అచ్చుగుద్దినట్లూ ఫొటోలా ఉండే చిత్రలేఖనాన్ని వాటర్ కలర్లతో గీయడమే చాలా కష్టం. గీస్తే అది అద్భుతమే. అలాంటిది హై రిజల్యూషన్ ఫొటోలో ఉన్నంత స్పష్టంగా, ఫొటో కాదంటే అస్సలు నమ్మలేనట్లుగా ముగ్గు వెయ్యడం అంటే ఆ కళను కళ్లారా చూసితీరాల్సిందే కానీ వర్ణించడానికి మాటలు చాలవు. అందుకే, ఛత్తీస్గఢ్ రాష్ట్రంలోని రాయ్పూర్కి చెందిన 29 ఏళ్ల ప్రమోద్సాహు తన ‘హైపర్ రియలిస్టిక్, త్రీడీ’ ముగ్గులతో ఎంతో పేరు పొందాడు. పిండితో గీత సన్నగా గీస్తూ చుక్కల ముగ్గుని అందంగా వెయ్యడమే గొప్ప. ఇప్పటి అమ్మాయిలైతే ‘నేను గీస్తే ముగ్గు మందంగా పడిపోతుంది. గీతలు వంకరగా వచ్చేస్తాయి. నావల్ల కాదమ్మా’ అనేస్తుంటారు. కానీ ప్రమోద్ చేతుల్లో ఏదో మాయ ఉంది. అతడు ముగ్గు వేస్తే అది ముగ్గులా కాదు కళాఖండంలానే కనిపిస్తుంది. మార్బుల్ పొడితో మనుషుల రూపాల్ని అచ్చుగుద్దినట్లూ ముగ్గులోకి దించుతాడు మరి..
రేగిన తలా అందులో సగం నెరిసిన వెంట్రుకల దగ్గర్నుంచీ కనుగుడ్డు మీద పడిన వెలుతురూ కంటిపాపలోని ఎరుపుదనం... ముఖం మీది ముడుతలూ చీర కట్టులోని మడతలూ... ఒంటి మీది పచ్చబొట్లూ మెడలోని పూసల గొలుసుల వరకూ ప్రతిదాన్నీ ఎంతో స్పష్టంగా అదే రంగూ అదే రూపంతో ఉన్నది ఉన్నట్లుగా వెయ్యగలడు ప్రమోద్. ఇది ఒక ఎత్తైతే... ముఖంలోని విచారాన్నీ కళ్లలోని కోపాన్నీ చూపులోని తీవ్రతనూ ఆశ్చర్యాన్నీ ఆనందాన్నీ గాంభీర్యాన్నీ వినోదాన్నీ కూడా మనసుతో చూసి, ముగ్గులో చూపించగలడు. బహుశా దేవుడు అతడి కళ్లల్లో స్కానర్లూ వేళ్లల్లో డిజిటల్ ఫొటో ప్రింటర్లూ పెట్టేశాడేమో.
అలా మొదలైంది..!
పసి వయసులో పిల్లలని ఏదో ఒకటి ఆకర్షిస్తుంటుంది. అలాగే చుక్కనీ చుక్కనీ కలుపుతూ పాములా మెలికలు తిప్పుతూ పూవుల్లా వంపులు తిప్పుతూ గుమ్మం ముందు అమ్మ వేసే రంగోలీ చిన్నతనంలో ప్రమోద్ని చాలా ఆకట్టుకునేదట. తనూ కాస్త ముగ్గు తీసుకుని గీతలు గీస్తుండేవాడు. అలా ఏడేళ్ల వయసులో మొదలైన ఆ ఇష్టం వయసుతో పాటే పెరిగింది. ఓ పండుగకి పెద్ద ముగ్గు వేద్దామని మొదలుపెట్టిన అక్క దాన్ని పూర్తిచేసేంత ఓపిక లేదనడంతో ‘నేను వెయ్యనా..?’ అంటూ ఆ ముగ్గుని వాళ్ల అక్క కన్నా చాలా బాగా వేశాడట. అది చూసిన ఇంట్లో వాళ్లు ఆశ్చర్యపోయి తర్వాత ప్రతి పండుగకీ ప్రమోద్నే ముగ్గులు వెయ్యమనేవారట. పన్నెండేళ్లు వచ్చేసరికి అతడి ప్రతిభ చుట్టుపక్కల ఇళ్లకీ పాకింది. ‘అయిదు రూపాయలు ఇస్తాం. మా ఇంటి ముందు కూడా అందమైన ముగ్గు వెయ్యి’ అంటూ పిలిచేవారట. కుటుంబ ఆర్థిక పరిస్థితి అంతంత మాత్రంగా ఉండడంతో తన ఇష్టాన్ని ఆ వయసులోనే ఆదాయంగా మార్చుకున్నాడు ప్రమోద్. ఆడవాళ్ల పనిచేస్తున్నావంటూ స్నేహితులూ తరగతిలోని పిల్లలూ ఏడిపిస్తున్నా అవేవీ అతడిలోని కళను అడ్డుకోలేకపోయాయి. ‘గంటల తరబడి నిశ్శబ్దంగా కూర్చుని రంగులతో దేవుళ్లూ పువ్వులూ జంతువుల బొమ్మలూ డిజైన్లూ వేస్తుంటే మనసుకు చాలా హాయిగానూ తృప్తిగానూఅనిపించేది’ అంటాడు ప్రమోద్ సాహు.