విశ్వ క్రీడోత్సవాన పతకాల వేటలో చైనా, అమెరికా, జపాన్‌, ఆస్ట్రేలియాలకు తిరుగులేదని చాటుతూ టోక్యో ఒలింపిక్స్ నేడు(ఆదివారం) ఘనంగా ముగియబోతున్నాయి. రికార్డు స్థాయిలో నూటపాతిక మందికి పైగా బృందంతో తరలివెళ్ళి 18 క్రీడాంశాల్లో తలపడిన భారత్ మొత్తం ఏడు పతకాల్ని ఖాతాలో జమ చేసుకుంది. జావెలిన్‌ త్రోలో నీరజ్‌ చోప్రా అద్భుత ప్రతిభ దేశానికి అథ్లెటిక్స్‌లో మొదటి పతకాన్ని, అదీ స్వర్ణాన్ని అందించింది. బరువులెత్తడంలో రజతం ఒడిసిపట్టిన మీరాబాయి చాను, బ్యాడ్మింటన్‌ బాక్సింగ్‌లలో కాంస్యాలతో తెలుగుతేజం పీవీ సింధు, లవ్లీనా మహిళా శక్తిని చాటారు. కుస్తీ పోటీల్లో రవి, బజరంగ్‌ల పట్టు రెండు పతకాల్ని రాబట్టగా- మన ఇరు హాకీ జట్లూ అంచనాలకు మించి రాణించాయి. 41 సంవత్సరాల సుదీర్ఘ నిరీక్షణానంతరం పురుషుల హాకీ జట్టు జర్మనీని నిలువరించి కాంస్యం గెలుపొందడం అసంఖ్యాకుల్ని ఆనందడోలికల్లో ఓలలాడించింది. ఒలింపిక్స్ చరిత్రలో తొలిసారి సెమీస్‌ దశకు చేరిన భారత మహిళల హాకీ జట్టు కడకు వట్టి చేతులతోనే వెనుదిరగాల్సి వచ్చింది.
ఆ సీఎం ఆదర్శనీయం..
ఎట్టకేలకు జాతీయ క్రీడలో పరువు నిలబెట్టారని ఇప్పుడు మన్‌ప్రీత్‌ సింగ్‌ బృందంపై అభినందనల విరివాన కురుస్తున్నా- మూడేళ్ల క్రితం జట్టు బాగోగుల్ని పట్టించుకున్న నాథుడే లేకపోయాడు. అందరూ చేతులెత్తేసిన దశలో పురుషుల, మహిళల జాతీయ హాకీజట్లను స్పాన్సర్‌ చేసిన ఘనత ఒడిశా ముఖ్యమంత్రిది. వెనకబడిన రాష్ట్ర ముఖ్యమంత్రిగా నవీన్‌ పట్నాయక్‌ అంత చేయగా లేనిది ఇతర రాష్ట్రాలు, కేంద్రప్రభుత్వం క్రీడాభివృద్ధికి ఎందుకు చొరవ కనబరచలేకపోయాయో ఆత్మవిమర్శ చేసుకోవాలి. గత పాతికేళ్లలో ముమ్మార్లు ఒక్కో ఒలింపిక్‌ పతకంతోనే సరిపుచ్చుకొన్న భారత్- 2008లో మూడు, 2016లో రెండు మెడల్స్‌ రాబట్టగలిగింది. 2012 ఒలింపిక్స్‌లో స్కోరు ఆరుగా నమోదైంది. వాటితో పోలిస్తే టోక్యోలో మన ప్రదర్శన కొంత మెరుగే అయినా- వ్యవస్థాగత తోడ్పాటు, ప్రణాళికాబద్ధ కార్యాచరణ జతపడి ఉంటే మరిన్ని పతకాలు కచ్చితంగా దఖలుపడేవి!
సానపట్టాలే గాని..