ఆరోగ్యమంటే- అనారోగ్యం, నీరసం లేకపోవడం కాదు. శారీరక, మానసిక, సామాజిక స్వస్థతలు సమకూరిన వ్యక్తినే సంపూర్ణ ఆరోగ్యవంతుడిగా పరిగణించాలి. ఆరోగ్యం మౌలిక మానవ హక్కు. ఆల్మా ఆటాలో జరిగిన ప్రప్రథమ అంతర్జాతీయ ఆరోగ్య సదస్సు అందరికీ ప్రాథమిక వైద్యసేవలు అందాల్సిన అవసరాన్ని నొక్కి చెప్పింది. ఆరోగ్యరంగంలో గత 75 ఏళ్లలో స్వతంత్ర భారత విజయాలను, ఇకపై సాధించాల్సిన లక్ష్యాలను సమీక్షించడం సముచితంగా ఉంటుంది. భారతదేశంలో వేద కాలంలోనే పలు చికిత్సా విధానాలను రూపొందించారు. కనిష్కుడి ఆస్థాన వైద్యుడైన చరకుడు ఆయుర్వేదాన్ని బాగా అభివృద్ధిపరచాడు. సుశ్రుతుడు శస్త్రచికిత్సా సంవిధానాలను ప్రవేశపెట్టాడు. బుద్ధుడు ఆరోగ్య సంరక్షణకు ఎనలేని ప్రాధాన్యమిచ్చాడు. ప్రాచీన, మధ్య యుగాల్లో వైద్యం రాజులకు, సంపన్నులకు మాత్రమే అందుబాటులో ఉండేది.
వలస పాలనలో..
పోర్చుగీసువారు 1500లో గోవాను ఆక్రమించిన తరవాత చర్చిలు, క్రైస్తవ మఠాలకు అనుబంధంగా ఆస్పత్రుల ఏర్పాటు మొదలైంది. 1510లో భారతదేశంలో మొట్టమొదటి ఆస్పత్రి- రాయల్ హాస్పిటల్ను ఏర్పరచినది పోర్చుగీసువారే. 1660 నుంచి ఫ్రెంచివారు, బ్రిటిష్ వారు కూడా ఆస్పత్రులను నెలకొల్పసాగారు. భారత్లో మొట్టమొదటి వైద్య విద్యాలయం కోల్కతాలో ఏర్పాటైంది. 1846లో మద్రాసులో రెండో వైద్య కళాశాల ప్రారంభమైంది. బ్రిటిష్ కాలంలో 1885కల్లా దేశమంతటా స్థానిక పాలనా సంస్థలు నెలకొల్పిన ఆస్పత్రులు, డిస్పెన్సరీల సంఖ్య 1250కి చేరింది. స్వాతంత్య్రం వచ్చేనాటికి వీటి సంఖ్య 7,400కు పెరిగింది. మొత్తం పడకలు 1,13,000కు చేరాయి.
ఆరోగ్య సర్వే- అభివృద్ధి అనే అంశంపై సర్ జోసెఫ్ విలియం భోర్ కమిటీ 1946లో సమర్పించిన నివేదిక అత్యంత సమగ్రమైనది. ఆర్థిక స్తోమతతో నిమిత్తం లేకుండా ప్రజలందరికీ ఆరోగ్య సేవలు అందించాలని అది సిఫార్సు చేసింది. అనారోగ్యం రాకుండా తీసుకోవలసిన ముందస్తు జాగ్రత్తలు, రోగులను విడిగా ఉంచడం వంటి అంటువ్యాధుల నివారణలకు సంబంధించి ఈ కమిటీ చేసిన సూచనలు అత్యంత విలువైనవి. భోర్ నివేదికను ఇప్పటికీ ప్రామాణికంగా పరిగణిస్తున్నారు. బ్రిటిష్ పాలనలో ఆస్పత్రులన్నీ ప్రభుత్వ యాజమాన్యంలో ఉండేవి. ప్రైవేటు రంగ పాత్ర నామమాత్రమే. అయితే, బ్రిటిష్ వలస ప్రభుత్వం ఆరోగ్యానికి కేటాయించిన నిధులు సైతం చాలా తక్కువే.
