గుమ్మం ముందు కట్టెలపొయ్యిపై వంట చేస్తున్న జరీనాను మిలటరీ వాహనాలపై వచ్చిన కొందరు బలవంతంగా లాక్కుపోయారు.. తల్లిని వదల్లేని ఆమె కొడుకు చిన్నారి మురాద్‌బక్స్‌ కూడా అమ్మవెంట పడ్డాడు.. వాడినీ ఆ ట్రక్కులో వేసుకుని తీసుకెళ్లిపోయారు వాళ్లు. ఇది జరిగి ఎనిమిదేళ్లవుతున్నా ఇంతవరకూ జరీనా ఆచూకీ లేదు. ఇలాంటి స్త్రీల వ్యథలని ప్రపంచానికి వినిపించే గొంతుక కావాలనుకుంది కరీనా బలూచ్.
బలూచిస్థాన్లో స్త్రీలు గర్భం దాల్చడమంటే మృత్యువుని ఆహ్వానించడమే! ప్రసవించిన ఆ తల్లికి తన బిడ్డ బతికి ఉంటుందో లేదో తెలియదు. ఆ బిడ్డకు తల్లి దక్కుతుందో లేదో గ్యారంటీ అసలే లేదు. ఆసియాలోనే అత్యధికంగా మాతాశిశు మరణాలు ఉన్న ప్రాంతం బలూచిస్థాన్. ఐరాస నివేదించిన పాపులేషన్‌ ఫండ్‌ లెక్కల ప్రకారం ఆ ప్రాంతంలో ప్రతి 20 నిమిషాలకు ఓ స్త్రీ మరణిస్తోంది. ప్రభుత్వ లెక్కల ప్రకారమే 53 శాతం మంది పోషకాహారలేమితో బాధపడుతున్నారు. నిజం అంతకంటే ఘోరంగానే ఉంది. అలాగని ఆ ప్రాంతం స్వతహాగా వెనకబడిన ప్రాంతం అనుకుంటే పొరపాటు. సహజవనరులకు పెట్టింది పేరు. బంగారం, బొగ్గు, యురేనియంతోపాటూ సహజవాయు నిల్వలు అధికంగా ఉన్న సంపన్నప్రాంతం.
ఇదీ చదవండి:జనారోగ్యంతోనే 'ఆత్మనిర్భర్‌'
సహజవాయు నిల్వలు అత్యధికంగా ఉన్నా ఈ ప్రాంతంలో ఇప్పటికీ మహిళలు కట్టెలపొయ్యిమీదే వంట చేస్తుంటారు. అదీ వారి అభివృద్ధి పథం! ఇదేంటని? ప్రశ్నించాలన్న ఆలోచన కనీసం మనసులోకి రాకముందే ఆ ప్రాంతంలో స్త్రీలు హఠాత్తుగా మాయమవుతుంటారు. ఇక వాళ్ల ఆచూకీ ఎప్పటికీ తెలియదు. ఒకవేళ కనిపించినా శవాలుగా మాత్రమే కనిపించేవారు. తీవ్రమైన గాయాలతో అత్యాచారానికి గురైన వాళ్ల శరీరాలు ఏ ఖాళీ భవనాల్లోనో కనిపించేవి. చదువుకోవడానికి పంపించినా తమ ఆడపిల్ల ఇంటికి క్షేమంగా తిరిగి వస్తుందని నమ్మకం లేదు కాబట్టి బలూచిస్థాన్ లో ఏ మహిళాా తన కూతురుని చదువుకోవడానికి బడికి పంపించదు. ఒక వేళ ధైర్యం చేసి పంపించాలనుకున్నా బడులు, కాలేజీలో చదువుతూ కాస్త చురుగ్గా ఉండే అమ్మాయిలపై యాసిడ్‌ దాడులు చాలా సహజంగా జరుగుతాయక్కడ. ఈ పరిస్థితులని మార్చాలనే పట్టుదలగా చదువుకోవడం మొదలుపెట్టింది కరీమా బలూచ్.