'మేం ఉపాధి కోసం దేశాన్ని, కుటుంబాలను వదిలి ఇక్కడికి వచ్చాం. ఇక్కడన్నీ సమస్యలే. మాకు సరిగా జీతాలు అందడం లేదు. సౌకర్యాలు లేవు. ఉద్యోగాలు ఎప్పుడు పోయేది తెలియదు. మీరే మమ్మల్ని ఆదుకోవాలి. న్యాయం చేయాలి'- 2015 ఆగస్టు 16న ప్రధాని నరేంద్రమోదీ యూఏఈ పర్యటనలో అబుదాబిలోని కార్మిక క్షేత్రాన్ని సందర్శించగా అక్కడున్న భారతీయ వలస కార్మికులు కన్నీళ్ల పర్యంతమవుతూ ఆయనతో పెట్టుకున్న మొర ఇది. అప్పుడూ, ఇప్పుడూ గల్ఫ్లోని వలస కార్మికుల జీవితాలు అలాగే ఉన్నాయి. దశాబ్దాల వారి వ్యథ తీరడం లేదు. దేశంగానీ దేశంలో వారు నిత్యం నానాయాతన పడుతూనే ఉన్నారు. కరోనా మహమ్మారితో గడచిన తొమ్మిది నెలలుగా వారి జీవితాలు అతలాకుతలమయ్యాయి. ఈ తరుణంలో గల్ఫ్కు వెేళ్లే కార్మికుల కనీస వేతనాల తగ్గింపునకు ఆమోదం తెలుపుతూ ఇటీవల వెలువడిన ఉత్తర్వులు పెను ప్రకంపనలు సృష్టిస్తున్నాయి. దీనివల్ల ప్రధానంగా తెలుగు రాష్ట్రాలకు చెందిన కార్మికులు, వారి కుటుంబాలలో భయాందోళనలు ఏర్పడ్డాయి.
రోగమొకటి.. మందొకటి!
గల్ఫ్దేశాల్లో సుమారు 30శాతానికిపైగా భారతీయ కార్మికులే. అభివృద్ధి, నిర్మాణ రంగాల్లో వారిది కీలకపాత్ర. లక్షల మంది అనేక సంవత్సరాలుగా అక్కడే నివసిస్తున్నారు. కార్మికులను మభ్యపెట్టి సందర్శకుల పేరిట వారిని ట్రావెల్ ఏజెంట్లు తరలించే పద్ధతి ఇప్పటికీ కొనసాగుతోంది. గడువు ముగిసిన తరవాతా కార్మికులు అక్కడే ఉండిపోతున్నారు. అక్కడి చట్టాలు కఠినంగా ఉండటంతో వీసాలు, పాస్పోర్టులు లేనివారు రహస్యంగా జీవిస్తున్నారు. భారతీయ కార్మికుల భయం, బలహీనతలను ఆసరాగా తీసుకొని అక్కడి సంస్థలు వారిని తీవ్రంగా ఇబ్బంది పెడుతున్నాయి. తమ వద్ద పనిచేసేవారి వీసాలు, పాస్పోర్టులను స్వాధీనం చేసుకొని ఆయా సంస్థలు సరైన వేతనాలు ఇవ్వడం లేదు. ఎక్కువ వేతనాలు అడిగితే వేధిస్తున్నాయి. వీసాలు, పాస్పోర్టులు లేకుండా అక్రమంగా ఉండటంవల్ల; యాజమానులతో సమస్యల కారణంగా ఏటా సగటున 12వేల మందికి పైగా జైళ్లలో మగ్గుతున్నారు. లక్షల మంది అనారోగ్యం, ప్రమాదాల బారిన పడుతున్నారు. వేలమంది భారతీయ కార్మికులు గల్ఫ్ దేశాల్లో మరణిస్తున్నారు.
గల్ఫ్లోని భారతీయ కార్మికుల పరిస్థితి దిక్కూమొక్కూలేని చందంగా మారింది. కార్మికులు తగిన రుసుము చెల్లించి, విమానాల్లో ప్రయాణాలు చేస్తున్నా వారి పేర్లను అధికారికంగా నమోదు చేసుకోవడం లేదు. విదేశాల్లో వారికి బీమా లభించడం లేదు. ఉద్యోగ భద్రత గురించి అడిగే ధైర్యం వారికీ లేదు. పోలీసులకు ఫిర్యాదు చేయాలన్నా భయమే! స్థానికంగా రాయబార కార్యాలయాలు ఉన్నా, ఆశించిన రీతిలో అవి కార్మికులను ఆదుకోలేకపోతున్నాయి. తెలుగు రాష్ట్రాలకు చెందిన దాదాపు 30లక్షల మంది గల్ఫ్ దేశాల్లో కార్మికులుగా, ఉద్యోగులుగా ఉన్నారు. కరోనా మొదలయ్యాక వలస కార్మికుల కష్టాలు మిన్నుముట్టాయి. కంపెనీలు మూతపడటంతో లక్షల మంది ఉద్యోగాలు కోల్పోయారు. వేతనాల చెల్లింపులు నిలిచిపోయాయి. స్వదేశానికి వెళ్లడానికీ విమానాలు అందుబాటులో లేని పరిస్థితి. గల్ఫ్లో పనిచేసేవారు తమ సంపాదనలో కొంత భాగం వాడుకుని మిగిలింది సొంత ఊళ్లోని కుటుంబాలకు పంపేందుకు ప్రయత్నిస్తుంటారు. కరోనా మహమ్మారి విరుచుకుపడటంతో ఆ మాత్రం డబ్బు కూడా తమ కుటుంబాలకు పంపుకొనేందుకు వారికి వీలుకాలేదు. కోలుకోలేని విధంగా కార్మికులను కరోనా దెబ్బతీయడం వల్ల ఇప్పుడు వారి పరిస్థితి అగమ్యగోచరంగా ఉంది.
రాష్ట్రాలదే పెద్ద బాధ్యత!