कोलकाता : अ‍ॅडिलेड ओव्हल येथे गुरुवारी झालेल्या टी-20 विश्वचषकाच्या उपांत्य फेरीत भारताला इंग्लंडकडून मिळालेल्या दारुण पराभवाने स्पर्धेच्या सुरुवातीपूर्वीच संघाकडे असलेल्या त्रुटी उघड झाल्या आहेत. रोहित शर्माच्या ( Reasons for India loss at World Cup ) नेतृत्वाखालील संघाने ठोस योजना नसताना केवळ कागदावर अजिंक्य म्हणून ( Why India lost in T20 World Cup ) भारताचा प्रवास सुरू होता. भारताला कोणत्याही प्रकारचे नियोजन करता आले नाही. नवीन ( Analysis of India loss in World Cup ) खेळाडूंना संधीपासून, गोलंदाजीमध्ये कोणताही प्रभावी उपाय करता आला नाही. त्याचबरोबर संघाची फलंदाजीसुद्धा विशेष प्रभावी नव्हती. यामध्ये मुख्य प्रशिक्षकाची जबाबदारी महत्त्वाची होती, त्याने संघात वेळोवेळी महत्त्वाचे बदल करणे आवश्यक होते. परंतु, ते न केल्याने मोठ्या दारुण पराभवाला भारताला सामोरे जावे लागले.
जसप्रीत बुमराहची ही अकाली दुखापत महागात पडली : सुरुवातीच्या संघाची घोषणा केली, तेव्हा मोहम्मद शमीचा संघाकडे कोणताही मागमूस नव्हता. जसप्रीत बुमराहची ही अकाली दुखापत होती. ज्याने बंगालच्या वेगवान गोलंदाजाला कॅनबेराच्या फ्लाइटमध्ये ढकलले. जसजसा शमीचा मसुदा तयार करण्यात आला होता, तेव्हा संघाच्या गरजा आणि निकड यासाठी त्याचा वापर करण्यासाठी योग्य खेळी असायला हवी होती.
भारतीय फलंदाजीपासून करूया सुरुवात : आता, प्रथम सुरुवातीच्या गोष्टीवरून विश्लेषण सुरू करूया. सलामीवीर केएल राहुल स्वतःची सावली दिसत होता तर कर्णधार रोहित शर्मा कर्णधारपदाच्या ओझ्याखाली दबलेला दिसत होता. शर्मा यांचा 'आऊट ऑफ द बॉक्स' विचार नकोसा होता. विलोसोबत बोलण्यासाठी भारताला वारंवार विराट कोहलीवर अवलंबून राहावे लागण्याचे कारण म्हणजे शीर्ष फळीतील नम्र शरणागती नियमितपणे.
कोहलीशिवाय कोणीही प्रभावी कामगिरी करू शकला नाही : कोहलीच्या आतिशबाजीशिवाय, भारत टी-20 अतिक्रमणात आणखी खेदजनक आकडा कमी करेल. संघाची ताकद आणि कमकुवतपणाचे विश्लेषण करताना भारताने उपांत्य फेरीत कशी मजल मारली हे विसरता कामा नये. नशिबाचा तुकडा त्यांना पाकिस्तान आणि बांगलादेश विरुद्ध किनारपट्टीवर मदत करतो आणि दक्षिण आफ्रिकेकडून पराभूत झाला. तथापि, त्यांनी शेवटच्या चार स्थानासाठी महत्त्वपूर्ण गुण गोळा करण्यासाठी केवळ झिम्बाब्वे आणि नेदरलँड्सला मैदान दाखवण्यात कोणतीही चूक केली नाही. परंतु, पुढे जाण्यासाठी ते पुरेसे नाही. उपांत्य फेरीत, त्यांना आणखी एक मिनो चिरडण्याची अपेक्षा नव्हती.
दिनेश कार्तिक आणि ऋषभ पंत यांना व्यवस्थित सामावून घेता आले नाही : इतरही अनेक कारणे आहेत ज्यांनी भारताला सामावून घेतले. उदाहरणार्थ, दिनेश कार्तिक आणि ऋषभ पंत यांच्याबाबतीत टीम इंडियाची योजना चित्तथरारक होती. कार्तिक, सर्वात लहान फॉरमॅटमध्ये नियुक्त फिनिशर, सुरुवातीला प्रयत्न केला गेला, पण तो अयशस्वी झाला. प्लॅन बी पंतला आणायचे होते, जो एक महान प्रतिभा मानला जात होता, परंतु सध्या, त्याच्या शरीराचे वजन त्याच्याकडे असलेल्या प्रतिभेपेक्षा जास्त असल्याचे दिसते.
सूर्य कुमार यादवचे पुनरुत्थान हे भारताच्या फलंदाजीतील एकमेव चांदीचे अस्तर : 32 वर्षीय सूर्य कुमार यादवचे पुनरुत्थान हे भारताच्या फलंदाजीतील एकमेव चांदीचे अस्तर होते. पण, फक्त कोहली आणि SKY च्या फटकेबाजीने, भारताने अखेरीस जे काही साध्य केले त्यापेक्षा जास्त काही अपेक्षा करू शकत नाही. गेल्या दशकभरात भारताच्या गोलंदाजीमध्ये ज्या प्रकारचा ताट होता, त्याचा उपयोग डाउन अंडर या स्पर्धेत परिपूर्णतेसाठी केला गेला.
सुरुवातीच्या षटकांमध्ये गोलंदाज फेल ठरले तर संघाकडे नव्हती पर्यायी व्यवस्था : संघ व्यवस्थापनाने भुवनेश्वर कुमार आणि युवा सनसनाटी अर्शदीप सिंग यांच्यासोबत सुरुवातीच्या षटकांमध्ये एखाद्या गोलंदाजाला चकवा दिल्यास कोणताही बॅकअप प्लॅन न ठेवण्याचा निर्णय घेतला होता. शमी, हार्दिक पांड्या, अश्विन आणि अक्षर पटेल यांनी लाइनअप पूर्ण केले परंतु विजयाचा फॉर्म्युला नाही. युझवेंद्र चहलच्या रूपात भारताचा 15वा खेळाडू एकाही सामन्यात दिसला नाही आणि अक्षर आणि रवी अश्विन अपयशी ठरल्यानंतरही संघ व्यवस्थापन उदासीन होते.
