वप्न बघत त्या त्यांची वाट बघत बसल्या होत्या. तो त्यांनी घरात त्याच्या अस्तीचा कलश येताना पाहिलं. त्यावेळी त्यांची वाचाच गेली होती. पाहिलेल्या स्वप्नांचा क्षणार्धात चुराडा झाला. जवान सर्जेराव पाटील यांना एका अपघातात वीरमरण आले आणि होत्याच नव्हतं झालं. या धक्क्यातून सावरण्यासाठी कित्येकांनी त्यांना पुन्हा लग्न करण्याचा सल्ला दिला. पण त्यांनी ना लग्न केलं ना सासर सोडलं. केवळ २० दिवस आपल्या पतीच्या सहवासात राहिलेल्या पत्नीला हे पटत नव्हत की, पती खरंच अपघातात मरण पावले आहेत. अस्थी घेऊन आलेल्या जवानाला पत्नी ढसाढसा अश्रू गाळत विचारत होती काय झालं आहे माझ्या पतीला. पण त्या जवणाकडे त्यांना सांगण्यासाठी काही शब्दच नव्हते. अशीच अवस्था आज पुलवामा येथे झालेल्या हल्ल्यात शाहिद झालेल्या जवानांच्या परिवाराची आहे. शत्रूशी लढत असताना वीरगती प्राप्त झालेल्या सैनिकांचा सन्मान होतो. त्यांना आर्थिक मदतही बरी मिळते. परंतु कर्तव्य निभावत असताना, आजारी पडून किंवा अपघाताने मरण पावलेल्या सैनिकांच्या पत्नीला वेगळे फायदे मिळत नाही. त्यातही त्यांना मिळणार्‍या पेन्शन, पैशात इतरांना वाटा हवा असतो अशी अनेक उदाहरणे आहेत. पण गेल्या २६ वर्षांपासून सुजाता यांनी कसल्याच लाभाचा एव्हडा विचार केला नाही जेव्हडा त्यांचे पती कधीतरी परत येतील हा विचार केला. आजही त्या त्यांच्या पतीचे मिळालेले साहित्य तासनतास पहात ते कधीतरी परत येतील या आशेवर आहेत.

बाईट- सुजाता पाटीलConclusion:(त्यांचा आवाज खूपच लहान असल्याने कमी आवाज येत आहे.. बोलायला सुद्धा त्यांना जमत नव्हतं.. कृपया आवाज वाढवता येत असेल तर कृपया पाहावे)
Last Updated : Mar 8, 2019, 3:00 PM IST
ETV Bharat Logo

Copyright © 2024 Ushodaya Enterprises Pvt. Ltd., All Rights Reserved.