'గురూ... ఇది విన్నావా..? కోల్కతాలో శవ పరీక్షలు చేసే ఫోరెన్సిక్ ల్యాబ్లో సహాయకుడి పోస్టుకు ఇంజినీర్లు, పీజీలు, ఎంబీఏలు చదివిన ఎనిమిదివేల మంది దరఖాస్తు చేశారట... ఏమిటీ విడ్డూరం?'
'నువ్వంతలా ఆశ్చర్యపోవడానికేమీ లేదురా... ఈత గింజలు నాటి తాటి మొక్కలు రావాలంటే సాధ్యపడదు... బయటి ప్రపంచంలో ఏమి జరుగుతున్నదో తెలియకుండానే, ఏ రకమైన ప్రాక్టికల్ శిక్షణా లేకుండానే- ఎల్కేజీ నుంచి పీహెచ్డీ సైతం పూర్తి చేయగల సువర్ణావకాశం మనదేశంలో మాత్రమే సాధ్యం! ఈ కరోనా కాలంలో అది పరాకాష్ఠకు చేరి, మొన్నీమధ్య ఒక డాక్టర్ల బ్యాచ్కి, ప్రాక్టికల్స్ పెట్టే అవకాశం లేదంటూ, పట్టాలు కూడా ఇచ్చేశారు!'
'ఇలాంటి చదువే పూర్తి చేసుకున్న ఓ జువాలజీ ప్రొఫెసర్ క్షేత్రస్థాయి పర్యటనకని అడవికి వెళ్లి, టెంట్లో పడుకుని, సహాయకుణ్ని అడిగాడట- 'ఈ పున్నమి రాత్రి చుక్కల్నీ చంద్రుడినీ చూస్తూ, వెన్నెలను ఆస్వాదిస్తుంటే నీకేమనిపిస్తోంది' అని... వాడు అన్నాడట 'సార్, ఈదురుగాలికి మన టెంట్ ఎప్పుడో ఎగిరిపోయింది!’ అని... పుస్తక జ్ఞానమే కానీ లోక జ్ఞానం లేకపోతే ఇలాగే ఉంటుందిరా...’
'వింటున్నాను కదా అని మరీ అంతలా అనకు గురూ... ఉదయం ఏడు గంటల నుంచి రాత్రి పదింటిదాకా- అయితే కాలేజీల్లో లేకపోతే ఆన్లైన్ క్లాసుల్లో గడిపే పిల్లలకు లోకజ్ఞానం రమ్మంటే ఎక్కడి నుంచి వస్తుంది?'
'అదేరా నా బాధ కూడా... వెనకటికి, అంటే ఈ 'ర్యాంకుల వెర్రి' లేనంత కాలమూ, కనీసం లాంగ్వేజి క్లాసులైనా ఉండేవి. ఆ పేరు మీద తెలుగు శతకాలనో, పద్యాలనో వింటే కొంచెం లోకజ్ఞానమైనా వచ్చేది... ఆ అవకాశమే లేకుండా చేస్తున్నాయి కార్పొరేట్ కాలేజీలు...'
'ఇంతకీ ఏమంటావ్ గురూ..?'
'గేదె గోడెక్కి పేడ ఎలా వేసిందన్న అనుమానం పిల్లాడికి వచ్చిందంటే- అయితే వాడు మన తెలుగు రాష్ట్రాల్లో ఐఐటీ కోచింగ్ తీసుకునైనా ఉండాలి, లేకపోతే ఫస్ట్ ర్యాంకరైనా అయి ఉండాలి... అలా ఉన్నాయి మన చదువులు. ఏ చదువు చదివినా చివరికొచ్చే సరికి... మా మిఠాయి దుకాణం మిత్రుడు హరిబాబు అన్నట్టుగా- డబ్బాని కొట్టు, డబ్బులు పట్టు అన్నట్లుగా ఉంటోంది ఈ రోజుల్లో... డబ్బా అంటే కంప్యూటర్ అని వాడి ఉవాచ. దొరికితే చిన్నదో, చితకదో ఏదో ఒక సాఫ్ట్వేర్ ఉద్యోగం, లేకపోతే గుమాస్తాగానో... చదువుకూ చేసే పనికీ ఏమాత్రమూ పొంతన లేని ఉపాధిలో కూరుకుపోతున్నారు యువత, గత్యంతరం లేక!'
'అదే గురూ నేననేదీ... ఏదో ఒక రకంగా జీవనం గడవాలి కదా!'