స్వాతంత్య్ర అనంతర స్థితిగతులు
వలస పాలన నుంచి విముక్తమైన స్వతంత్ర భారతం అధిక జనాభా, అరకొర ఆర్థిక ప్రగతి, నిరక్షరాస్యతలతో సతమతమైంది. దేశంలో ఆరోగ్య రంగం అభివృద్ధికి తగిన సూచనలు చేయాల్సిందిగా కోరుతూ ప్రభుత్వం 1959లో మొదలియార్ కమిటీని నియమించింది. మొదటి మూడు పంచవర్ష ప్రణాళికల్లో ఆరోగ్య రంగంలో పెద్ద పురోగతి లేదు. ఆరోగ్యం రాష్ట్రాల జాబితాలోని అంశమే అయినా, స్వాతంత్య్రం వచ్చిన తొలినాళ్లలో ఆరోగ్య సేవలకు సంబంధించిన విధానాల రూపకల్పన, అమలు ప్రధానంగా కేంద్రం చేతుల్లోనే ఉండేవి. ఆర్థిక సంస్కరణల తరవాత నుంచి రాష్ట్రాలకు ప్రాముఖ్యం పెరిగింది. ఆరోగ్య రంగానికి నిధులు, వసతుల విషయమై రాష్ట్రాలు నేరుగా ప్రపంచ బ్యాంకు వంటి అంతర్జాతీయ సంస్థలతో సంప్రదించడానికి వెసులుబాటు లభించింది. స్వతంత్ర భారతంలో తొలిసారిగా 1983లో జాతీయ ఆరోగ్య విధానాన్ని రూపొందించారు. తదుపరి పంచవర్ష ప్రణాళికలన్నింటిలో ప్రజారోగ్యానికి పెద్దపీట వేశారు.
స్వాతంత్య్రం వచ్చిన తరవాత మూడు దశాబ్దాల్లో ఆరోగ్య సేవల రంగం గణనీయంగా పురోగమించింది. మన శాస్త్రవేత్తలు మశూచి, ప్లేగు వ్యాధులను నిర్మూలించగలిగారు. కలరా మరణాలను తగ్గించి, మలేరియాను అదుపులోకి తీసుకొచ్చారు. మరణాల రేటు 27.4శాతం నుంచి 14.8శాతానికి తగ్గింది. సగటు ఆయుఃప్రమాణం 34.7 ఏళ్ల నుంచి 54 ఏళ్లకు పెరిగింది. అయితే, అధిక జనాభా వల్ల ఈ ప్రయోజనాలు ఏమంతగా ప్రస్ఫుటంకావడంలేదు.
భారతదేశంలో అలోపతికి తోడు ఆయుర్వేద, యోగ, సిద్ధ, యునాని, హోమియోపతి, ప్రకృతి చికిత్స వంటి దేశీయ ఆరోగ్య సంరక్షణ పద్ధతులున్నాయి. వీటిని ప్రజారోగ్య సంరక్షణకు చక్కగా వినియోగించుకోవాలని 1983లో వెలువడిన తొలి జాతీయ ఆరోగ్య విధానం ఉద్ఘాటించింది. 2002లో విడుదలైన తదుపరి జాతీయ విధానం దేశంలో పోలియో, కుష్ఠు, బోదకాలు వంటి వ్యాధులను నిర్మూలించాలని పిలుపిచ్చింది. క్షయ, అతిసార, మలేరియా మరణాలను తగ్గించాలని, హెచ్ఐవి-ఎయిడ్స్ కేసులు పెరగకుండా అరికట్టాలని లక్షించింది.
ప్రస్తుత పరిస్థితి