మూడు లక్షలతో మొదలైన కారాగిరి... యాభై కోట్లకు చేరింది!

బీటెక్‌ చదివింది.. ఎంబీఏ చేసింది.. ఇంత చేసి చీరల వ్యాపారం చేస్తానంది. చీరలు అమ్మడం అంటే హోల్‌సేల్‌గా తెచ్చి రీటైల్‌గా అమ్మడం కాదు.. చిన్నప్పటి నుంచి చేనేతతో పెనవేసుకున్న బంధాన్ని అందలం ఎక్కించాలనుకుంది. ‘కారాగిరి’ అనే అంకుర సంస్థను స్థాపించి చీరలను ఎల్లలు దాటించింది. 1500 చేనేత కుటుంబాల రూపురేఖలు మార్చేసింది. భారతదేశంలో పుట్టిన పట్టుచీరలను ప్రపంచానికి కొత్తగా పరిచయం చేస్తున్న పల్లవి మొహదికర్‌ పట్వారీ తన అనుభవాలను వసుంధరతో పంచుకుంది..

మా తాతయ్య చీర నేస్తుంటే చూడ ముచ్చటేసేది. ఆసుపోయడం.. మగ్గం ఆడించడం.. వింతగా ఉండేది. బాల్యంలో తాతయ్య ఇంట్లోనే ఉండేదాన్ని. ‘తాతా! నేనూ మగ్గం ఆడిస్తా!’ అని అడిగితే.. ‘ఈ కష్టం నీకొద్దు బిడ్డా!’ అనేవాడు. తాతయ్య ఎందుకలా అనేవాడో అప్పుడు అర్థమయ్యేది కాదు.

కాస్త పెద్దయ్యాక వారి సృజనాత్మకత చూసి నోట మాట వచ్చేది కాదు. రంగురంగు దారాలతో అందమైన చీరను తీర్చిదిద్దడం వెనుక నేత కార్మికుల కష్టం ఎంతో అప్పుడే తెలిసొచ్చింది. ఇంకాస్త లోకజ్ఞానం పెరిగాక.. వారి శ్రమకు తగిన గుర్తింపు, ఆదాయం రెండూ రావడం లేదని అర్థమైంది. అందుకే కాబోలు తాతయ్య.. ఆరోజు ఆ మాటన్నాడు అనుకునేదాన్ని.

ఆలోచనలన్నీ చేనేత చుట్టే..

కొన్నాళ్లకు మా కుటుంబం పుణె చేరుకుంది. అమ్మానాన్నలిద్దరూ ప్రభుత్వోద్యోగం చేసేవారు. నన్ను బాగా చదివించారు. ఇంజినీరింగ్‌ పూర్తి చేసి టాటా సంస్థలో ఉద్యోగంలో చేరాను. ఉద్యోగం చేస్తున్నా.. చేనేత కళ నన్ను వెంటాడుతూ ఉండేది. ఎలాగైనా ఆ కళాత్మక రంగంలోకి అడుగుపెట్టాలని కలలు కనేదాన్ని.

అమ్మానాన్న దగ్గర ఈ విషయం ప్రస్తావించినప్పుడల్లా ‘పిచ్చిపిచ్చి ఆలోచనలు మానుకో. ఇంత చదివిందీ చీరలు అమ్ముకోవడానికా!’ అనేవారు. నేను మాత్రం నా ఆశయం దిశగా అడుగులు వేయాలని నిశ్చయించుకున్నా. వాణిజ్యవేత్తగా రాణించాలంటే అందుకు తగిన విజ్ఞానం అవసరం.

ఉద్యోగం వదిలేసి లఖ్‌నవూలో ఎంబీఏ చేశాను. తర్వాత ఓ ప్రైవేట్‌ సంస్థలో ఉద్యోగంలో చేరా. నా దగ్గర మూడు లక్షల రూపాయలు పోగైన తర్వాత.. ఉద్యోగానికి గుడ్‌బై చెప్పేశాను. 2017లో ‘కారాగిరి’ అంకుర సంస్థను మొదలుపెట్టాను.

కొత్తగా నాసిక్‌ పట్టు..

వ్యాపారవేత్తగా నేను బాగుపడటంతో పాటు.. భారంగా బతుకీడుస్తున్న చేనేత కార్మికుల జీవితాల్లోనూ మార్పు తీసుకురావాలని భావించాను. మహారాష్ట్రలోని చేనేత గ్రామాలన్నీ తిరిగాను.

తొలిప్రయత్నంగా అయిదుగురు కళాకారులతో మరాఠాలు ప్రత్యేక సందర్భాల్లో ధరించే 40 నారాయణపేట చీరలను నేయించాను. అప్పటికింకా సంస్థకు ప్రత్యేకంగా కార్యాలయం అంటూ ఏదీ లేదు. ఇంట్లో ఓ గదిలో అన్ని పనులూ చేసేదాన్ని.

నన్ను నేను నిరూపించుకోవాలనుకున్నా. మార్కెటింగ్‌పై దృష్టి పెట్టా. రోజుల వ్యవధిలోనే 40 చీరలకు గానూ 30 అమ్ముడయ్యాయి. దాంతో నాకు నమ్మకం కుదిరింది.

కొత్త బ్రాండ్‌పై దృష్టి సారించా. అదే నాసిక్‌ పట్టు. ఓవైపు నారాయణపేట చీరలు నేయిస్తూనే.. 75 మంది చేనేత కళాకారులతో నాసిక్‌ పట్టు చీరల తయారీ మొదలుపెట్టా.

ఆన్‌లైన్‌ వేదికగా విక్రయాలు మొదలుపెట్టా. డోర్‌ డెలివరీ ప్రారంభించాం. ఆర్డర్ల రాక ఎక్కువైంది. పని పెరిగిపోయింది. క్షణం తీరిక లేకుండా పనిచేసేదాన్ని. మూడేళ్లలో కారాగిరి కుటుంబం చాలా విస్తరించింది.

ఇప్పుడు 150 యూనిట్లలో దాదాపు 1500 నేత కుటుంబాలు పని చేస్తున్నాయి. ఉత్పత్తి పెరిగింది. సిబ్బందీ పెరిగారు. తెలంగాణ, ఆంధ్రప్రదేశ్‌, కర్ణాటక, తమిళనాడు తదితర రాష్ట్రాల్లోని చేనేత కుటుంబాలనూ కలిశా. వారినీ మా కుటుంబంలో చేర్చుకున్నా.

గతేడాది దాదాపు 50 వేల చీరలు విక్రయించాం. కరోనా సమయంలోనూ ఆర్డర్లు వస్తున్నాయి. దాదాపు లక్షన్నర చీరలు నేస్తున్నారు మా చేనేత కుటుంబ సభ్యులు. అన్ని వ్యాపారాలు మందగమనంలో పయనిస్తున్న ఈ సమయంలో.. మా కళాకారులకు చేతినిండా పనివ్వగలగడం ఆనందంగా ఉంది.

ఈ ప్రయాణంలో నా భర్త డాక్టర్‌ అమోల్‌ పట్వారీ చేయూత ఎంతో ఉంది. ఇప్పుడు అమ్మానాన్న నన్ను చూసి గర్వపడుతున్నారు. మూడు లక్షలతో మొదలైన కారాగిరి ప్రస్థానం ఇప్పుడు 50 కోట్ల టర్నోవర్‌కు చేరింది.

ఇదీ చూడండి:ప్రాజెక్టులకు నిధుల సమీకరణపై సీఎం కేసీఆర్ సమీక్ష