21 సంవత్సరాల క్రితం సరిగ్గా ఇదే నెలలో ఒక అందమైన పిల్లాడికి జన్మనిచ్చింది అనుపమ. ప్రణవ్‌ పుట్టింది మొదలు ఆరోగ్య సమస్యలే. ప్రతి నిత్యం వైద్యులను సంప్రదిస్తూ చికిత్స చేయించేది. స్పష్టంగా మాట్లాడలేడు. తిన్నగా చూడలేడు. మనుషులను, వస్తువులను గుర్తించలేడు. అకారణ విషయాలకు విపరీతంగా స్పందిస్తాడు. ఇతరుల మాటలను బిగ్గరగా పదేపదే వల్లిస్తుంటాడు. రెండేళ్ల వయసులో బుద్ధిమాంద్యతగా (ఆటిజం) తేలింది. అది విని అనుపమ విషాదంలో కూరుకుపోలేదు. ఆటిజం గురించి క్షుణ్ణంగా చదివి తెలుసుకుంది. దాన్నుంచి ఎలా బయటకు తేవచ్చో ఆలోచించింది.
‘కొడుకు సంతోషంగా ఉండాలి, ఎక్కడా భంగపడకూడదు’ అనుకుంది. ఐదేళ్ల వయసులో ప్రణవ్‌ ప్రవర్తనలో సమస్యలు తలెత్తాయి. ‘ఉన్న పరిస్థితికి బాధపడకూడదు, డీల్‌ చేయడం నేర్చుకోవాలి’ అంటూ పదేపదే చెప్పేది. స్పీచ్‌ థెరపీ ఇప్పిస్తూ, అవసరమైన చికిత్సలన్నీ చేయిస్తూ, నిరంతరం ధైర్యం చెప్పేది. ప్రోత్సహించేది. కొడుకు కోసం తల్లి, సోదరి, సోదరులతో ఒక సమాంతర ప్రపంచాన్ని సృష్టించింది. ఘోరమైన సమస్యలతో వాళ్లు అనుభవించే వేదన, సందర్భానికి తగిన నిర్ణయాలు తీసుకోవడం లాంటివన్నీ విడమర్చి చెప్పేది. అర్థమయ్యేలా ఓర్పుగా బోధపరిచేది. ఇలాంటి సామాజిక ఇతివృత్తాలు, భావోద్వేగాల విన్యాసాలూ వ్యాయామాలూ ప్రణవ్‌ మీద బాగానే పనిచేశాయి.