ಬೆಂಗಳೂರು: ಇಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ಜನರು ತಮ್ಮ ಅಭಿರುಚಿ, ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಟ್ಯಾಟೂ ಅಥವಾ ಹಚ್ಚೆಗಳ ಮೂಲಕ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಟ್ಯಾಟೂಗಳಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಇತಿಹಾಸವಿದೆ. ಇತಿಹಾಸಪೂರ್ವಕಾಲದಿಂದಲೂ ಭಾರತ ಸೇರಿದಂತೆ ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಎಲ್ಲ ಭೂ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲೂ ಹಚ್ಚೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿತ್ತು ಅನ್ನೋದು ಗಮನಾರ್ಹ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಟ್ಯಾಟೂ ಅಥವಾ ಹಚ್ಚೆಗಳಿಗೆ ಸುದೀರ್ಘ ಇತಿಹಾಸವಿದೆ. ಇದು ಮಾನ್ಯತೆ ಪಡೆದ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ನಡೆದು ಬರುತ್ತಿರುವ ಪದ್ಧತಿಯಾಗಿ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿದೆ.
ಇಂದಿನ ಆಧುನಿಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಕ್ಕೂ ಮುನ್ನ ಟ್ಯಾಟೂಗಳನ್ನು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ವಿಧಾನದ ಮೂಲಕ ಹಾಕಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಕಡ್ಡಿಗಳ ಮೂಲಕ ಇವುಗಳನ್ನು ಕೈಯಿಂದಲೇ ಚುಚ್ಚಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಟ್ಯಾಟೂಗಳನ್ನು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನದ ಸೂಚಕ, ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮುದಾಯ, ಜೀವನದ ಪರಿವರ್ತನೆಯ ಅಂಶ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತ ಆಭರಣವಾಗಿಯೂ ಬಳಕೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಟ್ಯಾಟೂಗಳನ್ನು ಹಾಕಲು ಹರಿತ ಸೂಜಿಗಳನ್ನು ಬಳಕೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಚರ್ಮಸ್ನೇಹಿಯಾಗಿರುವ ಇವುಗಳು ಊರಿಯುತ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಾಲು, ಗೋವಿನ ಮೂತ್ರ ಅಥವಾ ಎದೆ ಹಾಲುಗಳನ್ನು ಶಾಯಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಬಳಕೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಗುಜರಾತ್ನಲ್ಲಿ ರಾಬ್ರಿ: ಗುಜರಾತ್ನ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯವಾದ ರಾಬ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಹಚ್ಚೆಗೆ ವಿಶೇಷ ಸ್ಥಾನಮಾನಬಿದ್ದು, ಮಹಿಳೆಯರು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದನ್ನು ತ್ರಜ್ವಾ ಎಂದು ಅವರು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಹಚ್ಚೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು ಅವಮಾನವಂತೆ. ಕಿವಿ, ಮುಖ, ಗಂಟಲು ಮತ್ತಿತರ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಚ್ಚೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವು ಶಕ್ತಿಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿದ್ದು, ತ್ರಾಜ್ವಾದಲ್ಲಿ ಚೇಳು ಮತ್ತು ಹಾವಿನ ಹಚ್ಚೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು.
ರಾಬ್ರಿ ಯುವತಿಯರು ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರು ಇದನ್ನು ಶಾಶ್ವತ ಆಭರಣ ಎಂದೇ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಚಿಹ್ನೆಗಳೂ ವಿಭಿನ್ನ ಅರ್ಥ ಹೊಂದಿದ್ದವು. ಇವರಲ್ಲಿ ಅವಿವಾಹಿತರು ಕಾಲಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದೆಡೆ ಹಚ್ಚೆ ಹಾಕಿಸಬಹುದಿತ್ತು.
ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶ ಬೈಗಾ ಬುಡಕಟ್ಟು: ಇವರು ಹಚ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ಹಸುವಿನ ಸಗಣಿ, ಅರಿಶಿಣ ಮತ್ತು ತರಕಾರಿ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಬಳಕೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಮಿಶ್ರಣ ಅನೈರ್ಮಲ್ಯವಾಗಿದ್ದು, ಜೀವಕ್ಕೂ ಹಾನಿ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ.
ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್ನ ಕೊನ್ಯಾಕ್ ಬುಡಕಟ್ಟು: ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್ನಲ್ಲಿ ಪುರುಷರು ಹಚ್ಚೆ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಹೊಂದಿದ್ದರು. ವಯಸ್ಕ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಅವರು ಹೆಚ್ಚೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಚ್ಚೆ ಸಂಪ್ರದಾಯ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಗರೀಕರಣ, ವಸಹಾತುಶಾಹಿಯಿಂದಾಗಿ ಕ್ಷೀಣಿಸಿದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ ಕೆಲವೆಡೆ ಟ್ಯಾಟೂ ಕಲೆಗಳು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದ್ದು, ಹೆಚ್ಚು ನೈರ್ಮಲ್ಯವನ್ನೂ ಹೊಂದಿವೆ.
ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: ಶಾಕಿಂಗ್: ಹಚ್ಚೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಗೀಳು ನಿಮಗಿದ್ದರೆ ಈಗ್ಲೇ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಳ್ಳಿ!
