అలాంటి నేను భరత్ అనే ఓ ఆకతాయి చేసిన పనికి వెక్కివెక్కి ఏడుస్తున్నా... ఆ రోజు రాత్రి ఏడున్నర సమయంలో నన్ను ప‌ట్టుకొని పరుగెత్తాడో దుర్మార్గుడు. ఆ అమ్మాయి దగ్గరకెళ్లి "ప్రేమిస్తావా? లేదా చస్తావా?..." అని బెదిరించాడు. నీ మీద ప్రేమ‌లేద‌ని అమ్మాయి ఎంత ఏడ్చినా ఆకతాయి కనికరించలేదు. వాడి పిడికిట్లో బిగిసుకుపోతూనే 'నీ మీద ఆ అమ్మాయికి ప్రేమ లేదురా వదిలేయమని' నేను ఎంత బ్రతిమాలినా వినిపించుకోలేదు.
"తన బ‌తుకు తన ఇష్టం. అమ్మాయిని ఏం చేయకురా..." అని వాడి వేళ్లల్లో బోర్లపడి ఏడ్చినా ఆ రాక్షసుడు తెగబడ్డాడు. ఆ చిన్నారిని ఇష్టమొచ్చిన విధంగా న‌రికాడు. రోజూ కొబ్బరినీళ్లతో ముఖం క‌డుక్కునే నేను.. ఆ రోజు నెత్తురుతో తడిసిపోయా. ఆ పాప ఏడుపు చూస్తుంటే, చావు బ‌త‌ుకుల్లో కొట్టుమిట్టాడుతుంటే నా ఇన‌ుపగుండె బద్ధలైపోయేలా ఏడ్చింది.
ఇనుములో హృదయాన్ని మొలకెత్తించాలే కానీ... మారణాయుధంగా మార్చి ఆడపిల్లల ఉసురు తీయొద్దని మిమ్మల్ని వేడుకుంటున్నా. దయచేసి ప్రేమ రూపాన్ని చెరగనివ్వకండి అంటూ ప్రాధేయపడుతున్నా. ప్రేమించిన వాళ్లెవ్వరూ కత్తి పట్టరు. కత్తి ప‌ట్టారంటే అది ప్రేమే కాదని తెలుసుకోండి.